قرص شیکوریدین

قرص شیکوریدین ,قرص شیکوریدین برای چاقی صورت,قرص شیکوریدین چیست,قرص شیکوریدین نی نی سایت,قرص شیکوریدین برای چیست,قرص شیکوریدین گیاهی,قرص شیکوریدین و چاقی

توضیحاتی در مورد قرص شیکوریدین

قرص شیکوریدین دینه فرآورده ای گیاهی است که از عصاره ریشه گیاه کاسنی، دانه شنبلیله و اسانس رازیانه تهیه شده است.♥ و بعنوان یک مکمل گیاهی اشتها آور مورد استفاده قرار می گیرد. شیکوریدین در رفع بی اشتهایی و احساس ضعف عمومی، تامین ویتامین های مورد نیاز بدن در دوران نقاهت بیماران مورد استفاده قرار می گیرد.در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم در مورد عوارض و موارد مصرف قرص شیکوریدین دینه چیست صحبت کنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد

ترکیبات قرص شیکوریدین

قرص شیکوریدین فرآورده ای گیاهی است که از عصاره ریشه کاسنی (Cichorium intybus) ، دانه شنبلیله (Trigonella foenum-graecum) و اسانس رازیانه (Foeniculum vulgare) تهیه شده و به میزان 4 میلی گرم پلی فنل تام بر مبنای پیروگالل در هر قرص استاندارد شده است . ریشه کاسنی حاوی مقدار کافی مواد قندی، اینولین، لاکتوسین ، لاکتوپیکرین و املاح معدنی (کلسیم ، پتاسیم ، فسفر،سدیم ، منیزیم ، منگنز و مس) ویتامین های گروه B ، ویتامین C ، ویتامین K و دانه شنبلیله دارای قندهایی مانند استاکیوز، گالاکتومانها، ساپونین ها مانند دیوسژنین، لیپیدها، پروتیدها و نوکلئوپروتیدها، ترکیبات فسفره مانند لسیتین ، فیتین و ترکیبات ازته مانند کولین و تری گونلین می باشد که ماده اخیر می تواند مولد ویتامین pp (نیکوتین آمید) باشد. اسانس رازیانه دارای حداقل 60 درصد آنتول و همچنین انیس آلدئید، دی پانتن، فنکون، فلاندرن و پینن می باشد.

فارماکولوژی قرص شیکوریدین

قرص شیکوریدین با توجه به خواص مواد موثره ترکیبات آن یک مقوی اشتهاآور ، افزایش دهنده ترشح صفرا (choleretic) و دفع آن (cholagogue) ، نیروبخش و ترمیم کننده کمبودهای تغذیه ای و تامین کننده املاح معدنی لازم می باشد، این مواد سوخت و ساز مواد قندی را در بدن تقویت و با کاهش میزان قند خون اشتها را افزایش می دهند.

نکاتی در مورد مصرف قرص شیکوریدین

– دارو دور از دسترس اطفال نگهداری شود . – در خردسالان ، به جای قرص شیکوریدین ، از پودر جنرال تونیک دینه استفاده شود .مصرف آن در خردسالان توصیه نمی شود . مصرف در بارداری و شیردهی منع دارد .

عوارض جانبی قرص شیکوریدین

– به ندرت واکنش های حساسیتی در ارتباط با گیاهان به کاررفته در این دارو گزارش شده است .

تداخل دارویی با قرص شیکوریدین

– همراه داروهای پایین آورنده قند خون به دلیل اثر سینرژیک با احتیاط مصرف شود .

نحوه مصرف قرص شیکوریدین

سه بار در روز هر بار یک یا دو قرص نیم ساعت قبل از غذا(به مدت 4 الی 8 هفته ، سپس بتدریج مصرف آن را تا قطع کامل کاهش داده و بعد از چند ماه در صورت نیاز ، مجددا به همان صورت مصرف شود)

شرایط نگهداری قرص شیکوریدین

در دمای کمتر از 30 درجه سانتیگراد،دور از نور و رطوبت نگهداری شود.

موارد مصرف قرص شیکوریدین

 بهبود بی نظمی ھای گوارشی ، کبدی و صفراوی ، رفع کاهش توان عمومی پس از دوره-های هورمونی ، تقویت عمومی بدن و حفظ اشتها ، تامین برخی از املاح و ویتامین-های مورد نیاز بدن . بی اشتهائی ، احساس ضعف عمومی ، تامین کننده قسمتی از املاح و ویتامین های مورد نیاز بدن در دوران نقاهت بیماران و تغذیه سالمندان ، بی نظمی های گوارشی ، کبدی و صفراوی

خواص قرص شیکوریدین

قرص شیکوریدین با توجه به خواص مواد موثره ترکیبات آن یک مقوی اشتھاآور ، افزایش دھنده ترشح صفرا نیروبخش وترمیم کننده کمبودھای تغذیه ای و تامین کننده املاح معدنی لازم ،cholagogue و دفع آن choleretic می باشد، این مواد سوخت و ساز مواد قندی را در بدن تقویت و اشتھا را افزایش می دھند.

منع مصرف قرص شیکوریدین

قرص شیکوریدین داروئی اختصاصا گیاھی است که برای مقادیر تجویز شده آن ، تاکنون موارد منع مصرف گزارش نشده است اما به دلیل وجود برخی آثار تحریکی شنبلیله برروی رحم و نیز وجود ممانعت کننده ھای پروتئاز در آن و نیز فعالیت استروژنیک ضعیف آنه تول موجود در اسانس رازیانه ، در دوران بارداری و شیردھی استفاده نگردد .

احتیاط در مورد مصرف قرص شیکوریدین

همراه داروهای پایین آورنده قند خون به دلیل اثر سینرژیک با احتیاط مصرف شود. در دمای کمتر از 30 درجه سانتیگراد، دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از مصرف فرآورده در دوران بارداری و شیردهی اجتناب شود.

بی اشتهایی

بسیاری از افراد، از بی‌میلی‌شان به غذا خوردن شکایت دارند. برخی حتی زمانی هم که گرسنه هستند، نمی‌توانند به‌درستی غذا بخورند. در برخی افراد، این مشکل با حالت تهوع قبل یا بعد از غذا همراه است. از دست دادن اشتها از لحاظ علمی بی اشتهایی نام دارد و معمولا یک یا دو روز به طول می‌انجامد. اگر بی اشتهایی بیشتر از دو یا سه روز طول بکشد، به مشکلی نگران‌کننده تبدیل می‌شود. بی اشتهایی می‌تواند ناشی از دلایل مختلفی باشد و منجر به حالت تهوع، سردرد و تشنگی مفرط شود.عوارض بی اشتهایی به شدت و مدت زمانی که این مشکل به طول می‌انجامد،‌ بستگی دارد. حالت تهوع، استفراغ، کاهش وزن، اسهال، سردرد و عدم ثُبات رفتاری از عوارض بی اشتهایی هستند. ممکن است بی اشتهایی فرد ناشی از عدم علاقه‌ی او به بعضی از غذاها باشد. علاوه بر این، دلایل دیگری نیز می‌توانند علت بی اشتهایی فرد باشند. پزشک با معاینه‌ی بیمار و بررسی آسیب‌های جسمی یا ذهنی، ریشه‌ی بی اشتهایی فرد را پیدا می‌کند تا بتواند او را مورد درمان قرار بدهد.

علت بی اشتهایی

استرس و وضعیت روحی تأثیر زیادی بر اشتهای فرد دارند. به همین دلیل شرایط استرس‌زایی مانند از دست دادن شغل، از دست دادن عزیزان، امتحانات خیلی مهم و افسردگی، بر اشتهای فرد تأثیر منفی می‌گذارند. همچنین شادی و هیجان زیاد مانند ازدواج، پیدا کردن شغل جدید و ترفیع شغلی نیز می‌توانند به‌طور موقت اشتها را کاهش بدهند. باید علت بی اشتهایی را شناسایی و با کمک پزشک آن را درمان کنید.بسیاری از زنان از بی اشتهایی در دوران بارداری شکایت دارند. این اتفاق بیشتر در سه ماهه‌ی اول بارداری اتفاق می‌افتد. بی اشتهایی در دوران بارداری معمولا با علائمی مانند استفراغ و حالت تهوع همراه است و در آن زنان دوست دارند فقط غذاهای خاصی را مصرف کنند. ممکن است در مراحل انتهایی بارداری، فشار رحم بر روده نیز باعث یبوست و بی اشتهایی فرد شود. مصرف آب فراوان، صرف تعداد وعده‌های غذایی بیشتر ولی سبک‌تر در طول روز و اجتناب از مصرف غذاهای چرب، بهترین اقداماتی هستند که زنان باردار و بی اشتها می‌توانند انجام بدهند. اگر پس از مدتی این علائم برطرف نشدند، بهتر است با پزشک زنان مشورت کنید.برخی از عفونت‌های ویروسی،‌ باکتریایی و قارچی نیز می‌توانند موجب بی اشتهایی فرد شوند. عفونت‌هایی مانند آنفولانزا، سینه‌پهلو، عفونت‌های کبدی مانند هپاتیت A و B، التهابات کبد، عفونت‌های ریه مانند سل، عفونت‌های کلیه مانند پیلونفریت، ایدز و کولیت زخمی می‌توانند عامل بی اشتهایی در کودکان و بزرگسالان باشند. البته این بیماری‌ها علائم دیگری نیز دارند که باعث می‌شود تشخیص‌شان کار آسانی شود. برخی از علائم رایج عفونت‌ها عبارتند از: درد، تب، سرماخوردگی، گرفتگی عضلات شکمی، اسهال و استفراغ.بی اشتهایی می‌تواند از علائم بیماری‌های سختی مانند نارسایی‌های کلیوی، کبدی، قلبی و نارسایی مزمن غدد فوق‌کلیوی باشد. همچنین بیماری‌های قلبی، کلیوی، کبدی، سیروز، پانکراتیت (التهاب لوزالمعده)، آپاندیسیت و سندروم روده‌ی تحریک‌پذیر نیز می‌توانند موجب بی اشتهایی شوند. انواع سرطان‌ها مانند سرطان روده بزرگ، سرطان خون، سرطان کلیه، سرطان ریه و سرطان معده نیز می‌توانند دلیل بی اشتهایی فرد باشند. این بیماری‌ها به‌ندرت اتفاق می‌افتند ولی علائمی دارند که نباید از آنها چشم‌پوشی کرد. به همین دلیل توصیه می‌شود بی اشتهایی مداوم را نادیده نگیرید و به پزشک مراجعه کنید.علاوه بر دلایلی که ذکر شد، مشکلات روانی مانند اسکیزوفرنی، اضطراب، افسردگی، زوال عقل، بیماری آلزایمر، اختلالات غذا خوردن مانند پرخوری، اختلال غذایی بینگ، بی اشتهایی عصبی و نیز داروهای افسردگی، داروهای فشار خون، آنتی‌بیوتیک‌ها، متفورمین و … نیز می‌توانند باعث بی اشتهایی شوند. همچنین روش‌های درمانی مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی هم می‌توانند موجب بی اشتهایی، استفراغ و سایر علائم روانی شوند.بی اشتهایی مداوم، دلیل محکمی بر بیمار بودن شما نیست، اما ممکن است بی اشتهایی‌تان نشانه‌‌ی یک بیماری دیگر باشد بنابراین بهتر است آن را جدی بگیرید.

بی اشتهایی و اختلالات خودایمنی

اختلالات خودایمنی مختلف مانند دیابت، بیماری‌های خودایمنی، اسکلرودرمی (نوعی بیماری رماتیسمی) و انواع التهابات مفصلی مانند رماتیسم مفصلی نیز می‌توانند علت بی اشتهایی افراد باشد. بی اشتهایی ممکن است به دو شکل تدریجی یا ناگهانی اتفاق بیفتد. اختلالات خودایمنی علاوه بر بی اشتهایی ممکن است علائمی مانند کاهش وزن، کاهش قند خون، استفراغ و درد مفاصل را نیز در فرد به‌وجود بیاورد. اگر بی اشتهایی‌تان طولانی شد و در خانواده‌تان سابقه‌ی اختلالات خودایمنی وجود دارد،‌ بهتر است زودتر به پزشک مراجعه کنید.

علل و دلایل بی اشتهایی

اگر چاق هستید، از بین رفتن اشتها فرصت خوبى براى کاهش وزنتان است. اما اگر بى اشتهایى به جاى چند روز، چند هفته طول بکشد و باعث لاغری بیش از حد و آب رفتن شما شود، این بى اشتهایى علت خاصى دارد. تقریباً تمام عفونت ها مى توانند باعث بى اشتهایى شوند؛ مثلاً ویروس سرماخوردگى یا آنفلوآنزا ممکن است عامل آن باشد. یا علل جدى تر مثل سل، کم کارى غده تیروئید، بیمارى هاى قلبى ، ریوى یا ناراحتی های کبدى ممکن است باعث بی اشتهایی شوند. متأسفانه یکى از شایع ترین علائم اخطاردهنده ی اولیه ی سرطان بى اشتهایى است که معمولاً با تغییر در حساسیت به مزه ها همراه است. بى اشتهایى مقاومت بدن در برابر خوردن هر چیزى است که به فرآیند بهبود کمک می کند. با این همه، فقط بیمارى علت کاهش اشتها نیست. گاهى چیزى که به دلیل خاصى خورده اید، مثل یک دارو مى تواند عامل آن باشد.آنتى بیوتیک هایى مثل اریترومایسین، جوانه هاى چشایى را غیرفعال کرده و باعث کندى حرکت غذا در روده شده و احساس پُرى و سیری بعد از خوردن غذا را طولانى مى کند.کمبودهاى تغذیه اى مى توانند اشتهاى طبیعى را تضعیف کنند. مخصوصاً اشخاص مسن ممکن است گرفتار کمبود روى در رژیم غذایى باشند که مى تواند جوانه هاى چشایى را از بین ببرد.

درمان بی اشتهایی

* به اندازه بخورید. اشتهاى طبیعى، غذا خوردن به اندازه اى است که وزن بدن را طبیعى نگاه دارد. * اگر اشتهاى طبیعى دارید، باید انواعى از غذاها را بخورید. اشتهاى زیاد به خوردن فقط یک نوع ماده غذا مثلاً گوشت، اشتهاى طبیعى نیست. * اگر مرتباً خود را وادار به خوردن مى کنید، این هم علامت خوبى نیست. *ویتامین بخورید. خوردن روزانه مکمل مولتى ویتامین و مینرال ها به بازشدن اشتهاى کاهش یافته کمک مى کند و اگر کم خوردن شما باعث سوءتغذیه شده است، مصرف اضافی مواد غذایى آسیبى به شما نمى رساند. * گاهى در افراد مسن تر با خوردن مکمل روى (ZINC) اشتها افزایش می یابد. درباره لزوم خوردن مکمل روى با پزشک مشورت کنید. * داروهایتان را کنترل کنید. درباره احتمال اینکه نوع یا مقدار داروهاى مصرفى تان باعث بى اشتهایى شده باشد سئوال کنید. پزشک ممکن است دارو را با داروهاى دیگرى که اشتها را از بین نمى برند عوض کند. *هر چه را که دوست دارید، بخورید. اگر لذت غذا خوردن را از دست داده اید، برنامه غذایى خود را عوض کنید. ببینید کدام غذاها برایتان اشتهاآور است و از آنها بخورید. اگر بستنى دوست دارید، هرقدر که مى خواهید بخورید. ما رژیم غذایى ناسالمى را توصیه نمى کنیم، اما اگر بستنى تنها راه رساندن کالرى مورد نیاز به بدن است، هر قدر که مى خواهید بخورید. هدف بالا بردن ضریب اشتها است. * حجم غذایتان را کم کنید. غذا را با حجم کم و دفعات بیشتر بخورید. معده شما غذاى کمتر را بهتر مى پذیرد. * در طی روز آب زیاد بخورید. اگر برنامه ورزشى تازه اى شروع کرده اید، مهم ترین نیاز شما آب است. کم آبى بدن مى تواند بى اشتهایى ایجاد کند. پیش از شروع تمرین و بلافاصله بعد از آن یک لیوان آب بنوشید. به علاوه هر روز 8-6 لیوان آب بخورید. * نزد پزشک بروید. اگر بعد از دو هفته اشتهاى خود را باز نیافتید، براى معاینه کلى پیش پزشک بروید. قبل از درمان باید مشکلات و بیماری های جسمانى شما تشخیص داده شود. شاید فقط به یک دوره درمان با آنتى بیوتیک براى از بین بردن یک عفونت خفیف نیاز داشته باشید. * سلامت روانى خود را بیازمایید. اگر افسرده هستید، داروهاى ضدافسردگى تجویز شده توسط پزشک اشتهاى شما را برمى گرداند. با بازگشت سلامت روانى، اشتهاى شما نیز بازمى گردد. * از متخصص کمک بگیرید. بى اشتهایى عصبى معمولاً به درمان های خانگى جواب نمى دهد و افراد مبتلا به آن باید در بیمارستان بسترى شوند. معالجه ی آن مشکل است و نیاز به درمان شدید روان شناختى و تغذیه اى دارد. ممکن است تغذیه اجبارى از طریق تزریق درون سیاهرگى یا لوله معده اى لازم شود.در این مطلب از سایت جسارت در مورد قرص شیکوریدین صحبت کردیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.همراهان گرامی سایت جسارت ، مصرف و تعیین دوز دارو به عهده پزشک معالج شما می باشد و سایت جسارت هیچگونه مسئولیتی در خصوص مصرف خود سرانه داروها ندارد. حتماً قبل از استفاده از این دارو با پزشک معالج خود مشورت نمایید.

بیشتر بخوانید : قرص شوید ♥ قرص عفونت ادراری ♥ قرص طلا ♥ قرص شیرافزا ♥ قرص شفافن