اختلال کم توجهی – بیش فعالی
گیاهان دارویی افزایش دهنده شیر مادر
گیاهان دارویی افزایش دهنده شیر مادر خواص گیاهان دارویی,فواید گیاهان دارویی,گیاهان دارویی درمانی,خاصیت گیاهان دارویی,خواص گیاهان دارویی درمانی,خواص گیاهان دارویی برای پوست,خواص گیاهان دارویی برای مو,خواص گیاهان دارویی برای جوانی,خواص گیاهان دارویی …
کاربرد و عوارض قرص پنتوپرازول 20 و 40 در دوران بارداری برای چیست
قرص پنتوپرازول قرص پنتوپرازول ,قرص پنتوپرازول 20 برای چیست,قرص پنتوپرازول برای چیست,قرص پنتوپرازول ۲۰,قرص پنتوپرازول در بارداری,قرص پنتوپرازول20,قرص پنتوپرازول خارجی,قرص پنتوپرازول چیست,قرص پنتوپرازول برای چیه توضیحاتی در مورد قرص پنتوپرازول قرص پنتوپرازول …
ارتودنسی
ارتودنسی ارتودنسی ,ارتودنسی دندان,ارتودنسی متحرک,ارتودنسی چیست,ارتودنسی دندان هزینه,ارتودنسی بزرگسالان,ارتودنسی نامرئی,ارتودنسی نامرئی هزینه,ارتودنسی نامریی,ارتودنسی در سنین بالا,ارتودنسی دندان,ارتودنسی دندانهای فاصله دار,ارتودنسی دندان چیست در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم در مورد …
اختلال کم توجهی – بیش فعالی و راههای درمان
اختلال كم توجهي در كودكان،اختلال کم توجهی و بیش فعالی در کودکان،اختلال کم توجهی – بیش فعالی در بزرگسالان،اختلال کم توجهی و بیش فعالی
اختلال بیش فعالی در جامعه امروز برخی والدین را درگیر کرده است. بهتر است بدانید که نوعی بیماری است که از دوران کودکی آغاز شده و به دلیل تاخیر در رشد بعضی از مناطق مغز ، کودک در سه محور اصلی میزان فعالیت ،میزان تمرکز، و قدرت کنترل تکانه های خود نمی تواند همانند کودکان هم سن و سالش عمل کند و بنابراین عملکرد وی در زمینه های تحصیلی،رابطه با دوستان،بازی،تصمیم گیری،کنترل عصبانیت، و …دچار افت می گردد.
در واقع حدود ده درصد کودکان در سنین دبستان مبتلا به این اختلال هستند.لازم به ذکر است که این کودکان معماغلب از بدو تولد ناسازگار بوده و به تدریج با افزایش سن علایم آنها پدیدار می شود.گاهی خانواده در 2 تا 3 سالکی متوجه فعالیت فراوان کودک می شوند.این کودکان به سختی می توانند بازیهای نشسته انجام دهند و اسباب بازیهای خود را تخریب می کنند.
جالب است بداتید که از طرفی به دلیل امر و نهی زیاد توسط والدین امکان دارد از سنین پایین لجبازی در آنها شکل بگیرد.در دبستان کودکان از نظر نشستن سرکلاس مشکل دارند و مرتب با همکلاسی های خود صحبت کرده یا سربه سر آنها می گذارندالبته در دبستان اختلال تمرکز خود را به صورت اشتباهات زیاد ناشی از بی دقتی در انجام تکالیف به ویژه در املا و ریاضی خود را نشان می دهد.تمرکز حواس این کودکان به راحتی با هرمحرک خارجی پرت می گردد و به دلیل فراموشکاری وسایل شخصی خود را خیلی گم می نمایند.بد نیست بدانید که ضمن انکه به طور کلی کودکان مبتلا به این اختلال بیش از سایر کودکان در معرض مشکلات دیگری مثل تیک،اختلال یادگیری،وسواس،سوئ مصرف مواد و ….قرار دارند.
بهتر است بدانید که هر کودکی که فعالیت زیاد یا بی دقتی دارد مبتلا به این بیماری نیست و بنابراین تشخیص بایستی توسط روان پزشک داده گردد. امکان دارد برخی از کودکان فقط قسمتی از این علایم را داشته باشند مثلا فقط پرتحرک و تکانشی باشندیا آنکه فقط در تمرکز مشکل داشته باشند.نبودن بعضی از علایم ردکننده تشخیص نیست. در واقع هرچه علاقه کودک به فعالیتی بیشتر باشد تمرکزش هم بیشتر می شود!!
بدنیست بدانید که این بیماری می تواند تا نوجوانی یا بزرگسالی نیز ادامه یابد که علایم ان تغییر می کند. لازم به ذکر است که عدم درمان به هر دلیلی می تواند نه تنها موفقیت کودک را کاهش دهد بلکه خطر بروز اختلالات ثانویه مثل اضطراب،افسردگی،وسواس،مصرف سیگار و مواد،رفتارهای پرخاشگرانه و اختلال شخصیت را بالا برد. در واقع درمان این اختلال در مرحله اول با دارو است و بعد از آن آموزش فرزندپروری برای والدین ضروری می باشد ولی با توجه به جنبه زیست شناختی قوی،انجام تکنیکهای فرزندپروری بدون دارو پاسخ چندانی در بر ندارد. پس بهتر است درمان با دارو همراه باشد.
اختلال کم توجهی – بیش فعالی و راههای درمان
مطالب مرتبط:
اختلال کم‌توجّهی – بیش‌فعالی (به انگلیسی: Attention-deficit hyperactivity disorder)(به صورت مخفف: ADHD) یک اختلال رفتاری رشدی است.
معمولاً کودک توانایی دقّت و تمرکز بر روی یک موضوع را نداشته، یادگیری در او کند است و کودک از فعّالیّت بدنی غیر معمول و بسیار بالا برخوردار است
این اختلال با فقدان توجه، فعّالیت بیش‌ازحد، رفتارهای تکانشی، یا ترکیبی از این موارد همراه است
هر کودکی با شک ADHD باید به دقت تحت نظر یک پزشک معاینه گردد.
بسیاری از این کودکان، یک یا چند اختلال رفتاری دیگر نیز دارند. همچنین ممکن است یک مشکل روانی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی داشته باشند
ADHD شایعترین اختلال رفتاری در سنین کودکی و بلوغ است، و حدود ۳٪ تا ۵٪ کودکان قبل از هفت سالگی به آن مبتلا میشوند. این عارضه بیشتر در دوران ابتدایی مدرسه برای کودکان و در هنگام بلوغ رخ می‌دهد و با افزایش سن بسیاری از بیماران بهتر میشوند.
علت بیشتر مبتلایان به عارضه بیش فعالی هنوز روشن نیست ولی گمان میرود که جزو بیماریهای چند عاملی با ریشه ژنتیکی و محیط در ارتباط باشد.
درمورد علت تروما و عفونت مغزی البته قطعی‌بودن علت وجود دارد
عامل ژنتیکی این عارضه بیشتر در پدران کودکانی که دچار بیش فعالی هستند وجود دارد اما عوامل محیطی نیز بر افزایش شدت این عارضه بسیار مؤثر هستند. این اختلال به میزان دو تا چهار برابر در پسران نسبت به دختران شایعتر است. اگر در دوران نوزادی یعنی چهار هفته اول تولد، کودک با مشکل تغذیه و یا بهداشتی، روانی مواجه باشد
اگر مادر در دوران بارداری سیگار یا الکل مصرف کند، این کودکان بیشتر در معرض خطر بیش فعالی قرار دارند
در ایالات متحده آمریکا، حدود ۱۱٪ دانش‌آموزان به این بیماری مبتلا هستند
۳ علامت برای این بیماری وجود دارد:[۵]
کم توجهی (یا کم دقتی)
بیش فعالیتی (یا فزون کنشی)
رفتارهایی که انگیزه آنی دارند و بدون فکر قبلی انجام داده میشوند
رفتار کودک معمولاً همراه با پرتحرکی، بی‌توجهی و رفتارهای ناگهانی است. این رفتارها از قبیل انجام کارها به طور نیمه کاره، عدم تلاش ذهنی برای انجام تکالیف، فعالیت و تحرک بدنی بسیار بالا حتی زمانی که مشغول بازی نیستند، گم کردن پی در پی وسایل شخصی، نداشتن تمرکز و دقت بالا در انجام کارها می‌باشد. در دوران مدرسه ممکن است بروز اختلالات یادگیری خصوصاً اختلال در خواندن و نوشتن را داشته باشیم.
رفتار کودک معمولاً همراه با پرتحرکی، بی‌توجهی و رفتارهای ناگهانی است. این رفتارها از قبیل انجام کارها به طور نیمه کاره، عدم تلاش ذهنی برای انجام تکالیف، فعالیت و تحرک بدنی بسیار بالا حتی زمانی که مشغول بازی نیستند، گم کردن پی در پی وسایل شخصی، نداشتن تمرکز و دقت بالا در انجام کارها می‌باشد. در دوران مدرسه ممکن است بروز اختلالات یادگیری خصوصاً اختلال در خواندن و نوشتن را داشته باشیم.
معمولاً منظور از ADHD نوع ترکیبی آن (بیش فعالی + نقص توجه) می‌باشد. نوع ترکیبی ADHD شایعترین نوع یافت شده آن در کودکی است. درجه شیوع نرخ ترکیبی ۲ تا ۱۰ درصد حتی بیشتر برای کودکان آمریکاست
در تحقیقی که در اردیبهشت ماه ۱۳۸۵ در شیراز برای شیوع نقص توجه در بین ۱۳۱۱ کودک دبستانی انجام گرفت؛ تعداد ۱۱۱ نفر(۸/۵ درصد) دارای اختلال ترکیبی۶۸ نفر(۵٪/۲) دارای اختلال نقص توجه، ۶۶ نفر (۵٪) دارای اختلال بیش فعالی و تکانشگری بودند. مقایسه فراوانی بروز اختلال نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری و اختلال ترکیبی در گروه‌های سنی مختلف در جدول ۳ نشان داده شده‌است. در گروه‌های سنی ۷ و ۱۱ ساله بروز اختلال ترکیبی بیش از سایر گروه‌ها بود اما بروز بیش‌فعالی و تکانشگری در ۸ سالگی افزایش و سپس پس از ۸ سالگی کاهش داشت. بروز اختلال نقص توجه در ۱۱ سالگی افزایش نشان داد.[۹] یک تحقیق جالب در کانادا نشان داد که میزان ماکزیمم ADHD در بعضی سالها برای پسران بین ۶ تا ۹ سال بالا و برای سنین ۱۴تا ۱۵ سال پایین است؛ اگرچه میزان بروز ADHD در پسرها ۹ درصد است. در مقابل این میزان برای دختران ۳ درصد می‌باشد. (۱۹۸۹) کودکان با ADHD نوع بی‌توجه خیلی دیرتر و در سال‌های آخر دبستان برای تشخیص راهنمایی میشوند. در این نوع دختران شایع‌ترند. (۱/۴ درصد پسران، ۱/۳ درصد دختران).
Chae Kim و Noh در سال ۲۰۰۳ در کره متوجه شدند که ۹/۴ درصد از کودکان سرآمد مورد مطالعه‌شان دارای ADHD هستند. همچنین در مرکز گسترش سرآمدها در دنور حدود ۱۰ درصد از ۳۰۰۰ سرآمد مورد مطالعه تشخیص ADHD داشتند. هرچند آمار دقیقی در این مورد وجود ندارد اما تعداد قابل توجهی از کودکان سرآمد با ADHD وجود دارد
ADHD به صورت فامیلی ظاهر میشود. عوامل ارثی محکمی در مطالعهٔ خانواده‌ها، دوقلوهای همسان و غیرهمسان پیدا شد. (۱۹۹۲ و ۱۹۹۷). در یک مطالعهٔ استرالیایی بین ۱۹۳۸ خانواده با دوقلو مشخص شد که اگر یکی از دوقلوها ADHD داشته باشد، در همسان ۸۲ درصد و در غیرهمسان ۳۸ درصد برادر یا خواهر او هم داراست
روش درمان این بیماری میتواند روان درمانی و یا دارویی به تنهایی و یا ترکیبی از اقدامات دارویی با اقدامات روان‌درمانی باشد. درمان دارویی ADHD براساس داروهای محرک عصبی و غیر محرک استوار است. از جمله داروهای محرک داروی متیل فنیدیت (با نام تجاری قرص ریتالین) و دگزامفتامین است. داروهای غیرمحرک مانند آتوموکستین (مهارکننده بازجذب نوراپینفرین) و داروهای MAOIs می‌باشند.
درمان‌های غیردارویی این بیماری عبارتند از کاردرمانی، گفتار درمانی و درمان شناختی رفتاری، خانواده درمانی، مداخله در مدرسه، آموزش مهارتهای اجتماعی، آموزش مدیریت والدین و نوروفیدبک
همچنین اخیراً بهبود بیماری ADHD از طریق بازی با کودک (بازیِ درمانی) نیز در بین متخصصین رواج یافته است
در ایران تا کنون پنج بازی درمانی با نام‌های ببین و بگو (برای بهبود نقص توجه)، صورت‌های فضایی (برای بهبود نقص توجه)، مجموعه بازی کنترل خشم (برای بهبود کنترل تکانشگری و مدیریت هیجان خشم)، مجموعه بازی خویشتنداری (برای بهبود کنترل تکانشگری و مدیریت هیجانات) و کودک توانا (برای کاهش ترس از تزریق در کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱) برای کمک به بهبود بیماریهای کودکان و نوجوانان به صورت علمی طراحی و تولید شده‌اند.
برای کودک برنامه‌ریزی کنید. کودک مبتلا به این اختلال در محدودهٔ قوانین بهترین عملکرد را دارد. برای هر روز از قبل برنامه‌ریزی کنید و این برنامه را در جایی که کودک بتواند ببیند آویزان کنید. هرچه این برنامه دقیق تر باشد، محدودیت‌های بیشتری برای کودک ایجاد میکند تا بهتر رفتارش را کنترل کند.
برای کودک برنامه‌ریزی کنید. کودک مبتلا به این اختلال در محدودهٔ قوانین بهترین عملکرد را دارد. برای هر روز از قبل برنامه‌ریزی کنید و این برنامه را در جایی که کودک بتواند ببیند آویزان کنید. هرچه این برنامه دقیق تر باشد، محدودیت‌های بیشتری برای کودک ایجاد میکند تا بهتر رفتارش را کنترل کند.
افراد بیش فعال و کم توجه (ADHD که دراین متن به اختصار “بیش فعال” ذکر خواهد شد) گاهی افکاری بیش از حد مثبت دارند و اهدافی بیش از حد خوش بینانه بر میگزینند. کارکرد این افکار برطرف کردن احساسهای منفی در کوتاه مدت است ولی در دراز مدت، این افکار احتمال برخورد سازنده با مسائل را کاهش میدهند و فرد را به سمت اجتناب از کارها و وظایف شان سوق میدهند.
افراد بیش فعال و کم توجه (ADHD که دراین متن به اختصار “بیش فعال” ذکر خواهد شد) گاهی افکاری بیش از حد مثبت دارند و اهدافی بیش از حد خوش بینانه بر میگزینند. کارکرد این افکار برطرف کردن احساسهای منفی در کوتاه مدت است ولی در دراز مدت، این افکار احتمال برخورد سازنده با مسائل را کاهش میدهند و فرد را به سمت اجتناب از کارها و وظایف شان سوق میدهند.
برای درک علت این خوش بینی باید توجه کنیم که بیش فعالان به دلیل برخورد دیگران با آنها و مشکلات زندگی شان مستعد ابتلا به افسردگی هستند. از طرف دیگر خوش بینی و افسردگی دو قطب مقابل هم هستند و هر چه خوش بینی فرد از توانایی خودش کاهش یابد، شانس افسردگی بیشتر میشود. به عبارت دیگر اگر بیش فعالان نگاه واقع بینانه ای به زندگی شان داشته باشند، به دلیل مشکلات و مسائلی که در زندگی دارند، احتمال وقوع افسردگی در آنها افزایش می یابد. در واقع این موضوع کلیدی به درک علت وقوع افکار خوش بینانه هست. به نظر میرسد که افکار خوش بینانه پاسخ روانی خودکار برای کاهش دادن احساسات ناخوشایند باشند.
اما این افکار (برای مثال «من میتوانم درسهایم را شب امتحان مطالعه کنم») هر چند که به نظر محتوایی مثبت دارند ولی بر عملکرد افراد اثر سوئی دارند و در کل برای فرد باری منفی به دنبال خواهند داشت. آنها با رفع نگرانی فرد باعث میشوند که فرد به جای انجام دادن کارهای ضروری به وقت گذرانی بیهوده و بی ثمر بپردازد.
برای بهبود وضعیت لازم نیست که به بررسی درست یا نادرست بودن افکار خوش بینانه پرداخت، بلکه لازم است پیامد و نتیجه آنها را بررسی کرد. به جای تمرکز بر محتوای افکار فرد، باید به تغییر رفتارهای فرد به سمت رفتارهای سازنده تر تمرکز داشت. برای مثال در مواجه با این فکر که «من آدم سخت کوشی هستم و بعدا با کار زیاد این تکلیف را انجام خواهم داد» لازم نیست که سخت کوش بودن یا نبودن فرد مورد بررسی و بحث قرار بگیرد. چرا که فرد ممکن است واقعا سخت کوش باشد و یا در گذشته در مواردی توانسته تکلیفش را با سخت کوشی به موقع تمام کند. اما باید به توجه شود زمانی که این فکر به ذهن فرد وارد میشود نتیجه عملی آن چیست. در بسیاری از موارد این افکار زمانی به ذهن فرد وارد میشوند که او لازم است به انجام دادن کارهای سخت و یا کسالت بار بپردازد، در نتیجه فرد احساس اضطراب و ناراحتی میکند. در این زمان افکار خوش بینانه بروز میکنند، و بعد از افکار خوش بینانه اضطراب فرد برطرف میشود و سپس او به وقت تلفی رو میآورد.
برای تغییر شرایط باید فرد بیاموزد زمانی که افکار خوش بینانه به ذهنش وارد شدند، درنگ کند و به جای اجتناب از مسائل بیدرنگ به انجام دادن کاری موثر بپردارد.
رفتار نادرست(الگوی اجتنابی): مواجه به یک تکلیف، احساس ناخوشایند، فکر خوش بینانه، وقت تلفی و اجتناب از کار اصلی.
رفتار درست(الگوی جایگزین): مواجه با تکلیف، احساس ناخوشایند، فکر خوش بینانه، توجه به وقوع فکر خوش بینانه و مواجه با کار اصلی.
برای شناسایی افکار خوش بینانه میتوان از مایندفولنس (mindfulness، ذهن آگاهی) استفاده کرد. مایندفولنس توجه به افکار به شکل وقایعی گذرا است، بدون این که در مورد افکار قضاوت شود و بدون انتقاد از خود. فرد بیش فعال با کمک مایندفولنس زمانی که به استفاده از افکار خوش بینانه رو بیاورد میتواند متوجه این روند شود و به جای الگوی اجتنابی انجام دادن الگوی جایگزین را انتخاب کند.
هم چنین افراد میتوانند جملاتی را انتخاب کنند و به مکرر به خودشان یادآوری کنند (اگر یک چیزی بیش از حد خوب است، یک جای کار میلنگد). یا میتوانند تصمیماتی را از قبل آماده کنند که در صورت وقوع افکار خوش بینانه چه کار کنند: «اگر به خودم گفتم این کار را بعدا انجام میدهم، همان موقع حتما ده دقیقه وقت صرف آن کار کنم».
از دیگر نکات مهم توانایی فرد به اتخاذ اهداف واقع بینانه است. بیش فعالان تمایل دارند اهدافی بیش از حد بزرگ اتخاذ کنند، چون این اهداف و ذکر آنها برای دیگران احساس خوبی در آنها ایجاد میکند. مثلا کسی که اصلا ورزش نمیکند تصمیم میگیرد هر روز دو ساعت ورزش کند. به دنبال چنین اهدافی فرد به زودی شکست میخورد و نتیجه میگرد که کلا آن برنامه (مثل ورزش) را کنار بگذارد. باید به بیش فعالان کمک کرد که درک کنند انتخاب اهداف بزرگ به منظور کاهش اضطراب و ایجاد احساس مثبت انجام میشود ولی کمکی به انجام شدن کارها نمیکند. به همین منظور لازم است برای رسیدن به اهداف برنامه هایی تدریجی و معقول اتخاذ کنند.
اختلال نقص توجه و بیش¬فعالی (ADHD) الگویی از مشکلات است که معمولا در کودکی ایجاد می شوند
والدین و معلّم ها متوجه می شوند که کودک:
• بیش از حد معمول فعالیت و تحرک دارد.
• دائم حواسش پرت می شود. نمیتواند حتی برای مدت کوتاهی مشغول یک کار ثابت باشد.
• تکانشی است یعنی بدون فکر و ناگهانی دست به کاری می زند.
• تمرکز کردن برایش خیلی سخت و دشوار است.
بسیاری از ما حداقل برخی از علائم بالا را در خود داریم ولی دچار اختلال نقص توجه و بیش فعالی نیستیم. زمانی می توان گفت فردی به ADHD مبتلاست که علائم بالا ارتباطش با سایر افراد یا وضعیت شغلی یا تحصیلی اش را دچار مشکل کند.
این اختلال با افزایش سن بهتر میشود ولی ممکن است در بزرگسالی هم ادامه پیدا کند. در این صورت معمولا بیش فعالی تخفیف پیدا می کند ولی رفتارهای تکانشی، ضعف تمرکز و ریسک پذیری ممکن است بدتر شوند. این مسائل ممکن است با یادگیری، کار و نحوه ارتباط فرد با دیگران تداخل پیدا کنند. افسردگی، اضطراب، اعتماد به نفس پایین و سوءمصرف مواد در بزرگسالان مبتلا به ADHD شایع است.
اختلال نقص توجه و بیش فعالی چقدر شایع است؟
• به نظر میرسد که این اختلال در پسرها بیش از دخترها وجود داشته باشد.
• حدود 3 تا 5 نفر از هر صد کودک دبستانی به ADHD مبتلا هستند.
• بیش از دو نفر از هر سه کودک مبتلا به ADHD تا دوره نوجوانی همچنان علامت-دار باقی میمانند. این میزان در بزرگسالی به دو نفر از هر سه نفر می رسد.
اگر به این اختلال مبتلا باشید متوجه می شوید که:
بیدقّت هستید، به جزئیات توجه نمیکنید، خصوصا در مواردی که احساس میکنید موضوع کسلکننده است. حواستان به راحتی پرت میشود.
برایتان سخت است که به صحبت سایرین گوش کنید، به همین خاطر مرتب حرفشان را قطع میکنید یا جملهشان را برایشان تمام میکنید. یا اینکه در مواقعی که نباید چیزی بگوئید حرف میزنید.
برایتان مشکل است که از یک دستورالعمل پیروی کنید.
به سختی میتوانید به کارهایتان نظم و ترتیب بدهید. کارهای زیادی را به طور همزمان شروع میکنید بدون آنکه آنها را به پایان برسانید.
تحمّل انتظار کشیدن را ندارید و مواقعی که اتفاق خاصی نمیافتد احساس بیحوصلگی میکنید. بیقرار هستید و نمیتوانید آرام بمانید.
فراموشکار هستید. وسایلتان را گم میکنید یا یادتان میرود که آنها را کجا گذاشتهاید.
به آسانی تحریکپذیر، بیطاقت یا سرخورده میشوید یا اینکه به سرعت از کوره در میروید.
احساس میکنید ناآرام و عصبی هستید، غلبه بر افکارتان مشکل است و به سختی میتوانید استرسهایتان را کنترل کنید.
میخواهید هر کاری را بدون فکر و تأمل و در همان لحظه انجام بدهید که باعث میشود به دردسر بیافتید.
به نظر می رسد که ژن ها در ایجاد آن نقش داشته باشند. در یک سوم موارد حداقل یکی از والدین فرد مبتلا علائم مشابهی را داشته است. به نظر می رسد در صورتی که مادر حین بارداری یا زایمان دچار مشکلاتی شده باشد، احتمال ایجاد ADHD در کودک بیشتر شود. این مشکلات شامل مصرف مواد یا دارو حین بارداری، وزن کم نوزاد حین تولد، عفونت های مغزی ، تماس با سموم یا برخی شرایط استرس زا برای مادر می باشد.
شواهدی وجود دارد که نشان می¬دهند تفاوت¬هایی در ساختار مغز این افراد با سایرین وجود دارد، ولی عوامل محیطی در زندگی فرد نیز ممکن است باعث شوند که احتمال بروز اختلال در او بیشتر شود.
عبارت است از «علائم هیجانی یا رفتاری شدید بالینی که در پاسخ به عامل یا عوامل استرس زای قابل شناسایی روانی- اجتماعی» بوجود می آیند. انوع استرس هایی که می تواند موجب اختلال سازگاری شود بسته به فرد متفاوت است، اما می تواند شامل موارد زیرباشد: