سریش

سریش ,گیاه سریش,گیاه سریشک,گیاه سریش خواص,گیاه سریش کوهی,گیاه سریش تماشایی,گیاه سریشوم,گیاه چریش چه خاصیتی دارد,گیاه سریش ایرانی,گیاه سیریشک,خواص گیاه سریش

توضیحاتی در مورد گیاه سریش

سریش (نام علمی: ‘Eremurus’) نام یک سرده از گیاهان گلدار است. ریشهٔ این گیاه ضخیم و لعاب‌دار است. سیستم ریشه‌ای این جنس شامل یک ریزوم کوتاه ضخیم و راست چسبیده به تعدادی ریشه‌های کلفت شبیه به بازوان یک ستارهٔ دریایی است که از مشخصات بارز شناسایی این گیاه‌است. همهٔ برگ‌های دراز و باریک گیاهان این جنس نیز بصورت مجتمع بزرگ برگ‌های قاعده ای نمایان می‌شوند. گل‌ها به رنگ‌های صورتی، سفید، زرد، مایل به سبز تا سبز متمایل به قهوه‌ای در طول یک خوشهٔ خیلی بلند و در روی یک ساقهٔ بی‌برگ قرار گرفته‌اند. میوه کپسول این گیاهان مدور و بعضی مواقع دراز است که در هنگام رسیدن با سه شکاف شکفته می‌گردد. داخل کپسول دانه‌های سه وجهی است که در بسیاری از گونه‌ها دارای پره‌های غشایی واضح است. جنس سریش در حدود ۴۵ گونه دارد که قسمت اعظم آنها در افغانستان و تاجیکستان می‌رویند در ایران تقریباً ۸ گونه از آن وجود دارد. گونه‌های چندی از جنس سریش جزو گیاهان پرورشی باغی محسوب می‌گردند. در بهار یا اوایل تابستان گونه‌های متعددی از آنها به عنوان گل‌های زینتی در گل‌فروشی‌های تهران به معرض فروش گذارده می‌شوند. ریشهٔ گونه‌های مختلف سریش در سابق و شاید در حال حاضر نیز در ایران برای ساختن چسب مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. گفته می‌شود که برگ‌های جوان آن نیز به عنوان سبزی استفاده‌های خوراکی داشته و از ریشهٔ آن که به میزان قابل ملاحظه‌ای نشاسته دارد نوعی سوپ یا آش تهیه می‌گردد. اما به علل نامعلومی هیچ یک از گونه‌های سریش مورد چرای احشام قرار نگرفته و روی همین اصل در مراتعی که بیش از اندازه مورد چرا واقع شده و گیاهان خوش خوراک آن کم شده یا از بین رفته‌اند، بوته‌های پرپشتی از این گیاه دیده می‌شود.در این مطلب از سایت جسارت در مورد سریش صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

گیاه سریش در طب سنتی

یکی از گیاهان دارویی مورد استفاده در طب سنتی گیاه سریش (Eremurus ) می باشد . سریش دارای برگ هایی بلند و باریک و گل هایی به رنگ صورتی ، سفید ، زرد ، مایل به سبز تا سبز متمایل به قهوه‌ای به صورت خوشه ای ، می باشد . فصل گلدهی سریش اردیبهشت ماه می باشد . این گیاه ریشه هایی بسیار ضخیم و کلفت دارد . ریشه های گیاه از تعدادی ریشه ریز که به تعدادی ریشه کلفت چسبیده است تشکیل شده است . سریش دارای میوه نیز می باشد . میوه های آن درون کپسول هایی مدور قرار دارد . هنگامی که میوه ها می رسند این کپسول ها شکاف می خورد و د انه های سه وجهی آن قابل مشاهده است . سریش انواع مختلفی دارد و تا کنون ۴۵ گونه از آن شناسایی شده است . این گیاه بومی افغانستان و تاجیکستان می باشد . در ایران نیز تقریبا ۸ گونه از این گیاه می روید . از این گیاه هم به صورت زینتی و هم به صورت دارویی استفاده می شود . این گیاه در مناطق کوهستانی می روید و طبعی گرم و خشک دارد .

انواع گیاه سریش

Eremurus himalaicus Eremurus elwesii Eremurus bungei Eremurus olgae Eremurus tubergenii Eremurus warei Eremurus shelfordii Eremurus stenophyllus سریش ستبر

کاربرد گیاه سریش

سریش گیاهی لعاب دار و موثر در درمان ناراحتی های کبد و معده است. سریش گیاهی از دسته Liliaceae با ریشه ای ضخیم و لعاب ‌دار است. ژل سریش (اینولین) در گروه پلی ساکارید ها قرار دارد. مورد استفاده ی این گیاه بیشتر به دلیل چسبنده بودنش است. البته این گیاه علاوه بر این، کاربرد درمانی هم دارد. از دانه های این گیاه، روغنی گرفته می شود که در بعضی از تصلب ‌های شریانی مورد استفاده قرار می گیرد. از برگ ‌های این گیاه به عنوان سبزی خوردنی و از ریشه‌ های این گیاه که به صورت غدد پنجه ای است به عنوان چسب استفاده می شود. ریشه ی این گیاه گرم و خشک است و برای یرقان، ناراحتی‌ های کبدی، خشونت حلق و ناراحتی‌ های معده از آن استفاده می کنند.

نام های دیگر گیاه سریش

سریش با نام های سرش، اسراس، برواق، چریش، چریشک هم خوانده می شود. درختی است با قامت متوسط، برگ های آن سبز، کناره های برگ دارای بریدگی و دندانه نامنظم شبیه برگ زبان گنجشک است، نوک برگ ها خیلی تیز و کشیده تر از برگ های زیتون و شکل کلی درخت شبیه به درخت زیتون تلخ می باشد. این درخت بومی هند شرقی است و تا مغرب چین و شرق جاوه انتشار دارد و در بعضی مناطق می کارند و به ایران نیز وارد شده و کاشته شده است از گیاهان بومی شده است، در حال حاضر در چابهار، بندرعباس و سایر نقاط جنوب کشور می روید.

سریش برای جوش

سریش فقط نمی چسباند، ضدعفونی هم می کند. از ریشه ی این گیاه جوشانده غلیظی درست می کنند که برای درمان جوش‌ ها بسیار مفید می باشد زیرا خاصیت ضدعفونی کننده دارد. این گیاه در نواحی کوهستانی و مرتفع می روید و فصل گل دهی آن از اواسط اردیبهشت ماه تا اواسط خرداد است. سریش قاعده آور است و در درمان ورم بیضه موثر است و باعث تسریع در جوش خوردن استخوان های شکسته می شود.

خواص میوه سریش

میوه سریش : در میوه سریش ماده تلخ بایاکانین وجود دارد و مصرف خوراکی آن مسهل و کشنده ی کرم معده می باشد. روغن میوه محرک و ضد انگل و ضد عفونی کننده می باشد و به عنوان پادزهر برای مارگزیدگی و عقرب گزیدگی نافع است. اگر آن را بر پوست بمالید، اگزمای مزمن و دردهای روماتیسمی و بیماری های پارازیتی پوست نظیر بیماری اسکابیز که نوعی جرب است را بهبود می بخشد.

همه چیز درباره گیاه سریش

سریش گیاهی است از دسته سوسنی‌ها . ریشه این گیاه ضخیم و لعاب‌دار است . یکی از منابع تولید [Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register…] ریشه‌های سریش است . ازبرگ های این گیاه درپختن نان مغزدار استفاده میکنندگاهی هم باآن نرگسی درست میکنند.نام گیاهشناسی آن(Asphodelus albus)است. متاسفانه در طی سالیان اخیر به دلیل بهره برداری بی رویه از ریشه های این گیاه رویشگاههای آن که عمدتاً در استان‌های خراسان می باشد در حال تخریب می باشد .طرح تحقیقاتی درزمینه مطالعه مراحل رشد و عوامل موثر بر زادآوری این گیاه توسط یکی از اعضاء هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی انجام گردیده است با وجود گذشت سالیان متمادی از مصرف سریشم به عنوان رایج ترین ماده چسبنده و کشف و استفاده از دیگر مواد چسبنده هنوز هم سریشم و به ویژه سریشم هایی که با صرف وقت و دقت فراوان تهیه می شود نزد استادکاران و استادان از جایگاه خاصی برخوردار است.

خواص گل سریش

خوردن گل سریش برای تقویت معده مفید است و تصفیه کننده خون و خون ساز است. اگر آب جوشانده ی آن را کمپرس کنید برای التیام زخم ها و جراحت ها مفید است. گل و برگ سریش را همراه با هم بکوبید و بر پیشانی ضماد کنید از هذیان و تب ها جلوگیری می کند.

سریشم یا گلوتین

سریشم یا گلوتین که در صنایع چوب موارد مصرف فراوانی دارد و معمولاً برای اتصال قطعات چوبی به یکدیگر، از آن استفاده می شود، از بقایای حیوانی نظیر استخوان و خرده ی چرم و پوست به دست می آید. برای ساخت سریشم ابتدا قطعات کوچک پوست بز،گوساله،اسب،خرگوش،گوسفن د و گاو را که دور ریز دباغخانه هاست، تهیه کرده و مدت ۱۵تا ۲۰ روز در پاتیل های بزرگ محتوی آب آهک قرار می دهند و هر از چندگاه آن را هم می زنند. تا خون،چربی و گوشتی که به آن چسبیده کاملاً جدا شود. سپس تکه های پوست را به وسیله بخار بنزین تمیز کرده و در برابر هوای آزاد خشک می کنند. در این مرحله آنچه باقی می ماند خام سریشم نامیده می شود. سپس آن را در دیگ های بزرگ ریخته و آنقدر حرارت می دهند تا حالت ماده ای غلیظ و چسبنده را به خود بگیرد، آنگاه حاصل کار را در جعبه های چوبی یا آهنی ریخته و مدتی آن را به حال خود باقی می گذارند تا قسمتی از آن تبخیر شود و به صورت نیمه سفت در آید. در آخرین مرحله آن را به ورقه های نازکی تبدیل کرده و بر روی تورهایی که از سیم یا زه ساخته شده قرار داده و در برابر هوای آزاد می خشکانند

خواص برگ سریش

برگ درخت سریش تونیک و مقوی بدن و معده است، تصفیه کننده خون و تولید کننده ی خون می باشد و آب جوشانده ی آن به صورت کمپرس برای التیام زخم ها و جراحت مفید است، برای شست و شو و ضد عفونی کردن زخم ها و رفع اگزما موثر می باشد. آب جوشانده ی پوست درخت تونیک، تب بر، مقوی و قابض است و به صورت کمپرس برای التیام زخم ها نافع است و صمغ حاصل از درخت سریش مقوی و نرم کننده است. آب جوشانده پوست ریشه ی سریش هم تونیک و مقوی و تب بر است.

کاربرد سریش در امور صنعتی

گیاه سریش از جمله گیاهانی می باشد که از قدیم الایام در امور صنعتی و مصارف خوراکی استفاده می گردید. بهره برداری سریش در گذشته بسیار محدود بوده ولی با شناسایی موارد استفاده جدید و صنعتی از شیره آن و افزایش تقاضا شاهد روند گسترشی در مکانیزم و حجم برداشت آن بوده ایم.این روند افزایشی اگرچه با ورود ترکیبات مشابه شیمیایی تا حدی کم شده،اما گسترش تقاضا، قیمت تمام شده نسبی و شاید اعتقاد به ثبات ترکیبات طبیعی در مقابل تولیدات صنعتی و شیمیایی موجب گسترش بهره برداری در رویشگاههای این گیاه همراه گردیده است. لجام گسیختگی و بی برنامه گی در برداشت گیاه و عدم آشنایی با اصول بهره برداری علمی باعث نابودی بسیاری از رویشگاههای طبیعی و کاهش شدید کیفیت محصول شده است. نتیجه این امر علاوه بر نابودی و تخریب رویشگاهها، از دست رفتن بازار، موجب کاهش توان در آمدزایی این محصول بوده است. برای حصول تولید پایدار بر مبنای توان موجود و اصل حفظ منابع طبیعی و گسترش رویشگاهها این گیاه و استفاده از این گیاه در طرحهای احیائی شناسایی و تعیین ویژه گیهای حیاتی و وابستگی های این گیاه به شرایط اقلیمی و رویشگاهی ضروری است.

سریش علفی

سریش علفی یا چریش (علف چسب) طبیعت گرم و خشک دارد، دم کرده ده گرم برگ و گل ها و ساقه های گل دهنده، مدر و قاعده آور است و سرفه های خشک را تسکین می دهد و برای جوش دادن استخوان شکسته موثر است، ورم بیضه و باد و گاز را تحلیل می برد، زخم های داخلی را ترمیم می کند، سنگ مثانه را خرد می کند و سستی عضلات را برطرف می سازد. اگر دندان آسیاب درد می کند، آب تازه ی برگ آن را گرفته روی دندان بمالید، درد را ساکت می کند، ضماد برگ ها برای مداوای گزیدگی مار نافع است. میوه ی سریش ملین است و برای تسهیل قی کردن، پازده گرم از آن خورده شود. مالیدن میوه همراه با سرکه به محل گزیدگی، برای ضرر گزیدگی عقرب و هزار پا مفید است.

ریشه گیاه سریش

ریشه این گیاه گرم و خشک است و برای یرقان، ناراحتی‌های کبدی، خشونت حلق و ناراحتی‌های معده از آن استفاده می کنند. ریشه این گیاه را می سوزانند و از سوخته آن در جهت واله آور استفاده می کنند.

گیاه سریش زیرزمینی

گرم و خشک است و خوردن بیست گرم از آن برای تسکین درد پهلو و سرفه و درمان یرقان حادث از صفرا مفید است. همراه با سرکه میل کنید، از ریختن موی سر جلوگیری می کند. بیست و پنج گرم از سوخته آن را بخورید، مدر، قاعده آور و محلل ورم بلغمی است و برای درمان بیماری های روده ای و رفع خشونت حلق موثر می باشد. ضماد غده زیرزمینی برای جوش خوردن استخوان شکسته، التیام جراحت های بد، رفع ورم بیضه، گرفتگی عضلات و عصب ها مفید است. همچنین ضماد آن با سرکه و روغن کنجد برای درمان جرب و نرم کردن ورم های سفت موثر است. ضماد همراه با آرد جو، کچلی را درمان می کند. آن را با آب نیم گرم اندک اندک مخلوط کنید، بعد از حل شدن چند قطره ادکلن به آن بیفزایید و به صورت بمالید و پس از پانزده دقیقه صورت را بشویید. چین و چروک پوست افراد مسن را برطرف می کند. تذکر : خوردن آن ممکن است بعضی اوقات موجب سستی معده شود که در این صورت باید مقداری گل قند بخورید.