سرخس

سرخس ,سرخس برگ شمشیری,سرخس کجاست,سرخسیات,سرخسی,سرخس گیاه,سرخس بوستون,سرخس به انگلیسی,سرخس ها,سرخس مینیاتوری,سرخس برگ شمشیری

در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم در مورد شرایط نگهداری انواع گیاه سرخس برگ شمشیری و مینیاتوری صحبت کنیم.امیدواریم که این مطلب مورد توجه و عنایت شما سروران گرامی قرار گیرد.

توضیحاتی در مورد سرخس

گیاه سرخس‌ گروهی از گیاهان نهان‌زاد آوندی هستند که ۱۲۰۰۰ گونه را در برمی‌گیرد. این گیاهان از طریق تولید هاگ تولید مثل می‌کنند و افزایش یپیدا می کنند. رشد برگ در سرخسها نسبتاً کامل و مدوام و ریزوم آنها پایا است. در سرخسها مثل سایر نهانزادان آوندی تولید گیاه برگدار با تشکیل تخم آغاز می‌شود و بنابراین با اسپوروفیت مطابقت دارد. در این مطلب از سایت جسارت در مورد سرخس صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

سرخس برگ شمشیری

از معروفترین سرخسها ، سرخس بوستون یکی از دسته گیاهان زیبایی است که بانام سرخس برگ شمشیری نیز معروف است. سرخس بوستون از دسته گیاهانی بسیار زیبا بوده که برای رشد خود نیازی به نور زیاد ندارد ازاین‌رو بسیار مناسب برای استفاده در آپارتمان‌ها است. سرخس‌ها نیاز به رطوبت بسیار بالایی نیاز دارند که اگر ین رطوبت تأمین نشود می‌تواند منجر به خشک شدن گیاه و ریختن برگ‌هایش شود. این گیاه همچنین نیاز به آبدهی بسیار زیادی دارد به‌طوری‌که در تابستان هرروز و در زمستان هفته‌ای دو بار نیاز آبیاری باید انجام شود؛ اما در یک قاعده کلی تمام گیاهان زمانی نیاز به آبیاری دارند که سطح روی خاک شده باشد. برای آبیاری سرخس دقت داشته باشید زمانی که سطح روی خاک به خشکی می‌رود آن را آبیاری کرده و حتماً زهکش مناسبی برای آن در نظر بگیرید. بهتر است زیرگلدانی را با سنگ‌ریزه پرکنید و سپس گلدان را در داخل آن قرار دهید تا خیالتان راحت باشد که آب از زیرگلدانی به داخل گلدان بازگشت ندارد، این کار یک خوبی دیگر دارد و این است که آب جمع شده در داخل سنگ‌ریزه‌ها می‌تواند در طول روز تبخیر شود و رطوبت گیاه را تأمین کند.

نام علمی سرخس

سرخس با نام علمی Nephrolepis exaltata یکی از گیاهان سریع الرشد و سرسبز است که برای نگهداری در محیط آپارتمانی مناسب می‌باشد.زیستگاه اصلی سرخس مناطق استوایی است که دارای 30 گونه متفاوت می باشد. اگر شما هم قصد دارید برای محیط منزل، اداره و محل کار خود یک گیاه آویز، سرسبز و زیبا داشته باشید، سرخس یک انتخاب عالی برای شما خواهد بود.

بهترین خاک برای سرخس

بهترین خاک برای این گیاه خاک جنگلی یا خاک‌برگ است که از دسته خاک‌های قلیایی بشمار رفته و بسیار خوشایند برای گیاه خواهند بود. دو نکته مهم در نگهداری این گیاه این است که همواره درجه حرارت بین 10 تا 30 درجه همراه با رطوبت حفظ شود و دوم آنکه در هنگام آبیاری آب را بر روی برگ‌ها نریزید و به‌شدت دقت کنید که آب تنها بر روی خاک گلدان ریخته شود نه برگ‌های گیاه… این گیاه نیازمند به کود دهی به میزان ۱ گرم در لیتر و هر هفته از فروردین تا شهریور است و کود موردنیاز آن را می‌توانید از گل‌فروشی‌ها تهیه کنید.

گیاه شناسی سرخس

ساقه گیاه سرخس ، به استثنای بعضی گونه های نادر مناطق حاره ، همیشه زیرزمینی و به صورت ریزوم است. ریزوم گیاه سرخس تریکومانس آلاتوم که سرخسی کوچک است، دارای ساقه نازک با ساختاری ساده و یک استوانه مرکزی است. در برش عرضی ریزوم این سرخس بخشهای زیر دیده می شود. طبقه اپیدرم ، منطقه فیبر پوستی ، پارانشیم پوستی ، لایه آندودرم ، دایره محیطیه ، آوندهای غربالی ، وجود یک ردیف سلول پارانشیمی در زیر حلقه بافت آبکش ، دسته های چوبی مرکب از تراکئیدهای دارای تزئینات مارپیچی نردبانی که کم و بیش همراه با عناصر پارانشیم چوبی اند.برگ گیاه سرخس فروند نامیده می شود. برگها نسبت به ساقه بزرگند و اثر برگی آنها که اهمیت زیاد دارد، در محل تشکیل در استوانه مرکزی ساقه یا حتی در قطعات آن چاله ای ایجاد می کند. برگ گیاه سرخس دارای 2 ویژگی هستند. حالت پیچیده برگ قبل از باز شدن. برگ جوان به صورت دسته عصا پیچیده است و رشد نامحدود آن.برگها در سرخسها مستقیما از ریزوم جدا شده و رشد و توسعه آنها معمولا چندین سال طول می کشد. رشد برگ بوسیله مریستمی که در نوک و راس آن قرار دارد صورت گرفته و دمبرگ یا پایه آن نیز تقریبا همان ساختار تشریحی ریزوم را با اختلاف عدم قرینه محوری و داشتن قرنیه طرفی دارد. در ساختار کلی برگ ، پارانشیم نرده ای همراه با پارانشیم حفره ای تشکیل مزوفیل وجود دارد. سلولهای اپیدرمی و سلولهای روزنه ای کلروفیل دارند.

شرایط نگهداری سرخس

سرخس‌ها اگر به‌اندازه کافی آبیاری نشوند، یا رطوبت کافی و نور مناسب به آن‌ها نرسد دچار سوختگی و ریزش خواهند شد؛ یادتان باشد نور کم برای گیاه ضروری است و اگر در محیطی قرار بگیرد که هیچ نوری به آن نرسد متوجه کم‌پشت شدن برگ‌های گیاه خواهید شد. درصورتی‌که شاهد این عارضه در گیاه خود بودید تنها کافی است در مدت یک هفته در جاییکه نور خوبی در آن جریان دارد گلدان را در سایه قرار دهید و اجازه دهید تا برگ‌هایی جدید در آن ظاهر شود.

انواع سرخس

پرسیاوشان معمولی این سرخس در نقاط مرطوب ، در کنار جویبارها و در حلقه چاههای آب شمال ایران می روید. برگ دارای دمبرگ دراز بی کرک و براق با پهنکی از تقسیمات کوچک است. پرسیاوشان پا سیاه قسمت انتهایی برگ این سرخس تقسیمات باریک و فراوان داشته و دمبرگ آن براق سیاه است. سرخس مار زبان دارای دو نوع برگ عقیم و بارور است. برگ عقیم فاقد هاگدان ، بیضی شکل دارای کناره های کامل و برگ باور ، بسیار باریک ، لوله ای شکل و حامل دو ردیف اسپورانژ است. سرخس بسپایک حلقه مکانیکی اسپورانز در این سرخس ناقص بوده، رگبرگهای فرعی برگها که مرکز به لبه یا کناره آن نمی رسند. این گیاه در تمام سال سبز و دارای برگهای پایا یا چند ساله است. زنگی دارو ساقه زیرزمینی این سرخس پوشیده از بقایای پوسیده برگهای قبلی است. حلقه مکانیکی اسپورانژ در این سرخس ناقص است. سرخس بلوطی این گیاه سرخس بدون گل جذاب دارای ساقه ای خزنده است که درست در زیر سطح زمین به صورت افقی رشد می کند از این ساقه برگ ساقه های سبز رنگی به صورت عمودی رشد می کنند که به آهستگی برافراشته می شوند. گیاه سرخس بلوطی توسط بوجود آوردن هاگهای ریز در زیر برگ ساقه هایش تولید مثل می کند. هاگها در دسته هایی تولید می شوند که برای دیدن به اندازه کافی بزرگ هستند.

کاشت سرخس

در آبیاری این گیاه  بین دو آبیاری توجه نمایید که سطح خاک گیاه خشک شده باشد، هفته‌ای دو تا سه بار آبیاری برای سرخس کافی است. نور: سرخس به نور غیر مستقیم نیازمند است، نور مستقیم خورشید موجب آسیب‌دیدگی برگ‌های آن می‌شود. خاک: مناسب ترین خاک برای سرخس مخلوطی از پیت ماس، شن درشت و خاک لوم به میزان مساوی می‌باشد. رطوبت: سرخس گیاهی رطوبت دوست است، جهت تامین رطوبت مورد نیاز گیاه می‌توانید از زیرگلدانی پر آب استفاده نمایید ولی توجه داشته باشید که آب را بر روی برگ‌های آن نریزید زیرا موجب خشک شدگی و پژمردگی برگ‌ها می‌شود. به منظور تامین رطوبت مورد نیاز سرخس می‌توانید این گیاه را در تراریوم به کار ببرید. تغذیه و کود دهی: به منظور کود دهی سرخس می توانید از کود کامل گیاهان آپارتمانی استفاده نمایید. تکثیر: بهترین راه تکثیر سرخس تقسیم بوته در فصل بهار می‌باشد.

تکثیر سرخس

سرخس را می توان به دو رورش تکثیر کرد: 1.زمانی که گیاه ساقه های رونده ریشه زا تولید می کند در صورت تماس انتهای ساقه ها با خاک گیاهان کوچک بوجود می آیند که پس از ریشه دار شدن، با جدا کردن و پرورش آنها می توان گیاهان جدیدی تولید کرده این روش زمانی که گیاه در طول بهار و تابستان فعالی است عملی خواهد بود برای این روش گلدانهایی با قطر دهانه 9 سانتیمتر، حاوی کمپوست بذر و قلمه یا کمپوست گلدانی مناسب خواهد بود. خاک را به اندازه کافی مرطوب کنید و دمای محیط را 18 تا 20 درجه سانتیگراد نگاهدارید. 2.روش دیگر تکثیر سرخس، استفاده از هاگهای بوحود آمده در سطح زیرین برگها است. هاگها را روی یک صفحه کاغذ سفید جمع آوری کنید و در سینی بذر حاوی کمپوست بذر و قلمه، به شکل پراکنده روی سطح خاک بکارید. گلدان یا سینی بذر را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید و در دمای 21 درجه سانتیگراد نگاهدارید. زمانی که سرخسها جوان تقریبا 5/2 سانتیمتر شدند، آنهار ا بیرون آورده و هر یک را در گلدانی با قطر دهانه 6 سانتیمتر حاوی کمپوست گلدانی بکارید و زمانی که بزرگتر شدند. گلدانها را نیز بزرگتر کنید. گیاه را همیشه دور از تابش مستقیم خورشید بگذارید. بهتر است آبیاری از زیر انجام گیرد یعنی گلدان را در بشقابی قرا داده و آب را داخل بشقاب پر کنید. ضمنا گاهی گیاه را با یک سمپاش کوچک خیس نمایید. در انواع سرخس روش های مختلفی برای افزایش استفاده میشود که برخی از آنها به شرح زیر است:

همه چیز درباره سرخس ها

سرخس ها گروهی از گیاهان نهان زاد آوندی هستند که 12000 گونه را در برمی گیرد. این گیاهان از طریق تولید هاگ تولید مثل می کنند. رشد برگ در سرخسها نسبتاً کامل و مدوام و ریزوم آنها پایا است. در سرخسها مثل سایر نهانزادان آوندی تولید گیاه برگدار با تشکیل تخم آغاز می شود و بنابراین با اسپوروفیت مطابقت دارد. ریشه گیاه سرخس همیشه نابجا و نازک بوده، قطر آن از 2 تا 3 میلیمتر تجاوز نمی کند. ریشه های نابجا علاوه بر سطح ریزوم روی دمبرگ سرخسها نیز می روید. در برش عرضی استوانه آوندی ریشه در سرخسها ، دو دسته آوند آبکشی متناوب با دو دسته آوند چوبی به شکل مثلث که در پایه به یکدیگر متصل هستند و در بین آن دو فضایی برای پارانشیم مغزی وجود ندارد دیده می شود. بعد از آوندها لایه دایره محیطیه که سلولهای آن متناوب با سلولهای آندودرمی هستند و سپس پارانشیم پوستی ریشه قرار دارد. پارانشیم پوستی را از خارج لایه کرک زا در نقاط مختلف آن کرکهای عریض و طویل کشنده (به جای اپیدرم) دیده می شود محصور می سازد گیاه سرخس ریزوم دارد و ریزوم در سال یک ساقه هوایی تولید می کند که حامل برگهای بزرگی است.

سرخس شاخ گوزنی

سرخس شاخ گوزنی(Platycerium) با جدا کردن پاجوش ها که از ریشه ها منشا می گیرند،افزایش می باید.البته افزایش آن به این روش کمی مشکل بوده و نیازمند دقت و تجربه کافی است.با اسپور نیز قابل افزایش است. روش افزایش اسپور:در صورتی که بخواهیم سرخس ها را به مقدار زیاد افزایش دهیم و یا روش دیگری جهت افزایش نباشد،از اسپور استفاده میکنیم،برای این منظور پس از رسیدن سورها و تغییر رنگ آنها به قهوه ای،برگ های بارور قطع شده و جهت رسیدن بیشتر در پامت های کاغذی قرار میگیرند و در دمای اتاق 20 تا 25 درجه سانتی گراد در هوای خشک نگهداری میشوند.پس از چند روز اسپورها کشت میشوند.در این کشت نباید تاخیر کرد و هرچه زودتر کشت شوند،درصد تندش بیشتر است.این عمل نباید در ماه های زمستان که خطر سرما وجود دارد انجام گیرد و محل کاشت باید گرم باشد. جهت کاشت آن،از بستر های مختلف استفاده میشود.به عنوان مثال از بستری که حاوی خاک لوم و خاکبرگ پوسیده به مقدار مساوی باشد و یا از محیط مغذی مانند آگار در آزمایشگاه میتوان استفاده کرد.باید دقت کرد که محیط کار،خاک و ظروف گندزدایی شده باشند.خاک را میتوان با بخار اب گندزدایی کرد. پس از گندزدایی و تسطیح سطح خاک،پاشیدن اسپورها زمانی انجام میشود که رطوبت خاک کمی کاهش یابد.اسپورها به طور یکنواخت پراکنده میشوند.سطح گلدان پس از کاشت با یک شیشه گندزدایی شده پوشانده میشود و روی آنرا با یک کاغذ سیاه میپوشانیم تا نور به آن نرسد.پوشش شیشه ای نباید تکان داده شود.در طی این دوره باید تاریکی حفظ شود تا اسپورها بتندند.با سبز شدن سطح کاشته شده که نشان دهنده رشد پروتال می باشد،به تدریج نور را افزایش میدهیم.برای این کار میتوان از کاغذهای با ضخامت مختلف استفاده کرد.در این شرایط اعضا جنسی سرخس تشکیل میشود.طول مدت تاریکی به گونه سرخس بستگی دارد،به عنوان مثال سرخس برگ بیدی در ظرف 8 تا 9 روز سبز میشود،ولی سرخس برگ پهن چهار هفته نیاز به تاریکی دارد.به طور متوسط 3 هفته پس از تاریخ کاشت،اسپورها سبز میشوند و نیاز به مقداری تهویه دارند که از طریق میزان کمی هوا که به داخل گلدان ها داده میشود تامین میشود.اما باید دقت کرد که سطح خاک همواره مرطوب باقی بماند.

سرخس برگ پهن

سرخ برگ پهن(Asplenium) در درجه اول با کاشت اسپور افزایش می یابد.گاهی با خم کردن برگها در مخلوطی از خاکبرگ پوسیده و ماسه،جوانه های روی برگ(گیاهک ها) ریشه دار میشوند که میتوان آنها را جدا کرد.

آفات سرخس

در اثر کمبود رطوبت آفاتی نظیر مگس سفبد، شپشک آردآلود، کنه، شته شیوع می یابند و البته با افزایش رطوبت و یا هرس کردن به روش تقسیم ریشه و ایجاد چند گیاه کوچک از یک گیاه بزرگ و یا حذف تدریجی برگ ها در چندین مرحله با این افات مبارز کنید. البته رطوبت زیادی هم مشگل ساز است و باعث بیماری های قارچی بوتریس و فوزاریوم، لکه برگی، پوسیدگی ریشه میشود ک برای درمان می توانید از قارچ کش ها برای ضد عفونی کردن بستر استفاده کنید و آبیاری را در صبح انجام دهید. عملکرد:اصلی ترین اثر این گیاه روی از بین بردن آلاینده «فرمالدئید» است. این ترکیب علاوه بر اینکه در اثر آلاینده های زیست محیطی به خانه راه پیدا می کند در چسب به کار رفته برای وسایل چوبی مانند کابینت، مبلمان، تخت و کمد نیز استفاده می شود. علاوه بر فرمالدئید این گیاه می تواند آلاینده جیوه و آرسنیک را نیز از بین برده و به این ترتیب هوای خانه را پاک کند.

سرخس معمولی مجعد

سرخس معمولی مجعد (Nephrolepis) برخی از رقم های این سرخس فاقد اسپور بارور است و با تقسیم بوته افزایش می یابد.این سرخس دارای ریزوم های خزنده و دستک است که هر دو در افزایش این گیاه استفاده میشوند.به این صورت که انتهای ساقه رونده را با خاک گلدان کوچکی تماس میدهند که در اثر آن گیاه کوچکی حاصل میشود که پس از ریشه دار شدن آن را از گیاه مادری جدا میکنند.در انواعی که هاگ بارور تو لید میکنند میتوان از آن جهت افزایش استفاده کرد.

بیشتر بخوانید : چوب طبل ♥ روغن بادام تلخ ♥ بارهنگ ♥ صبر زرد ♥ گل داوودی