صرع

صرع چیست ,صرع مقاوم چیست,بیماری صرع چیست,صرع خفیف چیست؟,صرع کوچک چیست,صرع پارشیال چیست,علت صرع چیست؟,علائم صرع چیست؟,انواع صرع چیست؟,درمان صرع چیست،صرع ،صرع خفیف،صرع خفیف چیست؟،صرع خفیف در کودکان،صرع خفیف و ازدواج،صرع خفیف در نوزادان،صرع خفیف کودکان،صرع خفیف،صرع خفیف چیست،علائم صرع خفیف،بیماری صرع خفیف

در این مطلب از سایت جسارت می خواهمی در مورد بیماری صرع و راه درمان آن صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.تشنج یا اپی‌لپسی(به انگلیسی: epilepsy)  به معنی “تصرف کردن، تملک داشتن، یا پریشان کردن عبارت است از مجموعه‌ای از اختلالات عصبی مزمن پزشکی|بلند مدت که با حمله صرعی مشخص می‌شود این حملات ممکن است بسیار خفیف و تقریبا غیر قابل شناسایی بوده یا برعکس طولانی مدت و با لرزش شدید همراه باشد.در  تشنج حملات به طور مکرر روی می‌دهد و هیچ دلیل ثابت و مشخصی ندارد، در حالیکه حملاتی را که به دلایل خاص روی می‌دهد، نباید به عنوان حمله صرعی تلقی کرد. این بیماری قابل کنترل است.

بیماری صرع چیست

تشنج بیماری مزمنی است که موجب تشنج‌های مکرر و غیرقابل‌ تشخیص می‌شود. تشنج، حمله و بروز ناگهانی فعالیت‌های الکتریکی در مغز است. تشنج‌ها به ۲ صورت گسترده و بخشی ظاهر می‌شوند. در تشنج گسترده تمام قسمت‌های مغز و در تشنج بخشی تنها بخشی از مغز تحت‌ تأثیر قرار می‌گیرد.تشنج‌های ضعیف به‌سختی قابل شناسایی‌اند، تنها چند ثانیه به طول می‌انجامند و در این مدت بسیار کوتاه هشیاری از دست می‌رود؛ اما تشنج‌های قوی‌تر همراه با اسپاسم و انقباض عضلانی غیرقابل‌ کنترل و شدیدتری است که از چند ثانیه تا چندین دقیقه طول می‌کشد. افراد مبتلا به صرع در هنگام وقوع حمله‌های تشنجی ممکن است هشیاری خود را از دست بدهند یا دچار گیجی شوند و پس از پایان‌یافتن تشنج شاید حتی یادشان نیاید که چه اتفاقی برایشان افتاده است.

اقدامات اولیه صرع

اگر بیمار دچار تشنج شده او را به یک سمت بخوابانید و سرش را همسطح یا پایینتر از بدنش قرار دهید. شخص را به پهلو بخوابانید تا مسیر تنفسی اش باز باشد سعی نکنید چیزی در دهان شخص بگذارید عموما مردم بر این باور غلط هستند که باید جسمی را در دهان فرد گذاشت تا مانع گاز گرفتن زبان شود حال آنکه از همان ابتدای حمله ، ماهیچه های فک بشدت منقبض میشوند که میتواند از همان ابتدا زبان را قطع کند این در حالیست که تجربه نشان داده این اتفاق بسیار نادر است گذاشتن جسم در دهان فرد بعلت انقباض فک میتواند باعث شکستگی دندان شود. هرگز چیزی را با فشار میان دندانهایش قرار ندهید. در بیشتر مواقع تشنجات بعد از یک دقیقه متوقف می‌شوند و بعد از آن یک دوره خواب و استراحت است ولی اگر تشنجات بیشتر از چند دقیقه به طول انجامید حتماً باید بیمار را به بیمارستان رساند. بیماری تشنج چیست و چگونه آن را درمان کنیم؟

صرع مقاوم

در تشنج ، الگوهای طبیعی فعالیت نورون ها دچار اختلال  می شود و باعث احساس عجیب، تشنج، گرفتگی عضلانی و از دست دادن هوشیاری فرد می شود.در طی حملات تشنج، نورون ها ممکن است 500 بار و یا بیشتر در ثانیه، مواد انتقالی را منتقل کنند.در برخی افراد، این اتفاق گهگاه رخ می دهد، اما برای برخی دیگر ممکن است صدها بار در روز رخ دهد.در حدود 25 تا 30 درصد از مصروعین، با وجود مصرف دارو، هنوز دارای حملات تشنج می باشند. پزشکان به این نوع تشنج ، تشنج مقاوم می گویند.

صرع عمومی

این شرایط در صورتی ایجاد می‌شود که یک فعالیت الکتریکی غیر عادی بر تمام مغز یا بخش عمده آن تاثیر گذارد. علائم این مشکل عمومی بوده و بخش زیادی از بدن را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. انواع مختلف این مشکل به شرح زیر هستند:

تشنج تونیک- کلونیک (رایج‌ترین نوع تشنج). باعث ایجاد سفتی در کل بدن شده و کاهش سطح هوشیاری و لرزش بدن را به همراه دارد.

تشنج پنهان. باعث کاهش سطح هوشیاری فرد به میزان محدود می‌شود. این حالت تشنج باعث زمین خوردن فرد نمی‌شود و فقط چند ثانیه ادامه می‌یابد. این مشکل در اکثر مواقع برای کودکان ایجاد می‌شود.

تشنج میوکلونیک. در نتیجه انقباض ناگهانی عضلات ایجاد شده و تکان ماهیچه را به همراه دارد.

تشنج تونیک. باعث کاهش سطح هوشیاری فرد به میزان محدود، گرفتگی و خشکی عضلات، و زمین خوردن می‌شود.

تشنج آتونیک. باعث لنگیدن و غش کردن فرد شده و اغلب فقط با کاهش سطح هوشیاری به میزان محدود همراه است.

انواع صرع

– تشنج پیچیده جزئی : مشکلات در توجه و یا کنترل خلق و خو.- تشنج سمت چپ : اضطراب و ناامیدی به علت مشکلات در درک و بیان.- تشنج سمت راست : مشکلات اجتماعی و رفتار بدون فکر.- تشنج جلوی مغز : بهم ریختگی و اقدام بدون توجه به عواقب.

صرع با دلایل ناشناخته (صرع ایدیوپاتیک)

در بسیاری از موارد، هیچ دلیل مشخصی نمی‌توان برای بیماری تشنج پیدا کرد. در این شرایط فعالیت الکتریکی غیر عادی در مغز به دلایل ناشناخته ایجاد شده و دلیل شروع این شرایط یا ادامه یافتن آن مشخص نیست. عوامل ارثی (ژنتیک) می‌توانند در برخی از موارد در ارتباط با این مشکل تاثیرگذار باشند. افرادی مبتلا به صرع ایدیوپاتیک معمولاً مشکلات دیگر مغزی ندارند.

هوش مصروعین

تشنج مسری نیست و به دلیل بیماری روانی و یا عقب ماندگی ذهنی نیست. برخی از افراد عقب مانده ذهنی، ممکن است تشنج داشته باشند. اما این به آن معنا نیست که هر فردی که بیماری صرع دارد، عقب مانده ذهنی است بسیاری از مصروعین، دارای هوش طبیعی و یا حتی بالا هستند.

افراد مشهور مبتلا به صرع

– نویسنده معروف روس به نام داستایوفسکی

– فیلسوف نامدار، سقراط

– ناپلئون بناپارت

– مخترع دینامیک، آلفرد نوبل

– نقاش فرانسوی، ون سان ون گوک

– نویسنده روس، لئو تولستوی

صرع و تاثیرش بر مغز

تشنج ها، اثری بر مغز ندارند.اگر تشنج شدید باشد، باعث صدمه زدن به مغز خواهد شد.کودکانی که علت خاصی برای تشنج آنها پیدا نکرده اند، 68 تا 92 درصد آنها بعد از 20 سال بهبودی یافته اند.به طور کلی، با گذشت زمان و مصرف دارو و یا جراحی، تشنج کم و یا متوقف می شود.

علل صرع

– اختلال در سیم کشی مغز، عدم تعادل عصبی و انتقال دهنده های عصبی و یا ترکیبی از این عوامل. برخی افراد مبتلا به صرع،دارای سطح بالایی از تحریک کننده های انتقال دهنده های عصبی می باشند که باعث افزایش فعالیت عصبی می گردد.در حالی که برخی از مصروعین، دارای مقدار کمی از این تحریک کننده ها می باشند و باعث کاهش فعالیت نورون ها در مغز می شوند.- بعد از جراحی سر، سکته و یا دیگر مشکلاتی که اتصالات غیر طبیعی را ایجاد می کنند.- غشای سلولی که اطراف نورون ها را می پوشاند نیز در ایجاد صرع نقش دارد.- اختلال در حرکت مولکول ها در داخل و خارج از غشا، اختلال در تغذیه و تعمیرات سلول غشایی.- اختلالات ژنتیکی.- سرطان مغز، اعتیاد به الکل و بیماری آلزایمر.- حملات قلبی و سکته که باعث فقدان اکسیژن در مغز می شود.حدود 32 درصد از موارد صرع مربوط به بیماری های عروق مغزی می باشد که اکسیژن کمی را به سلول های مغز می رساند- مننژیت، ایدز، آنسفالیت ویروسی، هیدروسفالی و دیگر بیماری های عفونی.- بیماران مبتلا به سلیاک که عدم تحمل به گلوتن گندم را دارند و یا عفونت انگل مغز دارند نیز می توانند به صرع مبتلا شوند.- صرع با اختلالات متابولیسمی، فلج مغزی و اوتیسم همراه است.- عفونت های مادرزادی، عدم تغذیه صحیح و کمبود اکسیژن. – قرار گرفتن در معرض سرب، مونوکسید کربن و بسیاری از سموم دیگر. – مواد مخدر و زیاد مصرف کردن داروهای ضد افسردگی و دیگر داروها. – کمبود خواب، مصرف الکل، استرس و یا تغییرات هورمونی. – در برخی افراد، نگاه کردن به رقص نور و یا صفحه کامپیوتر نیز ممکن است باعث صرع شود. – سیگار کشیدن یکی از علل ایجاد صرع می باشد. نیکوتین در سیگار بر روی گیرنده های انتقال دهنده های عصبی اثر می کند.

صرع نشانه‌دار

در برخی موارد، یک مشکل یا آسیب خاص مغزی باعث ابتلا به صرع می‌شود. برخی از این مشکلات در هنگام تولد برای کودک ایجاد شده و برخی از آنها در سایر مراحل زندگی ایجاد می‌شوند. این مشکل دارای بسیاری دلایل همچون موارد زیر است:

ایجاد بافت اسکار در یک نقطه از مغز

وارد شدن ضربه به سر

سکته مغزی

فلج مغزی

برخی سندرم‌های ژنتیک

رشد تومورهای مغزی

عفونت مغز در نتیجه ابتلا به مننژیت و انسفالیت مغزی

این شرایط می‌تواند باعث وارد شدن آسیب به سلول‌های مغزی شده و ابتلا به صرع را برای فرد به همراه داشته باشد. برخی از این عوامل باعث ایجاد مشکلات دیگر به غیر از صرع برای فرد نمی‌شود. این شرایط در حالی است که در سایر موارد، عامل تحریک کننده می‌تواند باعث ایجاد سایر مشکلات یا ناتوانی‌ها برای فرد (علاوه بر بیماری صرع) شود.

جلوگیری از صرع

– در ماشین، کمربند را ببندید، کلاه کاسکت در موقع موتورسواری بگذارید تا جلوی ضربات سر و صرع را بگیرید.- به مقدار کافی بخوابید.- به تغذیه خود اهمیت دهید.- زنان باردار مراقب فشار خون باشند و از عفونت های دوران بارداری جلوگیری کنند تا به مغز جنین آسیبی وارد نشود.- بیماری های قلبی و عروقی، فشار خون بالا، عفونت و دیگر مشکلات باعث ایجاد صرع در بزرگسالی و پیری می شود.- غربالگری ژنتیک و تشخیص قبل از تولد، یکی از راه های جلوگیری از صرع است.

درمان صرع

برای بسیاری از مصروعین، تنها با تجویز یک دارو می توان تشنج را کنترل نمود.ترکیب داروها معمولا دارای عوارض جانبی مثل خستگی و کاهش اشتها  و ناتوانی می باشد.ترکیب داروها هنگامی تجویز می شود که یک دارو نتواند تشنج را کنترل کند.

جراحی در بیماری صرع

هنگامی که حملات تشنج با دارو کنترل نشود، پزشک توصیه به جراحی می کند. پزشکان، نوع تشنج و منطقه مغزی درگیر را در نظر می گیرند.پزشکان، از جراحی برخی نواحی مغز جلوگیری می کنند. این نواحی مغز عبارتند از: گفتار، زبان، شنوایی و یا دیگر توانایی های مهم.هنگامی که جراحی تمام شد، فرد باید دارو را به مدت یک یا دو سال مصرف کند.

تغذیه در صرع

برخی مطالعات نشان داده که برخی کودکان اگر از رژیم غذایی پر چرب و کم کربوهیدرات استفاده کنند (رژیم کتوژنیک)، تشنج کمتر اتفاق می افتد.اما این رژیم عوارض جنبی دارد، از قبیل: تاخیر در رشد، افزایش اسید اوریک خون و ایجاد سنگ کلیه.محققان هنوز مطمئن نیستند که این رژیم برای تمام افراد مصروع می تواند مفید باشد یا نه.یک رژیم غذایی صحیح و مصرف مکمل های ویتامینی مخصوصا: اسید فولیک می تواند باعث کاهش نقص هنگام تولد و صرع مادرزادی شود.ملاتونین نیز یک مکمل غیر ویتامینی است که تشنج را در برخی افراد، کاهش می دهد.

توصیه هایی در مورد صرع

همیشه به زندگی نگاه مثبت داشته باشید. اگر فرزندتان مبتلا به بیماری است،

سعی کنید کودک خود را نسبت به بیماری، خوش بین کنید.

– سعی کنید در تمام کارها، مستقل باشید.

– راجع به بیماری، آگاهی و اطلاعات کامل داشته باشید.

-شما و بیماریتان با هم زندگی می کنید، پس باید با هم سازگاری کنید.

– از خدمات مشاوره ای نیز می توانید کمک بگیرید.

– از تجارب بیماران دیگر نیز استفاده کنید.

– اعتماد به نفس را در خودتان پرورش دهید.

– ورزش کنید.

– طرز درست نفس کشیدن را یاد بگیرید.

– با دوستان و اقوام خود روابط صمیمی برقرار کنید.

– تا زمانی که تشنج ها تحت کنترل شما در نیامده است، رانندگی نکنید.

عوامل تحریک کننده صرع

استرس یا تشویش

مصرف برخی داروهای خاص مثل داروهای ضد افسردگی و آرام‌بخش

کم‌خوابی یا خستگی

وعده‌های غذایی نامنظم (یا فراموش کردن یک وعده غذایی) همراه با پایین آمدن سطح قند خون

مصرف زیاد الکل یا مواد مخدر

نگاه کردن به چراغ‌های چشمک‌زن و انجام بازی‌های ویدئویی

قاعدگی و پریود

ابتلا به بیماری‌هایی که باعث افزایش دمای بدن می‌شوند

بعد از صرع

پس از بخش فعال حمله، معمولاً دوره‌ای از گیجی وجود دارد که با عنوان دوره پس از حمله شناخته می‌شود که پیش از بازگشت سطح هوشیاری عادی است. این دوره معمولاً ۳ تا ۱۵ دقیقه طول می‌کشد اما شاید تا چهار ساعت هم طول بکشد. دیگر علائم رایج عبارت است از: احساس خستگی، سردرد، صحبت کردن به سختی، و رفتار غیرعادی. روان‌پریشی بعد از یک حمله معمولاً رایج است، که در ۶ تا ۱۰٪ افراد روی می‌دهد. افراد اغلب به خاطر نمی‌آورند در این مدت زمان چه اتفاقی افتاده‌است. ضعف موضعی، که با نام فلج تاد شناخته می‌شود، نیز ممکن است در یک حمله موضعی روی دهد. وقتی این حمله روی می‌دهد، معمولاً از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می‌کشد، اما به ندرت یک یا دو روز طول ادامه دارد.

دارو درمانی صرع

اکثر افراد مبتلا به صرع می‌توانند با مصرف یک داروی ضد تشنج به نام داروی ضد صرع از این مشکل خلاص شوند. سایر افراد می‌توانند تعداد و شدت موارد تشنج خود را با استفاده ترکیبی از داروها درمان کنند. به این ترتیب پزشک توصیه‌های لازم را درباره زمان توقف مصرف دارو در اختیار شما قرار خواهد داد. آگاهی از نوع داروی مناسب و دوز صحیح مصرف آن گاهی اوقات می‌تواند پیچیده باشد. در حقیقت این شرایط به وضعیت بیمار، تعداد دفعات تشنج، سن فرد و سایر عوامل مانند آن بستگی دارد.

عوارض داروهای ضد صرع

خستگی

سرگیجه

افزایش وزن

کاهش تراکم استخوان

جوش‌های پوستی

از دست دادن هماهنگی بین اندام‌ها

مشکلات گفتاری

اختلالات حافظه

عوارض شدید نادر مصرف این داروها به شرح زیر هستند :

افسردگی

فکر کردن به خودکشی و رفتارهای مربوط به آن

جوش‌های شدید پوستی

التهاب اندام‌های خاص همچون کبد

عوامل صرع چیست

صرع تنها یک بیماری نیست بلکه یک نشانه بیماری است که می‌تواند بر اثر اختلالات متعددی به وجود آید. تشنج‌ها خود به خود و بدون علت خاصی مانند بیماری شدید اتفاق می‌افتند. علت اصلی رخ دادن صرع می‌تواند عوامل ژنتیکی یا مشکلات ساختاری یا متابولیک باشد، این در حالی است که در ۶۰٪موارد، علت آن نامشخص است. شرایط بیماری ژنتیکی، بیماری مادرزادی و اختلال رشد در افراد جوان شایع است، این در حالی است که تومور مغزی و سکته مغزی در افراد مسن رایج است. تشنج‌ها همچنین می‌توانند بر اثر مشکلات بهداشتی دیگر رخ دهند؛ اگر آن‌ها به علت خاصی مانند سکته، صدمه به سر، خوردن مواد سمی یا مشکلات متابولیک رخ دهند، به جای تشنج به آن‌ها تشنج علامتی حاد گفته می‌شود و در دسته‌بندی بالاتر اختلالات مرتبط با تشنج قرار می‌گیرند. اکثر عوامل تشنج علامتی حاد باعث به وجود آمدن تشنج‌های بعدی می‌شوند که به آن‌ها صرع ثانویه گفته می‌شود.

درمان صرع به روش تحریک عصب واگ

در این روش پزشکان یک ابزار به نام تحریک کننده عصب واگ زیر پوست سینه وارد می‌کنند که شباهت زیاد به دستگاه تحریک کننده ضربان قلب دارد. در ادامه سیم‌های این دستگاه به عصب واگ در ناحیه گردن متصل می‌شود. تا کنون مشخص نشده چگونه این دستگاه می‌تواند مانع از تشنج و صرع شود، اما احتمال موفقیت آن در بیماران در حدود 20 تا 40 درصد می‌باشد.

نقش ژنتیک در صرع

محققان معتقدند ژنتیک، چه به‌طور مستقیم و چه غیر مستقیم در اکثر موارد تشنج نقش دارد. بعضی از موارد تشنج به دلیل بیماری تک ژنی (۱–۲٪) است، اکثر آن‌ها به دلیل تعامل ژن‌های چندگانه و عوامل محیطی هستند. این بیماری‌های تک ژنی، با بیش از ۲۰۰ مورد در تمام موارد تشنج ذکر شده، بسیار نادر هستند. برخی از این ژن‌ها بر کانال‌های یونی، آنزیم‌ها، گیرنده‌های گابا و گیرنده متصل به پروتئین جی تأثیر می‌گذارند. در دوقلوها، اگر یکی از آن‌ها دچار این بیماری شود، احتمال آنکه نفر دیگر نیز به این بیماری دچار شود ۶۰–۵۰درصد است. در دوقلوهای ناهمسان این احتمال ۱۵درصد است. این احتمال در این افرادی بیشتر تشنج عمومی است تا تشنج موضعی. اگر هر دوی این دوقلوها دچار این بیماری باشند، در اکثر مواقع (۹۰–۷۰درصد) آن‌ها دارای سندرم‌های صرعی یکسان هستند. احتمال بروز تشنج در اقوام درجه اول فردی که دچار این بیماری است پنج برابر افراد دیگر است. بین ۱ تا ۱۰ درصد با نشانگان داون و ۹۰ درصد سندروم آنجلمن دارای صرع هستند.

درمان صرع به روش رژیم کتوژنیک

برخی کودکان مبتلا به تشنج می‌توانند مقدار تشنج خود را با دنبال کردن یک رژیم غذایی خاص سرشار از چربی و دارای سطح پایین کربوهیدرات کاهش دهند. در این رژیم غذایی که در اصطلاح به آن رژیم کتوژنیک گفته می‌شود، بدن سلول‌های چربی را به جای کربوهیدرات برای تامین انرژی مورد نیاز خود مصرف می‌کند. پس از چند سال، برخی کودکان می‌توانند مصرف این رژیم غذایی را متوقف کرده و دیگر با علائم تشنج روبرو نشوند. در صورتی که قصد دارید از این رژیم غذایی برای کودک خود استفاده کنید، لازم است در این رابطه با پزشک مشورت نمایید. در این شرایط مهم است مطمئن شوید این رژیم غذایی باعث سوءتغذیه برای کودک نمی‌شود.

علائم ثانویه صرع

تشنج ممکن است بر اثر شرایط دیگر از جمله: تومور، سکته مغزی، تروما به سر، عفونت سیستم عصبی مرکزی، اختلالات ژنتیکی و نیز بر اثر آسیب به مغز در هنگام تولد رخ دهد. از بین افرادی که تومور مغزی دارند، تقریباً ۳۰ درصد دچار تشنج هستند که این تعداد در حدود ۴ درصد موارد تشنج را شامل می‌شود. احتمال بروز تشنج در مواردی که تومور در لوب گیجگاهی قرار دارد و در افراد دارای سرعت رشد اندک تومور، بیشتر است. احتمال به وجود آمدن ضایعات توده‌ای دیگر نظیر ضایعه شریانی مغزی و همانژیوم کاورنوی سیستم عصبی مرکزی ۴۰–۶۰ درصد در افرادی است که سکته مغزی داشته‌اند و ۴–۲ درصد موارد صرع را به خود اختصاص می‌دهد. در انگلیس، سکته مغزی ۱۵ درصد موارد را به خود اختصاص می‌دهد، این در حالی است که این رقم در سالمندان ۳۰ درصد است. محققان بر این باورند که ۶ تا ۲۰ درصد موارد تشنج بر اثر تروما به سر است.آسیب ملایم به مغز باعث دوبرابر شدن احتمال به وجود آمدن تشنج می‌شود، این در حالی است که آسیب شدید به مغز باعث هفت برابر شدن احتمال به وجود آمدن تشنج می‌شود. این احتمال در افرادی که گلوله به سرشان اصابت کرده، در حدود ۵۰ درصد است. احتمال به وجود آمدن تشنج بعد از مننژیت کمتر از ۱۰ درصد است؛ این بیماری به‌طور معمول باعث به وجود آمدن تشنج در زمان ابتلا به این بیماری می‌شود. در التهاب تبخال مغزی، احتمال تشنج حدود ۵۰ درصد است؛ و باعث افزایش احتمال تشنج در آینده (تا ۲۵ درصد) می‌شود. ابتلا به تنیا سولیوم، که می‌تواند به سیستی سرکوزیس منجر شود، عامل بیش از نیمی از موارد صرع در مناطقی است که در آن موارد انگل رایج است. صرع ممکن است بعد از عفونت‌های مغزی دیگر نظیر مالاریا، توکسوپلاسموز و توکسوکاریازیس رخ دهد. مصرف همیشگی الکل باعث افزایش احتمال صرع می‌شود: احتمال صرع در افرادی که روزانه شش واحد الکل می‌نوشند دو برابر می‌شود. خطرات دیگر شامل بیماری آلزایمر، فلج چندگانه، توبروز اسکلروزیس و اتهاب مغز خود ایمن می‌باشد. واکسن زدن باعث افزایش احتمال ابتلا به صرع نمی‌شود. سوءتغذیه یک عامل ریسک است که اغلب در کشورهای در حال توسعه مشاهده می‌شود، این در حالی است که مشخص نیست آیا این عامل علت مستقیم تشنج است یا با آن ارتباط دارد.

اقدامات حین صرع

تلاش برای از دسترس خارج کردن همه اشیائی که می‌تواند باعث وارد شدن آسیب به فرد شود

مراقبت از سر فرد در صورت احتمال زمین خوردن وی که با استفاده از بالش نرم امکان‌پذیر است

اجتناب از قرار دادن مواد غذایی یا دارویی در دهان فرد در طول مدت حمله بیماری زیرا انجام این کار می‌تواند خطر ایجاد مشکلات تنفسی و خفگی را افزایش دهد

پس از توقف حمله تشنج لازم است فرد در موقعیت ریکاوری قرار گرفته و توانایی تنفسی وی برای بازگشت به شرایط عادی کنترل شود.

در صورت آسیب‌دیدگی یا در موارد مواجه شدن با تشنج مجدد قبل از بهبود کامل تشنج اولیه، لازم است بلافاصله با مرکز اورژانس در این رابطه تماس گرفته شود.

تشخیص صرع

تشخیص تشنج به‌طور کلی بر اساس توصیف تشنج‌ها و اتفاقات جانبی می‌باشد. الکتروانسفالوگرافی و تصویربرداری از سیستم عصبی نیز بخشی از عملیات تشخیصی است. همواره پیدا کردن سندروم صرعی خاص امکان‌پذیر نیست. تست نوار مغز طولانی مدت همراه با ویدئو نیز ممکن است در برخی موارد مفید باشد.

صرع کانونی

زمانی که تشنج در نتیجه فعالیت غیر طبیعی تنها در یک ناحیه از مغز باشد، تشنج کانونی (نسبی) نامیده می شود. این نوع از تشنج به دو گروه تقسیم می شود: • تشنج کانونی ساده. این تشنج ها منجر به از دست رفتن هوشیاری نمی گردد. ممکن است حواس را تغییر دهد یا تصویر، بو، احساس، مزه یا صدای اشیاء اطراف به گونه ی دیگری بنظر آید. همچنین این تشنجات منجر به پرش ناخواسته اعضای بدن مثل دست ها و پاها و علائم حسی خودبخودی مثل مورمور شدن، سرگیجه و یا نورهای خیره کننده می شود. • تشنجات کانونی Dyscognitive. این تشنجات هوشیاری و آگاهی را از بین می برد و می تواند سبب فقدان هوشیاری برای دوره ای از زمان گردد. این تشنجات منجر به حرکات خیره کننده و بی هدف از جمله چرخش دست ها، جویدن، بلعیدن یا راه رفتن دایره وار می شود.

عوامل خطر بیماری صرع

فاکتورهای مشخصی می تواند خطر تشنج را افزایش دهد. • سن. شروع تشنج در اوایل کودکی و پس از 60 سالگی در بالاترین حد است اما می تواند در هر سنی رخ دهد. • تاریخچه خانوادگی. اگر تاریخچه خانوادگی تشنج دارید، خطر ایجاد اختلالات صرع در شما افزایش می یابد. • آسیب های سر. جراحت های سر مسئول برخی موارد تشنج است. شما می توانید با بستن کمربند ایمنی در ماشین و یا پوشیدن کلاه ایمنی در هنگام دوچرخه سواری، اسکی کردن، سواری با موتور سیکلت و یا سایر فعالیت های پرخطر، خطر ابتلا به صرع را کاهش دهید. • سکته و سایر بیماری های عروقی. سکته و یا سایر بیماری های عروقی می تواند منجر به آسیب های مغزی شود که تشنج را تحریک می کند. شما می توانید اقداماتی را برای کاهش خطر این بیماری ها انجام دهید، از جمله: محدود کردن دریافت الکل، پرهیز از استعمال دخانیات، رعایت رژیم غذایی سالم، ورزش منظم. • دمانس. دمانس می تواند خطر صرع را در افراد مسن تر افزایش دهد. • عفونت های مغزی. عفونت هایی از جمله مننژیت که سبب التهاب در مغز یا نخاع می شوند، می توانند خطر را افزایش دهند. • تشنج در کودکی. گاهی تب بالا در کودکی با تشنج در ارتباط است. کودکانی که بخاطر تب بالا تشنج می کنند، عموماً دچار تشنج نمی شوند، اگرچه در تشنج های طولانی، سایر بیماری های عصبی یا تاریخچه خانوادگی صرع، خطر افزایش می یابد.

عوارض بیماری صرع

حملات تشنج در زمان های معینی می تواند منجر به شرایطی شود که برای شما و دیگران خطرناک است. • افتادن. اگر در حین تشنج به زمین بیافتید، ممکن است سر شما آسیب ببیند یا دچار شکستگی استخوان شوید. • خفگی. اگر صرع دارید، احتمال خفگی در هنگام شنا یا حمام رفتن 15 تا 19 برابر بیشتر از سایر افراد جامعه است چون احتمال تشنج در زیر آب بیشتر می شود. • تصادفات. تشنجی که سبب از دست رفتن هوشیاری و یا کنترل شود، می تواند در هنگام رانندگی خطرساز باشد. در بسیاری از کشورها بیماران برای گرفتن تصدیق رانندگی محدودیت هایی دارند که با توانایی کنترل تشنج مرتبط بوده و پیش از کسب اجازه برای رانندگی، حداقل زمانی را برای رهایی از تشنج تعیین می کنند که از چند ماه تا چند سال متغیر است. • عوارض بارداری. تشنج در طی بارداری هم مادر و هم جنین را در معرض خطر قرار می دهد و مصرف برخی داروهای ضد صرع می تواند خطر نقایص جنینی را افزایش دهد. اگر مبتلا به صرع هستید و در نظر دارید که باردار شوید، با پزشک خود برای برنامه ریزی بارداری مشورت نمایید. بیشتر زنان مبتلا به صرع می توانند باردار شوند و فرزند سالم داشته باشند. لازم است فرد در طول بارداری به دقت پایش شده و شاید لازم باشد داروها تغییر یابند. بسیار ضروری است که برای بارداری با برنامه پزشک پیش بروید. • بیماری های روانی. مبتلایان به صرع به احتمال بیشتری دچار مشکلات روانشناختی می شوند، به ویژه افسردگی، اضطراب و در موارد شدید خود کشی هم دیده می شود. مشکلات می تواند در نتیجه سختی های مقابله با شرایط بیماری و نیز عوارض جانبی داروها باشد. سایر عوارض تهدید کننده زندگی در صرع شایع نبوده اما می تواند رخ دهد، از جمله: • شرایط صرعی. این شرایط زمانی رخ می دهد که زمان تشنج مداوم بیشتر از 5 دقیقه بطول بیانجامد و یا بدون اینکه در فواصل بین حملات، هوشیاری بطور کامل بازگردد فرد دچار حملات مکرر تشنج عود کننده شود. بیماران با شرایط صرعی در معرض خطر بیشتری برای آسیب دائمی مغز و مرگ قرار دارند. • مرگ ناگهانی و بدون توجیه در صرع: Sudden unexplained death in epilepsy (SUDEP): افراد مبتلا به صرع در معرض خطر مرگ ناگهانی هستند، اگرچه احتمال وقوع این امر اندک است و علت آن مشخص نشده اما برخی تحقیقات نشان داده اند که می تواند بخاطر مشکلات تنفسی و قلبی باشد. افراد با تشنجات منتشر مکرر تونیک – کلونیک یا افرادی که تشنجات آنها با دارو کنترل نشده است می توانند در معرض خطر بیشتری برای SUDEP باشند. به طور کلی، حدود 2 تا 18 درصد از مبتلایان به صرع بخاطر SUDEP جان خود را از دست می دهند.