طرز تهیه شربت و خواص ترنجبین و خاکشیر در ناشتا برای پوست

طرز تهیه شربت و خواص ترنجبین و خاکشیر در ناشتا برای پوست

طرز تهیه شربت و خواص ترنجبین و خاکشیر در ناشتا برای پوست طرز تهیه شربت و خواص ترنجبین و خاکشیر در ناشتا برای پوست در سایت جسارت خواص ترنجبین و خاکشیر,خواص ترنجبین …

علت و علائم و درمان کیست اپیدرمال در زنان چیست

علت و علائم و درمان کیست اپیدرمال در زنان چیست

کیست اپیدرمال کیست اپیدرمال ,کیست اپیدرمال بیضه,کیست اپیدرمال تناسلی,کیست اپیدرمال در زنان,کیست اپیدرمال چیست,کیست اپیدرمال ناحیه تناسلی,کیست اپیدرمال واژن توضیحاتی در مورد کیست اپیدرمال کیست (به انگلیسی: Cyst) یک محفظه بسته‌است که …

درمان التهاب شدید کبدی به روش گیاهی

درمان التهاب شدید کبدی به روش گیاهی

درمان التهاب شدید کبدی به روش گیاهی خواص روش گیاهی,فواید روش گیاهی,روش گیاهی درمانی,خاصیت روش گیاهی,خواص روش گیاهی درمانی,خواص روش گیاهی برای پوست,خواص روش گیاهی برای مو,خواص روش گیاهی برای جوانی,خواص روش …

پراشتهایی عصبی

پراشتهایی عصبی ,پراشتهایی عصبی چیست,پراشتهایی عصبی و درمان آن,پراشتهایی عصبی,بیماری پراشتهایی عصبی,اختلال پراشتهایی عصبی,داروی پراشتهایی عصبی

پراشتهایی عصبی , پراشتهایی عصبی چیست , پراشتهایی عصبی و درمان آن , بیماری پراشتهایی عصبی

توضیحاتی در مورد پراشتهایی عصبی

دسته ای از اختلال های خوردن این است که فرد مقدار زیادی غذا را به صورت دوره ای و سریع در مدت کوتاهی بدون احساس کنترل خورده و سپس با راههای مختلف مانند ورزش های سنگین, روزه , استفاده از داروهای مسهل و مدر سعی در جبران رفتار پرخوری خود دارد که نتیجه آن گیر افتادن بیمار در چرخه ای باطل و احمقانه است .در این مطلب از سایت جسارت در مورد علت و درمان اختلال پراشتهایی عصبی در کودکان و بزرگسالان صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.♥

تعریف پراشتهایی عصبی

خوردن مقدار زیادی غذا به صورت دوره ای، غیر قابل کنترل ، وسواسی، و با سرعت زیاد، در یک مدت کوتاه(شکم بارگی)، و سپس القای استفراغ ، مصرف مسهل ها یا داروهای مدر، تحمیل گرسنگی، یا انجام ورزشهای شدید و سنگین به منظور جلوگیری از افزایش وزن(شکم بارگی و پاکسازی).

ویژگی های اصلی پراشتهایی عصبی

پر اشتهایی عصبی ویژگی های زیادی دارد که مهمترین آنها عبارتند از: دوره های راجعه ی پرخوری؛ احساس فقدان کنترل بر خوردن طی دوره های پرخوری؛ استفراغ خود انگیخته، سوء مصرف مسهل ها یا مدرّها، روزه داری، یا ورزش افراطی برای پیشگیری از افزایش وزن؛ و این که ارزیابی خود به طور مداوم که تحت تأثیر تناسب اندام و کاهش وزن قرارگیرد .

انواع پراشتهایی عصبی

دو نوع پر اشتهایی عصبی وجود دارند: نوع پاکسازی و نوع غیر پاکسازی. بیماران نوع غیر پاکسازی اشکالات کمتری در تن- انگاره داشته، کمتر مضطرب بوده و احتمالاً چاق تر هستند. شیوع این اختلال حدود 1% در جمعیت عمومی و 3-1 درصد در زنان جوان است. سن شروع معمولاً 16 تا 18 سالگی است و نسبت ابتلای زن به مرد 10 به یک است.

پراشتهایی عصبی و دوره شکم بارگی

A. دوره های مکرر شکمبارگی دوره شکم بارگی با هر دو حالت زیر مشخص می شود: (1) غذا خوردن، در یک دوره زمانی مشخص (مثلاً هر 2 ساعت). به میزانی که مشخصاً بیشتر از مقداری است که اکثر مردم می توانند طی همین مدت و تحت شرایط مشابه بخورند. (2) احساس ناتوانی در کنترل غذاخوردن درطی این دوره (مثلاً احساس ناتوانی توقف غذاخوردن یا کنترل نوع یا حجم موا غذایی مصرفی). B. رفتارهای جبرانی نامتناسب و مکرر به منظور جلوگیری از افزایش وزن، نظیر استفراغ عمدی، مصرف نابجای مسهل ها ، مدرها ،تنقیه ، یا سایر داروها، روزه داری، یا ورزشهای مفرط C. شکمبارگی و رفتارهای جبرانی نامتناسب هر دو بطور متوسط حداقل 2 بار در هفته و بمدت 3 ماه رخ می دهند. D. ارزیابی خود به شکل نامتناسبی تحت تأثیر شکل و وزن بدن قرار دارد. E. این اختلال صرفاً در طی دوره های بی اشتهایی عصبی رخ نمی دهد.

پراشتهایی عصبی و عوامل زیست شناختی

عوامل زیست شناختی. مطالعات متابولیک نشان می دهند که فعالیت و گردش نوراپی نفرین و سروتونین کاهش یافته است و سطح پلاسمایی اندورفین ها پس از القای استفراغ در بعضی از بیماران مبتلا به پر اشتهایی عصبی افزایش می یابد؛ این امر می تواند باعث تقویت رفتار بیماران شود. ، میزان شیوع در بستگان درجه اول بیمار بالاتر است.

پراشتهایی عصبی و عوامل اجتماعی

عوامل اجتماعی. نمایانگر اهمیتی است که جامعه برای لاغر بودن قائل می شود. این بیماران کمال گرا و پیشرفت طلب هستند. بسیاری از این بیماران افسرده بوده و افسردگی خانوادگی در آنها بالاتر است. سابقه طرد، بی توجهی، و نزاعهای خانوادگی در این بیماران شایع تر از مبتلایان به بی اشتهایی عصبی است.

پراشتهایی عصبی و عوامل روان شناختی

عوامل روان شناختی. بیماران دارای مشکلاتی در رابطه با نیازهای نوجوانی هستند، ولی افراد مبتلا به پر اشتهایی عصبی در مقایسه با مبتلایان به بی اشتهایی عصبی بیشتر اجتماعی، عصبانی و تکانه ای هستند. آنان سابقه ی مشکلاتی در جدا شدن از مراقبت( مثل امتناع از رفتن به مدرسه) دارند. علائم افسردگی و اضطراب شایع هستند؛ خطر خودکشی وجود دارند. سوء مصرف الکل مشاهده می شود و حدود یک سوم این بیماران از مغازه ها دزدی می کنند(دزدی غذا)

اختلال پراشتهایی عصبی

سیر این اختلال معمولاً مزمن است ولی در صورت عدم بروز اختلالات الکترولیتی و آلکالوز متابولیک، ناتوان کننده نخواهد بود. 60% این بیماران پس از درمان بهبود می یابند؛ با این حال میزان عود طی 5 سال به 50% بالغ می شود. در بعضی موارد پر اشتهایی عصبی، دوره های فروکشی 1 تا 2 سال طول می کشند.

آشنایی با پراشتهایی عصبی

Bulimia Nervosa / Binge – Eating Disorder پر اشتهایی عصبی و اختلال پرخوری هردو از اختلال های مربوط به تغذیه مجسوب می شوند. علایم اولیه مشابه این دو اختلال که حداقل یک بار در هفته و در مدت سه ماه تداوم دارد، به شرح ذیل است: دوره پرخوری: صرف میزانی از غذا در یک دوره زمانی کمتر از دو ساعت، که مشخصا بیشتر از مقداری است که اکثر مردم می توانند طی همین مدت و تحت شرایط مشابه بخورند. خوردن سریع تر از حالت طبیعی، خوردن تا زمانی که سیری توام تا احساس ناراحتی ظاهر شود، خوردن مقدار زیاد غذا در زمانی که فرد از لحاظ جسمی گرسنه نیست، خوردن در تنهایی به دلیل احساس شرم از مقدار غذای خورده شوده و احساس تنفر از خود یا احساس گناه شدید پس از پرخوری از نشانه های دوره پرخوری است. این دوره لزوما به یک موقعیت محدود نمی شود مثلا فردی ممکن است پرخوری را در رستوران آغاز و آن را در بازگشت به منزل ادامه دهد. ته بندی های مداوم با مقادیر جزیی غذا در طول روز به عنوان پرخوری تلقی نمی شود. ناتوانی در کنترل خوردن: این مسئله می توان به صورت احساس ناتوانی در توقف خوردن یا کنترل نوع یا حجم غدای مصرفی باشد. اشکال در کنترل پرخوری ممکن است مطلق نباشد، برای نمونه، فرد ممکن است وقتی تلفن زنگ بزند، کماکان به خوردن ادامه دهد، در حالی که اگر کسی سرزده وارد اتاق شوند، خوردن را متوقف کند.

تفاوت پرخوری با پراشتهایی عصبی

هر چند پرخوری و ناتوانی در کنترل خوردن، در پراشتهایی عصبی و اختلال پرخوری مشترک هستند، اما این دو اختلال در بعضی از جنبه های اساسی با هم تفاوت دارند که عبارتند از: پاکسازی: فرد مبتلا به پر اشتهایی عصبی، اعمال نامتناسبی را به صورت مفرط و مکرر در جهت جبران پرخوری و به منظور جلوگیری از افزایش وزن، انجام می دهد که به روش های پاکسازی معروف هستند. نمونه ای از روش های پاکسازی به این شرح هستند، استفراغ کردن بلافاصله پس از خوردن غذا که به وسیله تحریک رفلکس عق زدن انجام می گیرد، در طول زمان این روش به شکلی تشدید می شود که فرد به قصد استفراغ کردن پرخوری می کند. مصرف نا به جای مدرها و مسهل ها، مصرف یا قطع داروهای تاثیر گذار بر هورمون ها مانند مصرف هورمون تیروئید یا قطع انسولین در دیابتی ها. روزه داری یک روزه یا بیشتر از آن. ورزش شدید در زمان و مکان نامناسب تا حدی که مانع فعالیت های مهم فرد می شود و علی رغم آسیب یا سایر عوارض طبی ادامه می یابد. محدودیت رژیم غذایی: مبتلایان به پر اشتهایی عصبی به طور معمول در فواصل بین پرخوری ها، محدودیت رژیم غذایی واضح یا برنامه ریزی شده ای را برای کاهش وزن دارند در حالی که در اختلال پرخوری، فرد به دنبال بروز پرخوری اقدام به گرفتن رژیم می کند به عبارتی در پراشتهایی عصبی اول رژیم غذایی سپس پرخوری و در اختلال پرخوری اول پرخوردن و سپس رژیم غذایی روی می دهد. پاسخ به درمان: میزان بهبودی در مبتلایان به اختلال پرخوری بالاتر از کسانی است که مبتلا به پر اشتهایی عصبی هستند.

پراشتهایی عصبی و رفتار درمانی

a. رفتار درمانی شناختی. بایستی خط اول درمان پر اشتهایی عصبی قلمداد گردد. موفقیت درمان بستگی به رعایت یک برنامه ی درمانی بسیار دقیق و جدّی براساس دستورالعمل است که شامل حدود 20 جلسه طی 5 تا 6 ماه می شود. در این برنامه از تعدادی روشهای شناختی و رفتاری استفاده می شود تا (1) چرخه ی رفتاری پرخوری و رژیم گرفتن که توسط خود بیمار تداوم می یابد قطع گردد( 2) شناختها و باورهای ناکارآمد فرد درباره ی غذا، تن انگاره، و نگرش کلی به خویشتن تغییر یابند. b. روان درمانی پویشی : درمان سایکودینامیک بیماران مبتلا به پر اشتهایی عصبی به سمت عینی نیم) ، غذا را به دو دسته تقسیم می کنند: اقلام مغذی و اقلام ناسالم. غذایی که مغذی تلقی می شود، ممکن است خورده شده و بازگردانده نشود چرا که به طور ناخودآگاه نمادی از درون فکنده های خوب است. ولی غذاهای خرت و پرت به طور ناخودآگاه نماد ویرانگری، تنفر، و بدی است، بنابراین باید با استفراغ از بدن بیرون رانده شود(برون فکنی شود).

پراشتهایی عصبی یا بولیمیا

پرخوری عصبی، که معمولاً بولیمیا نامیده می شود، یک اختلال جدی و خطرناک در غذا خوردن می باشد. افراد مبتلا به این بیماری بطور مخفیانه مقدار زیادی غذا می خورند، و سپس از طریق روش های ناسالم تلاش می کنند تا آن را جبران نمایند. بطور مثال، فرد مبتلا به بولیمیا خود را مجبور به استفراغ کرده، یا بیش از حد ورزش می کند. گاهی اوقات این افراد حتی بعد از یک میان وعده کوچک یا یک وعده ی غذایی معقول نیز اقدام به خالی کردن معده خود یا پاکسازی می نمایند. مبتلایان بولیمیا به دو گروه تقسیم می شوند: – پرخوری عصبی جبران شونده. این افراد بطور منظم خود را وادار به استفراغ و یا استفاده از مسهل، مدر ها و یا تنقیه می کنند. – پرخوری عصبی بدون جبران. در این گروه بیماران از روش های دیگری برای جلوگیری از افزایش وزن مثل روزه گرفتن، رژیم خیلی محدود یا ورزش شدید استفاده می نمایند. با این حال، این رفتارها اغلب با هم تداخل پیدا می کنند، و تلاش برای رهایی از کالری اضافی، به جبران از طریق روش های ناسالم محدود می شود. اگر شما مبتلا به بولیمیا هستید، ممکن است به شدت درگیر وزن و ظاهر خود باشید و به شدت خود را مورد قضاوت و سرزنش قرار دهید. چون این بیماری به تصویر ذهنی که از خود دارید مربوط می شود ( نه فقط مواد غذایی مصرفی)، درمان آن می تواند مشکل باشد. اما درمان های موثر می تواند به شما کمک کند تا احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید، از الگوهای سالم غذا خوردن پیروی کنید و عوارض جدی را جبران نمایید.

نشانه های پراشتهایی عصبی

علائم و نشانه های پرخوری عصبی: – شدیداً درگیر شکل بدن، ظاهر و وزن خود بودن – ترس از اضافه وزن داشتن – احساس اینکه نمی توانید غذا خوردن خود را کنترل کنید – ادامه دادن خوردن تا زمان درد یا ناراحتی – خوردن غذای بیشتری در دوره ی پرخوری، نسبت به یک وعده ی غذایی عادی یا میان وعده – خود را وادار به استفراغ یا ورزش بیش از حد کردن – استفاده ی نامعقول از مسهل ها، مدر ها و یا تنقیه کردن بعد از غذا – استفاده از مکمل های غذایی یا محصولات گیاهی به منظور کاهش وزن

عوامل خطر در پراشتهایی عصبی

عواملی که ممکن است خطر ابتلاء به پرخوری را افزایش دهند شامل موارد زیر می شوند: – جنس مونث. دختران و زنان نسبت به پسران و مردان، بیشتر احتمال دارد که به بولیمیا مبتلا شوند. – سن. پرخوری عصبی معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل دوران بلوغ شروع می شود. – زیست شناسی. افرادی که خانواده ی درجه یک آنها (خواهر، برادر، پدر و مادر) دچار اختلالات غذا خوردن می باشند، به دلیل ارتباط ژنتیکی بیشتر احتمال دارد تا آنها نیز به این بیماری مبتلا شوند. همچنین ممکن است کمبود سروتونین مغز نیز در این راستا نقش داشته باشد. – مسائل روانی و عاطفی. افراد مبتلا به اختلالات غذا خوردن ممکن است مشکلات روانی و عاطفی نیز داشته باشند، که به بدتر شدن این اختلالات کمک می کنند. این موارد عبارتند از اعتماد به نفس پایین، کمال گرایی، مشکل مدیریت خشم، افسردگی، اضطراب و وسواس. در بعضی موارد حوادث می تواند یک عامل وخیم کننده باشد. – فشار اجتماعی. فشار دوستان و آنچه مردم در رسانه ها می بینند ممکن است تمایل به لاغر بودن را مخصوصاً در زنان جوان زیاد کند. افرادی که در معرض دید عموم هستند مثل بازیگران، رقصنده ها و مدل ها بیشتر در معرض ابتلاء به اختلالات غذا خوردن می باشند. – فشار عملکرد در ورزش. اختلالات غذا خوردن در میان ورزشکاران، مثل ژیمناست ها، دونده ها و کشتی گیران رایج است. مربیان و والدین ندانسته ممکن است به اختلالات غذا خوردن با تشویق جوان به از دست دادن وزن، حفظ وزن کم و خوردن محدود به منظور عملکرد بهتر، کمک کنند.

بیشتر بخوانید : افزایش اشتها در طب سنتی ♥ افزایش اشتها ♥ بی اشتهایی کودکان ♥ بی اشتهایی در بارداریبی اشتهایی عصبی

آخرین بروز رسانی در : جمعه 17 اسفند 1397

کپی برداری از مطالب سایت با ذکر نام جسارت و لینک مستقیم بلا مانع است.