اختلالات سازگاری
سرماخوردگی را با این نوشیدنی ها بدتر کنید
سرماخوردگی را با این نوشیدنی ها بدتر کنید سرماخوردگی,بيماري سرماخوردگی,سرماخوردگی در بارداري,علائم سرماخوردگی,درمان سرماخوردگی,درمان سرماخوردگی با طب سوزني,مواد غذايي مناسب براي درمان سرماخوردگی,سرماخوردگی را چگونه درمان کنيم,سرماخوردگی در کودکان,سرماخوردگی در بزرگسالان,سرماخوردگی در …
عوارض و نحوه و مقدار مصرف قرص کلداکس چیست
قرص کلداکس قرص کلداکس ,قرص کلداکس چیست,قرص کلداکس سینوس و آلرژی,قرص کلداکس هر چند ساعت,قرص کلداکس در بارداری,قرص کلداکس در شیردهی,قرص کلداکس برای سرماخوردگی در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم …
علت و درمان گیاهی ریزش مو در کودکان پسر و دختر
ریزش مو در کودکان ریزش مو در کودکان ,ریزش مو در کودکان دختر,ریزش مو در کودکان یک ساله,ریزش مو در کودکان زیر دو سال,ریزش مو در کودکان سه ساله,ریزش مو در کودکان …
اختلالات سازگاری و راههای درمان
اختلال سازگاری،اختلال سازگاری چیست،اختلالات سازگاری چیست،راه درمان اختلال سازگاری
در این مقاله به اختلال سازگاری و علائم و علل آن می پردازیم .بهتر است بدانید که اختلالات سازگاری هنگامی که یک شخص قادر به مقابله با یک منبع خاص از عوامل استرس، مثل یک تغییر عمده در زندگی، از دست دادن فردی عزیز و… نباشد اغلب نشانه هایی از افسردگی، احساس ناامیدی و از دست دادن علاقه به کار و یا فعالیت، ظاهر می گردند.
بهتراست بدانید که تعریف اختلالات سازگاری این است که در واقع علائم هیجانی یا رفتاری شدید بالینی که در پاسخ به عامل یا عوامل استرس زای قابل شناسایی روانی- اجتماعی» بوجود می آیند. بهتر است بدانید که نوع استرس هایی که می تواند باعث اختلال سازگاری شود بسته به فرد فرق است.
علائم اختلال سازگاری چه چیزهایی هستند؟
می تواند طیف گسترده ای از علائم را داشته باشدکه امکان دارد شامل:داشتن احساس ناامیدی ، غم و گریه مکرر،احساس اضطراب (عصبانیت) و سردرد یا درد معده داشتن تپش قلب (احساس ناخوشایند از ضرب و شتم قوی یا نامنظم قلب) و انزوا از مردم و فعالیتهای اجتماعی همچنین غیبت از محل کار یا مدرسه. داشتن رفتار خطرناک یا مخرب، مثل جنگ، رانندگی بی پروا، و خرابکاری و احساس تغییر در اشتها یا از دست دادن اشتها، یا پرخوریو همچنین مشکلات خواب و احساس خستگی و یا بدون انرژی بودن
تشخیص: بدنیست بدانید که ناراحتی شدید در واکنش به عامل استرس زا اتفاق می افتد در این اختلالات واکنش انجام شده با عامل استرس زا تناسب نداشته و یا اختلالات آشکار در عملکرد اجتماعی یا شغلی راتفاق می افتد عوامل استرس زا در محدوده تجارب عادی زندگی قرار دارند( نظیر تولد یک نوزاد، رفتن بهمدرسه، ازدواج، از دست دادن شغل، طلاق، و بیماری) وعلائم اغلب در عرض سه ماه از این رویداد و به ندرت بیش از شش ماه پس از حادثه یا وضعیت شروع خواهد شد.
جالب است بدانید که در نوجوانان شایعتراست، ولی امکان دارد در هر سنیاتفاق بیافتد حدوداً در 2 تا 8 درصد جمعیت عمومی دیده می شود.عوامل ژنتیکی:مزاجهای پراضطراب، استعداد بیشتری برای واکنش مفرط به اتفاقات مولد فشار روانی و بروز اختلال سازگاری ناشی از آنها را دارند.عوامل زیست شناختی:افرادی که سابقه ناتوانی با بیماری شدید طبی دارند، بیشتر در معرضمبتلا شدن به این اختلالات هستند. عوامل روانی-اجتماعی:افرادی که یکی از والدین خود را در دوران نوزادی از دست داده اند و تجارب کمی از ارتباط با مادر خود دارند، مستعدتر هستند. لازم به ذکر است که توانایی تحمل ناکامی در دوران بزرگسالی، با ارضاء نیازهای اولیه دوران نوزادی ارتباط دارد.
روش درمان:روان درمانی (مشاوره)، شایع ترین درمان برای اختلال سازگاری محسوب شده است. درمان کمک می کند تا فرد درک کاملی از عامل استرس زا به دست آورد. همچنین به فرد کمک می کند تا مهارت های مقابله ای را بیاموزد گروه های پشتیبانی نیز می تواند با دادن اجازه به شخص برای ابراز و بحث در مورد نگرانی ها و احساساتش با افرادی که مثل خود او هستند احساس بهتری به دست بیاورد.. در بعضی از موارد، دارو امکان دارد برای کمک به کنترل علایم اضطراب یا مشکل خواب مورد استفاده قرار گیرد. حمایت خانواده از مهمترین عوامل یاری دهنده فرد در این اختلال می باشد.
اختلالات سازگاری و راههای درمان
مطالب مرتبط:
طبق نظام طبقهبندی رفتارهای ناهنجار (کتاب DSM-III-R)، اختلال سازگاری (به انگلیسی: Adjustment disorders) واکنش غیرانطباقی نسبت به یک یا چند عامل استرسزای روانی، اجتماعی است که در ضمن ۳ ماه پس از ظاهر شدن عامل تنش زا (استرسزا) پدید میآید
اختلال سازگاری یک واکنش بیمارگونه در مقابل چیزی است که شخص عادی ممکن است آن را «بدشانسی» بنامد. این اختلال، تشدید یک اختلال روانپزشکی که شامل ملاکهای تشخیصی دیگر باشد نیست.
عامل تنش زا میتواند بسیار جزئی باشد مانند یک ضرر مالی کوچک ولی فرد دچار مشکلاتی می شود مانند مشکلات خواب، بی قراری، تحریک پذیری، عصبی بودن، خستگی، اضطراب، از دست دادن تمرکز و منزوی شدن ، عصبی بودن شدید، نگرانی و ناتوانی از حضور در سر کار، مدرسه و یا بودن در کنار دیگران. در تشخیص باید دقت کرد فرد بیماری روانی دیگری نداشته باشد. معمولا چون بیماری گذرا است بدون درمان در طی چند ماه بهبود مییابد.
این بیماری افسردگی واكنشی (reactive)، برونزاد (exogenous) و موقعیتی یا وضعیتی (situational) هم نامیده میشود[۱] چون بر خلاف افسردگی اساسی در شرایط خاصی بروز میكند و با رفع ان شرایط، بهبودی حاصل میگردد
تنش مسبب بیماری در حد مسایل جاری و روزمره زندگی است كه برای هر كسی ممكن است رخ بدهد ولی اینان قابلیت انطباق یا سازگاری (adjust) یا كنار امدن (Coping) با ان وقایع را نداشته و دچار علایم افسردگی، اضطراب یا اختلال سلوك(conduct) و یا تركیبی از این موارد می گردنند. وجه ممیزه ان از اختلالات اضطرابی وجود یك عامل تنشزای مسبب و از اختلال فشار روانی پس از سانحه (post traumatic stress disease PTSD ) عادی بودن شدت تنش است چرا كه در اختلال اضطرابی علایم مستقیما به تنش وارده ارتباط ندارند و در اختلال فشار روانی پس از سانحه ( post traumatic stress disease PTSD ) شدت استرس در حدی است كه از توان تحمل هر انسان عادی خارج است.
اختلالات سازگاری عبارت است از علایم احساسی یا رفتاری بیش از اندازه در پاسخ به یک موقعیت استرسزا در زندگی. در این حالت فرد قادر نیست آن طور که انتظار میرود با تغییرات پیش آمده در زندگی سازگاری حاصل کند، که این امر به نوبه خود باعث خلل وارد آمدن به کارکردهای فرد در زندگی روزانه میشود.
حتماً باید یک عامل استرسزا قابل شناسایی وجود داشته باشد. این عامل استرسزا ممکن است خیلی جزئی به نظر آید، مثلاً مقدار کمی ضرر مالی، یا حتی مثبت باشد، مثلاً ارتقای شغلی.
علایم یا تغییرات رفتاری در عرض 3 ماه از ظهور عامل استرسزا به وجود میآیند و حداکثر تا 6 ماه پس از رفع عامل استرسزا ادامه مییابند.
تحریکپذیری، از دست دادن تمرکز، خستگی، از جا پریدن، عصبی بودن، افسردگی، اضطراب، گوشهگیری و خودداری. همچنین امکان دارد احساساتی مثل ترس، خشم، گناه و شرمساری، و انکار عامل یا واقع استرسزا وجود داشته باشند (فرد طوری رفتار میکند که انگار هیچ اتفاقی نیافتاده است).
عوامل افزایش دهنده خطر
میزان نامطلوب بودن تغییراتی که عامل استرسزا به وجود آمده است.
این که آیا واقعه استرسزا به طور ناگهانی رخ داده یا قبلاً انتظار آن میرفته است.
اهمیت منحصر به فرد واقعه استرسزا در زندگی فرد
نبود حمایت مناسب از فرد (مثلاً از طرف خانواده، دوستان، و نیز ارتباطات مذهبی، فرهنگی و اجتماعی)
میزان آسیبپذیری فرد به تجربیات استرسزا در زندگی
معمولاً با موفقیت در سازگاری با تغییرات زندگی یا پایان واقعه استرسزا مشکل خودبهخود حل میشود.
در مواردی که فرد نتواند خود به تخفیف علایم کمک کند، درمان کمککننده خواهد بود. اختلال سازگاری اصولاً شایع بوده اما معمولاً موقتی است.
مراقبت از خود، روان درمانی، و در بعضی از موارد، استفاده از دارو. انتخاب درمانی بر مبنای شدت اختلال سازگاری و تأثیری که بر زندگی فرد گذاشته است خواهد بود
خانواده و دوستان فرد میتوانند به وی در سازگاری با واقعه کمک کنند. همچنین فرد با کمک آنها میتواند در زندگی خود تغییراتی را به وجود آورد که در آینده بتواند سازگاری بهتری با وقایع زندگی داشته باشد.
خود فرد هم میتواند روش سازگاری با واقعه استرسزا را فرا گیرد، عوامل استرسزا و احساسات خود را در مورد آنها به طور روزانه یادداشت کند، با دوست خود در مورد تجربیاتش صحبت کند، به یک گروه حمایتی بپیوندد، و سلامت جسمی خود را فراموش نکند (رژیم غذایی، ورزش، و خواب مناسب)
روشهای روان درمانی مختلفی برای کمک به فائق آمدن به اختلال سازگاری موجود هستند و اثربخشی آنها به اثبات رسیده است. هر کدام از این روشها که مورد استفاده قرار گیرد غالباً برای مدت کوتاهی مورد نیاز خواهد بود. در بعضی از موارد ممکن است خانواده درمانی توصیه شود (از جمله مشاوره زناشویی).
با توجه به این که اختلالات سازگاری معمولاً کوتاهمدت هستند، معمولاً نیازی به دارو وجود ندارد. اما امکان دارد برای بیخوابی یا سایر علایم خاص، بسته به شدت آنها، دارو تجویز شود.
محدودیتی برای آن وجود ندارد. حتی توصیه به داشتن یک برنامه ورزشی منظم میشود. فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری بدنی به کم کردن اضطراب و استرس کمک میکند.
برای حفظ سلامتی در حد مطلوب، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم اختلال سازگاری را دارید.
اگر علیرغم شروع درمان، علایم بدتر شوند.
اگر دچار علایم جدید و غیرقابل کنترل شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
هنگامی که یک شخص قادر به مقابله با یک منبع خاص از عوامل استرس، مانند یک تغییر عمده در زندگی، از دست دادن فردی عزیز و… نباشد معمولا، نشانه هایی از افسردگی، احساس ناامیدی و از دست دادن علاقه به کار و یا فعالیت، ظاهر می شوند.
اختلالات سازگاری هنگامی که یک شخص قادر به مقابله با یک منبع خاص از عوامل استرس، مانند یک تغییر عمده در زندگی، از دست دادن فردی عزیز و… نباشد معمولا، نشانه هایی از افسردگی، احساس ناامیدی و از دست دادن علاقه به کار و یا فعالیت، ظاهر می شوند
عبارت است از «علائم هیجانی یا رفتاری شدید بالینی که در پاسخ به عامل یا عوامل استرس زای قابل شناسایی روانی- اجتماعی» بوجود می آیند. انوع استرس هایی که می تواند موجب اختلال سازگاری شود بسته به فرد متفاوت است
علائم اختلال سازگاری چه چیزهایی هستند؟
می تواند طیف گسترده ای از علائم را داشته باشدکه ممکن است شامل:
• احساس ناامیدی
•غم
• گریه مکرر.
• اضطراب (عصبانیت).
• سردرد یا درد معده.
• تپش قلب (احساس ناخوشایند از ضرب و شتم قوی یا نامنظم قلب).
• انزوا از مردم و فعالیتهای اجتماعی.
• غیبت از محل کار یا مدرسه.
• رفتار خطرناک یا مخرب، مانند جنگ، رانندگی بی پروا، و خرابکاری.
• تغییر در اشتها یا از دست دادن اشتها، یا پرخوری.
• مشکلات خواب.
• احساس خستگی و یا بدون انرژی
• افزایش در استفاده از الکل یا مواد مخدر دیگر.
• علائم در کودکان و نوجوانان ممکن است تمایل به رفتارهایی از قبیل پرخاشگری, عدم علاقه به مدرسه.
ناراحتی شدید در واکنش به عامل استرس زا رخ می دهد. در این اختلالات واکنش انجام شده با عامل استرس زا تناسب نداشته و یا اختلالات آشکار در عملکرد اجتماعی یا شغلی رخ می دهند. عوامل استرس زا در محدوده تجارب عادی زندگی قرار دارند( نظیر تولد یک نوزاد، رفتن به مدرسه، ازدواج، از دست دادن شغل، طلاق، و بیماری) وعلائم معمولا در عرض سه ماه از این رویداد و به ندرت بیش از شش ماه پس از حادثه یا وضعیت آغاز خواهد شد.
در صورتی که اختلال 6 ماه یا بیشتر طول بکشد. اختلالات سازگاری براساس زیر گونه های آن کدگذاری می شوند که با توجه به علائم بارز آنها انتخاب می گردند. عوامل اختصاصی مولدفشار روانی را می توان در محور IV مشخص کرد. همراه با خلق افسرده همراه با اضطراب شکل مخلوط همراه با اضطراب و خلق افسرده همراه با آشفتگی سلوک شکل مخلوط همراه با آشفتگی هیجانات و سلوک شکل غیر اختصاصی
اختلال فشار روانی پس از سانحه (PTSD) و اختلال فشار روانی حاد. کیفیت عامل مولد فشار روانی- اجتماعی، به تشخیص افتراقی کمک می کند. در این اختلالات ، فشار روانی خارج از حد تجارب هنجار انسانی است(نظیر جنگ، تجاوز به عنف، بلایا و فجایع عظیم، سیل، و گروگان گرفته شدن).
در نوجوانان شایعتراست، ولی ممکن است در هر سنی رخ دهد. حدوداً در 2 تا 8 درصد جمعیت عمومی مشاهده می شود.
مزاجهای پراضطراب، استعداد بیشتری برای واکنش مفرط به وقایع مولد فشار روانی و بروز اختلال سازگاری ناشی از آنها را دارند.
افرادی که سابقه ناتوانی با بیماری شدید طبی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این اختلالات هستند.
افرادی که یکی از والدین خود را در دوران نوزادی از دست داده اند و تجارب کمی از ارتباط با مادر خود دارند، مستعدتر هستند. توانایی تحمل ناکامی در دوران بزرگسالی، با ارضاء نیازهای اولیه دوران نوزادی ارتباط دارد.
روان درمانی (مشاوره)، رایج ترین درمان برای اختلال سازگاری محسوب شده است. درمان کمک می کند تا فرد درک کاملی از عامل استرس زا به دست آورد. همچنین به فرد کمک می کند تا مهارت های مقابله ای را بیاموزد گروه های پشتیبانی نیز می تواند با دادن اجازه به شخص برای ابراز و بحث در مورد نگرانی ها و احساساتش با افرادی که مانند خود او هستند احساس بهتری به دست بیاورد..
آیا اختلال سازگاری قابل پیشگیری است؟
آیا اختلال سازگاری قابل پیشگیری است؟
اختلالات سازگاري عبارت است از علايم احساسي يا رفتاري بيش از اندازه در پاسخ به يك موقعيت استرسزا در زندگي. در اين حالت فرد قادر نيست آن طور كه انتظار ميرود با تغييرات پيش آمده در زندگي سازگاري حاصل كند، كه اين امر به نوبه خود باعث خلل وارد آمدن به كاركردهاي فرد در زندگي روزانه ميشود.
حتماً بايد يك عامل استرسزا قابل شناسايي وجود داشته باشد. اين عامل استرسزا ممكن است خيلي جزئي به نظر آيد، مثلاً مقدار كمي ضرر مالي، يا حتي مثبت باشد، مثلاً ارتقاي شغلي.
علايم يا تغييرات رفتاري در عرض 3 ماه از ظهور عامل استرسزا به وجود ميآيند و حداكثر تا 6 ماه پس از رفع عامل استرسزا ادامه مييابند.
اختلال رواني ديگري وجود ندارد (مثلاً افسردگي اساسي، اختلال اضطرابي، اختلال شخصيت و غيره).
علايم و شدت آنها در افراد مختلف عيناً شبيه هم نيستند (نوجوانان و سالمندان معمولاً علايم شديدتري دارند). در كل، اين علايم عبارتند از مشكلات خواب، بيقراري، تحريكپذيري، از دست دادن تمركز، خستگي، از جا پريدن، عصبي بودن، افسردگي، اضطراب، گوشهگيري و خودداري. همچنين امكان دارد احساساتي مثل ترس، خشم، گناه و شرمساري، و انكار عامل يا واقع استرسزا وجود داشته باشند (فرد طوري رفتار ميكند كه انگار هيچ اتفاقي نيافتاده است).
ميزان نامطلوب بودن تغييراتي كه عامل استرسزا به وجود آمده است.
اين كه آيا واقعه استرسزا به طور ناگهاني رخ داده يا قبلاً انتظار آن ميرفته است.
اهميت منحصر به فرد واقعه استرسزا در زندگي فرد
نبود حمايت مناسب از فرد (مثلاً از طرف خانواده، دوستان، و نيز ارتباطات مذهبي، فرهنگي و اجتماعي)
ميزان آسيبپذيري فرد به تجربيات استرسزا در زندگي
معمولاً با موفقيت در سازگاري با تغييرات زندگي يا پايان واقعه استرسزا مشكل خودبهخود حل ميشود. در مواردي كه فرد نتواند خود به تخفيف علايم كمك كند، درمان كمككننده خواهد بود. اختلال سازگاري اصولاً شايع بوده اما معمولاً موقتي است.
مراقبت از خود، روان درماني، و در بعضي از موارد، استفاده از دارو. انتخاب درماني بر مبناي شدت اختلال سازگاري و تأثيري كه بر زندگي فرد گذاشته است خواهد بود.
خانواده و دوستان فرد ميتوانند به وي در سازگاري با واقعه كمك كنند. همچنين فرد با كمك آنها ميتواند در زندگي خود تغييراتي را به وجود آورد كه در آينده بتواند سازگاري بهتري با وقايع زندگي داشته باشد.
خود فرد هم ميتواند روش سازگاري با واقعه استرسزا را فرا گيرد، عوامل استرسزا و احساسات خود را در مورد آنها به طور روزانه يادداشت كند، با دوست خود در مورد تجربياتش صحبت كند، به يك گروه حمايتي بپيوندد، و سلامت جسمي خود را فراموش نكند (رژيم غذايي، ورزش، و خواب مناسب).
روشهاي روان درماني مختلفي براي كمك به فائق آمدن به اختلال سازگاري موجود هستند و اثربخشي آنها به اثبات رسيده است. هر كدام از اين روشها كه مورد استفاده قرار گيرد غالباً براي مدت كوتاهي مورد نياز خواهد بود. در بعضي از موارد ممكن است خانواده درماني توصيه شود (از جمله مشاوره زناشويي).
با توجه به اين كه اختلالات سازگاري معمولاً كوتاهمدت هستند، معمولاً نيازي به دارو وجود ندارد. اما امكان دارد براي بيخوابي يا ساير علايم خاص، بسته به شدت آنها، دارو تجويز شود.
محدوديتي براي آن وجود ندارد. حتي توصيه به داشتن يك برنامه ورزشي منظم ميشود. فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري بدني به كم كردن اضطراب و استرس كمك ميكند.
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان علايم اختلال سازگاري را داريد.
اگر عليرغم شروع درمان، علايم بدتر شوند.
اگر دچار علايم جديد و غيرقابل كنترل شده ايد. داروهاي مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبي به همراه داشته باشند.
علائم اختلال سازگاری چه چیزهایی هستند؟
می تواند طیف گسترده ای از علائم را داشته باشدکه ممکن است شامل:
• احساس ناامیدی
•غم
• گریه مکرر.
• اضطراب (عصبانیت).
• سردرد یا درد معده.
• تپش قلب (احساس ناخوشایند از ضرب و شتم قوی یا نامنظم قلب).
• انزوا از مردم و فعالیتهای اجتماعی.
• غیبت از محل کار یا مدرسه.
• رفتار خطرناک یا مخرب، مانند جنگ، رانندگی بی پروا، و خرابکاری.
• تغییر در اشتها یا از دست دادن اشتها، یا پرخوری.
• مشکلات خواب.
• احساس خستگی و یا بدون انرژی
• افزایش در استفاده از الکل یا مواد مخدر دیگر.
• علائم در کودکان و نوجوانان ممکن است تمایل به رفتارهایی از قبیل پرخاشگری, عدم علاقه به مدرسه.
ناراحتی شدید در واکنش به عامل استرس زا رخ می دهد. در این اختلالات واکنش انجام شده با عامل استرس زا تناسب نداشته و یا اختلالات آشکار در عملکرد اجتماعی یا شغلی رخ می دهند. migna.irعوامل استرس زا در محدوده تجارب عادی زندگی قرار دارند( نظیر تولد یک نوزاد، رفتن به مدرسه، ازدواج، از دست دادن شغل، طلاق، و بیماری) وعلائم معمولا در عرض سه ماه از این رویداد و به ندرت بیش از شش ماه پس از حادثه یا وضعیت آغاز خواهد شد.
در صورتی که اختلال 6 ماه یا بیشتر طول بکشد. اختلالات سازگاری براساس زیر گونه های آن کدگذاری می شوند که با توجه به علائم بارز آنها انتخاب می گردند. عوامل اختصاصی مولدفشار روانی را می توان در محور IV مشخص کرد. همراه با خلق افسرده همراه با اضطراب شکل مخلوط همراه با اضطراب و خلق افسرده همراه با آشفتگی سلوک شکل مخلوط همراه با آشفتگی هیجانات و سلوک شکل غیر اختصاصی
در صورتی که اختلال 6 ماه یا بیشتر طول بکشد. اختلالات سازگاری براساس زیر گونه های آن کدگذاری می شوند که با توجه به علائم بارز آنها انتخاب می گردند. عوامل اختصاصی مولدفشار روانی را می توان در محور IV مشخص کرد. همراه با خلق افسرده همراه با اضطراب شکل مخلوط همراه با اضطراب و خلق افسرده همراه با آشفتگی سلوک شکل مخلوط همراه با آشفتگی هیجانات و سلوک شکل غیر اختصاصی
ممنون از مطالب
مقاله خوبی است
لطفا در این زمینه مقالات بیشتری بگذارید
متشکرم