تشنج

در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم در مورد بیماری تشنج صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.تشنج (به انگلیسی: seizure) نشانه بروز یک فعالیت نورونی همزمان، غیرطبیعی و زیاده در مغز است که می‌تواند به صورت تغییر در وضعیت روانی، حرکات تونیک و کلونیک بروز می‌یابد. حمله تشنج بروز ناگهانی نشانه‌ها یا علائم بیماری است، این اصطلاح به خصوص در مورد صرع به کار می‌رود (به انگلیسی: epileptic seizure). البته تشنج علل غیر صرعی نیز دارد مانند هیپوگلیسمی، تب و تشنج، افت فشار خون، (Convulsion febrile)، میگرن و… معمولاً بیمار قبل از حالت تشنج علائمی را احساس می‌کند که قبل از تشنج متوجه می‌شود. در مواردی بدن بیمار منقبض می‌شود. در صورتی که فرد دچار حمله شد بیمار را به پهلو خوابانیده تا راه تنفس او باز شود و دچار خفگی نشود. بر خلاف تصور رایج نیازی به بیرون آوردن زبان از دهان نیست! چرا که فردی که دچار تشنج شده‌است زبانش را نخواهد خورد !و فقط در صورتی‌که دهان فرد دچار تشنج باز است بهتر است جهت جلوگیری از گاز زدن زبان یک تکه دستمال بین دندانها قرار دهید. در صورتی که بیمار در حالت بیهوشی قرار دارد به اجبار به او دارو ندهید، معمولاً حالت بیهوشی فرد بین ۲ تا ۳ دقیقه طول می‌کشد. در مواقعی رنگ پریدگی، کبودی و… امکان دارد.

تعریف تشنج

به تعریف ساده، تغییر در فعالیت الکتریکی مغز، تشنج نامیده می‌شود. این تغییر ممکن است سبب بروز واکنش‌های شدید هیجانی شود یا هیچ نشانه‌ای نداشته باشد. معمولا حالت شدید با لرزش شدید و از دست رفتن کنترل بدن همراه است. با این حال تشنجهای خفیف هم می‌توانند نشان‌دهنده‌ی وجود مشکلی بزرگ در بدن باشند؛ پس تشخیص آنها بسیار حائز اهمیت است. از آنجا که بروز این حالت می‌تواند باعث آسیب‌دیدگی فرد شود یا علامت هشداری مبنی بر وجود مشکلی جدی در بدن باشد، لذا ضروری است که درصورت بروز آن، فورا برای بررسی دلایل و اقدام به درمان، به پزشک مراجعه شود

انواع تشنج

1-تشنجهای غیرصرعی : این گروه از تشنج‌ها ناشی از آسیب‌هایی نظیر ضربه دیدن سر یا وجود بیماری است. درصورتی‌ که بیماری درمان شود؛ تشنج نیز برطرف می‌شود. 2-تشنج‌های جزئی : این تشنج‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که فرد دچار بیماری صرع باشد، که در این حالت بیمار به‌طور پی‌درپی دچار تشنج خواهد شد. این نوع از تشنجها تنها در یک طرف مغز اتفاق می‌افتند که درنتیجه‌ی آن تنها یک طرف از بدن درگیر تشنج می‌شود. این نوع از تشنج‌ها با اسامی دیگر چون تشنج فوکال، جکسونین و لوب گیجگاهی نیز شناخته می‌شوند.3- تشنجهای گسترده : این تشنج در هر دو طرف مغز رخ می‌دهد و درنتیجه هر دو طرف بدن را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. تشنج‌های گسترده شامل دو گروه از تشنج‌های صرع بزرگ (گرند مال) و تونیک کلونیک هستند که عموما در بیماران مبتلا به صرع اتفاق می‌افتند. تشنج‌های صرع کوچک (پتی مال) نوعی دیگر از تشنج‌های گسترده هستند که به تشنج‌های غایب نیز معروفند. این دسته از تشنج‌ها علائم فیزیکی معدودی دارند و ممکن است که شروع درگیری با آنها برای چند ثانیه طول بکشد و به دلیل پنهان بودن علائم، ممکن است که اطرافیان بیمار نتوانند درطول حمله به وی کمک کنند.

درمان تشنج

درمان این بیماری بسته به علت بروز آن متفاوت است. در واقع با درمان علت این بیماری می‌توان از بروز آن جلوگیری کرد. در صورتی که این بیماری به دلیل ابتلای بیمار به صرع باشد غالبا از گزینه‌های درمان دارویی، جراحی به‌ منظور اصلاح موارد غیرطبیعی موجود در مغز، تحریک عصب یا رژیم غذایی خاص موسوم به رژیم کتونی استفاده می‌شود. با درمان منظم، می‌توان باعث کااهش یا توقف علائم این بیماری شد.

تشنج و راههای پیشگیری از آن

این بیماری شامل انقباضات غیرارادی تعداد زیادی از عضلات بدن است . این وضعیت ناشی از وجود یک اختلال در فعالیت الکتریکی مغز است . تشنجها معمولاً منجر به از دست رفتن یا اختلال هوشیاری می شوند.اگر تشنج تکرار گردد و علتی برای آن پیدا نشود به آن صرع می گویند. اگر علت تکرار حمله مشخص باشد دیگر عنوان بیماری صرع نیست و به عنوان علامتی از یک اختلال شناسایی می شود. بنابراین به بیماری، مبتلا به صرع می گویند که علتی برای بروز حملات مکرر تشنجش نتوان یافت.

نحوه کمک‌رسانی به افراد مبتلا به تشنج

اولین قدم در کمک به این دسته از افراد، سالم‌سازی و متناسب‌سازی محیط اطراف با شرایط بیمار، به‌منظور جلوگیری از بروز آسیب‌های احتمالی است. اقدامات اولیه درصورت بروز حمله عبارتند از:

هنگام بروز حمله، فرد به پهلو خوابانده شود و یک بالش زیر سر وی قرار گیرد؛

هرگز بیمار را تا پایان حمله ترک نکنید و در کنار وی بمانید.

درصورت بروز هریک از نشانه‌های زیر به‌سرعت با اورژانس تماس بگیرید:

تشنج بیشتر از ۳ دقیقه؛

بیدار نشدن فرد بعد از پایان حمله؛

تکرار این حالت ؛

تشنج در افراد باردار؛

تشنج در افرادی که هرگز سابقه‌ی تشنج نداشته‌اند.

از آنجا که پس از شروع این حالت امکان متوقف کردن آن وجود ندارد، باید به یاد داشته باشید که درحین کمک حفظ خونسردی بسیار مهم است. آکادمی عصب‌شناسی آمریکا نیز سلسله دستورات زیر را برای کمک‌رسانی در این ارائه داده است:

بسیار مهم است که به‌محض مشاهده‌ی علائم این حالت ، حواس‌تان به زمان آن باشد. اغلب تشنجها بین ۱ تا ۲ دقیقه طول می‌کشند. درصورتی که مدت زمان تشنج در افراد مبتلا به صرع بیش از ۳ دقیقه طول کشید، بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید.

اگر فرد در حالت ایستاده دچار تشنج شد برای جلوگیری از افتادن، بلافاصله او را در آغوش بگیرید و سعی کنید وی را کف زمین بخوابانید.

مطمئن شوید که آنها را از مبلمان یا اشیائی که درصورت افتادن بیمار را دچار آسیب‌دیدگی می‌کنند، دور نگه داشته‌اید.

آنها را به پهلو بخوابانید تا کف یا استفراغی که از دهان‌شان خارج می‌شود، وارد مجرای تنفسی‌شان نشود.

از قرار دادن هرگونه جسم خارجی در دهان فرد بپرهیزید.

از نگه داشتن بدن فرد در حین این حالت خودداری کنید.

علت تشنج همراه با تب

بیشتر مواقع این حالت همراه با تب دراثر عفونتهای ویروسی دستگاه تنفس فوقانی یاعفونت حاد گوش میانی ایجاد میشود.گاهی ممکن است علت این حالت با تب مننژیت باشد.

مراقبت های بعد از تشنج

بررسی بیمار از نظر وجود آسیب‌دیدگی. اگر درطول حمله امکان خواباندن بیمار به پهلو وجود نداشت؛ بعد از اتمام حمله حتما این کار را انجام دهید. درصورت مشکل در تنفس با کمک انگشت‌تان دهان بیمار را از بزاق یا استفراغ پاک کنید و هر لباس یا زیورآلات تنگی را از دور گردن و مچ دست بیمار باز کنید. تا زمانی که بیمار هوشیاری کامل خود را به دست آورد، در کنار وی بمانید. جای راحت و امنی را برای استراحت بیمار فراهم کنید. تا زمانی که بیمار هوشیاری خود را به‌طور کامل به دست نیاورده‌ است، چیزی برای خوردن و آشامیدن به او ندهید. با پرسیدن سؤالاتی همچون اسمت چیست؟ کجا هستی؟ و امروز چه روزی است؟ و… هوشیاری بیمار را چک کنید. البته ممکن است که چند دقیقه‌ای زمان ببرد تا بیمار هوشیاری کامل خود را به دست آورد و قادر به پاسخگویی به سؤالات شما شود.

علت و درمان صرع خفیف در خواب و کودکان و نوزادان بارداری چیست

تشنج بیماری مزمنی است که موجب تشنج‌های مکرر و غیرقابل‌ تشخیص می‌شود. تشنج، حمله ...

ادامه مطلب

علائم تشنج

ممکن است که بیماران هر دو نوع تشنجهای جزئی و گسترده را به‌طور همزمان تجربه کنند یا یکی به‌دنبال دیگری اتفاق بیفتد. حمله‌ی تشنجی ممکن است از چند ثانیه تا حدود ۱۵ دقیقه به طول انجامد. گاهی قبل از شروع حمله ممکن است بیمار علائم زیر را تجربه کند:

احساس ترس یا اضطراب ناگهانی؛

احساس ناراحتی در معده؛

احساس گیجی؛

تاری دید؛

لرزش بازوها و پاها به‌گونه‌ای که فرد بر اثر آن چیزی را بیندازد؛

احساس خروج از بدن و برون‌فکنی؛

سردرد.

برخی نشانه‌ها نیز خبر از شروع حمله می‌دهند؛ نشانه‌هایی نظیر:

از دست دادن هوشیاری؛

اسپاسم غیرقابل‌کنترل ماهیچه‌ها؛

خروج آب دهان به‌صورت کف آلود؛

افتادن؛

احساس مزه‌ی عجیب در دهان؛

به هم‌ فشردن شدید دندان‌ها؛

گاز گرفتن زبان؛

حرکت سریع و ناگهانی چشم‌ها؛

ایجاد صداهای غیرطبیعی؛

از دست دادن کنترل مثانه؛

تغییر ناگهانی در خلق و خو؛

علائم تشنج

* دست و پا زدن یا به بیان دیگر، بروز حرکات غیر ارادی در بعضی یا تمام اندام ها * در برخی موارد، کم شدن سطح هوشیاری * عدم شناسایی زمان یا مکان * بیهوشی موقت * عدم امکان پاسخگویی به سوالات افراد پیرامون خود * خیرگی یا چرخیدن چشم ها به یک سمت * احتمال دفع ناخواسته و غیرارادی ادرار

دلیل تشنج

ترک ناگهانی الکل؛

گزیدگی یا گاز گرفتگی؛

عفونت‌های مغزی مانند مننژیت؛

آسیب‌های مغزی یا وجود نقص در بخشی از مغز درهنگام تولد؛

خفگی؛

استعمال نادرست و خودسرانه‌ی دارو؛

ترک ناگهانی یک دارو؛

عدم تعادل در الکترولیت بدن؛

شوک الکتریکی؛

صرع؛

فشار خون بسیار بالا؛

تب شدید؛

ترومای سر؛

اختلال در عملکرد کلیه یا کبد؛

کاهش شدید قند خون؛

ضربه به سر.

جلوگیری از بروز تشنج

افراد مبتلا به صرع باید درمان دارویی و سایر مراقبت‌های درمانی را دقیقا مطابق با نظر پزشک پیگیری کنند. البته در بسیاری از موارد پیشگیری از این بیماری تقریبا ممکن نیست، اما داشتن سبک زندگی مناسب، می‌تواند تا حد زیادی ریسک بروز حمله را کاهش دهد. استراحت کافی، رژیم غذایی سالم، اجتناب از مصرف خودسرانه‌ی دارو و استفاده از تکنیک‌های کاهش استرس در این زمیته بسیار مؤثر هستند.

علت تشنج

در بروز تشنجها میان افراد عوامل گوناگونی ممکن است دخیل باشد و به همین دلیل نمی توان به محض آن که کسی، چه کودک و چه بزرگسال، نقش بر زمین شد و شروع به تشنجها کرد به طور قطع گفت که دلیل آن چیست. تنها می توان با انجام مراقبت هایی برای پیشگیری از صدمات و آسیب های ناشی از آن به فرد مذکور کمک کرد و کار شناسایی عامل اصلی را به پزشکان متخصص سپرد. با این حال از باب آشنایی با احتمالاتی که در این اختلالات دخیل است می توان موارد پیش آمده را در نظر گرفت: در کودکان یکی از دلایلی که متخصصان ذکر می کنند این است که مغز کودک از شش ماهگی تا حدود پنج سالگی هنوز به خوبی بزرگسالان نمی تواند در برابر افزایش درجه حرارت مقاومت کند و به همین سبب گرما یا حرارت زیاد را یکی از دلایلی می دانند که ممکن است کودکی را وارد اختلال تشنج کند؛ حساسیتی که اگر کودکتان در تابستان زیاد زیر آفتاب مانده باشد بیشتر احتمال وقوع دارد. بر همین اساس وقتی کودکان دچار تب می شوند نیز احتمال بروز این حالت در آنها فزونی می گیرد. در واقع، افزایش حرارت بدن و به بیان بهتر، تب یکی از شایع ترین دلایل ایجاد تشنج در کودکان، بخصوص در 18 ماهگی تا دوسالگی به شمار می رود. در پیامد تشنج هایی که دقیقا به دلیل تب به وجود آمده تقریبا هیچ مشکل خاصی پس از تشنج برای کودک پیش نیامده و این تشنج اثرات جانبی مشکل ساز برای آینده او ندارد. دست اندرکاران تشخیص بیماری های اطفال همچنین دلیل دیگری را برای بروز تشنج در نظر دارند که دانستن آن می تواند برای والدین مفید باشد:امکان ابتلای کودک به عفونت های ویروسی یا ضایعات عصبی. تب فقط یکی از نشانه های احتمالی بروز عفونت در کودکان است و چنان که اشاره شد معمولا در سنین مذکور می تواند باعث بروز تشنج در آنها شود. بر این اساس، از بروز تشنج در کودکان نباید به سادگی گذشت و لازم است در صورت تشنج، کودک از نظر وجود عفونت بخصوص در قسمت های گوش میانی، ریه ها، گلو و نیز ضایعات عصبی، احتمال ضربه مغزی یا ابتلا به مننژیت (عفونت در پرده های مغزی)، آنسفالیت (عفونت در بافت های مغزی) و مانند آن مورد معاینه دقیق پزشکی قرار بگیرد. بروز تشنج در کودکان حتی اگر چندین بار در فواصل گوناگون رخ داده باشد الزاما به آن معنا نیست که این اختلال در بزرگسالی فرزندتان نیز همراه او خواهد بود و در این زمینه جای نگرانی برای والدین نیست حتی اگر در بزرگسالی هم کسی دچار تشنج شود لزوما به معنای این نیست که آن را از کودکی با خود به دنیای بزرگسالی آورده است. با این حال پزشک برای درک بهتر ممکن است هنگام معاینه فرد این سابقه را از او یا نزدیکان جویا شود.از عوامل دیگری که می تواند مسبب بروز تشنج شود ابتلا به صرع یا اپی لپسی است. صرع، تشنجی است که ظاهرا بدون علتی خاص رخ می دهد، اما در واقع اختلالاتی در سیستم مغز و اعصاب بدن است که تشنج های صرع را باعث می شود. در صورتی که علت تشنج ابتلا به صرع باشد این اختلال حالت تکرارشونده دارد. در حملات صرع علاوه بر اختلال در رد و بدل شدن امواج الکتریکی مغز، ممکن است حساسیت به نور شدید، توهمات بینایی، وجود تومور یا نارسایی های دیگری در ساختمان مغزی فرد باعث شود که او دچار تشنج شود. این مشکلات در فردی که به دلیل ابتلا به صرع دچار تشنج شده وقتی بیشتر می شود که در معرض عواملی چون استرس شدید، نورهای چشمک زن یا فلاشری، گرسنگی یا بیخوابی زیاد و مانند اینها باشد. تشنج های صرع چنان که متخصصان عقیده دارند در 95 درصد موارد قابل درمان است، اما اگر اقدامات درمانی دیر صورت بگیرد ممکن است مشکلاتی که کانون ایجاد تشنج پدید می آورد به ایجاد تغییراتی در بافت مغز منتهی گردد. کاهش برخی مواد مغذی و معدنی مثل کلسیم، منیزیم یا افت قند خون بدن، عفونت های مغزی، ضربه های وارده بر سر، مسمومیت دارویی و مانند اینها نیز از دیگر دلایلی برشمرده می شود که پزشکان و متخصصان به عنوان عوامل دخیل بر بروز تشنج ذکر می کنند.

اثرات تشنج

درصورتی که درمان مناسب برای این حالت صورت نگیرد؛ ممکن است که علائم آن شدیدتر و مدت زمان حمله نیز طولانی‌تر شود. ممکن است که بیمار بر اثر این حالت طولانی به کما برود و حتی گاهی تشنج منجر به مرگ وی شود. افتادن و سایر آسیب‌هایی که بر اثر این افتادن بیمار را تهدید می‌کنند از دیگر اثرات تشنج هستند. توصیه می‌شود که بیماران مبتلا به صرع، همیشه دستبند مخصوص هشدار‌دهنده‌ی این بیماری را برای اطلاع اطرافیان و کمک‌رسانی به‌موقع به دست داشته باشند.

تشنج در کودکان

زمانی که کودکی دچار این حالت می شود ممکن است علائم زیر در او مشاهده شود: ایجاد حرکات غیر ارادی یا دست و پا زدن ، افتادن بر روی زمین و چرخش چشم ها به یک سمت . ممکن است تنها یک دست و یک پای کودک درگیر حمله تشنج شود و این حالت چند ثانیه طول می کشد. از بین رفتن و یا اختلال هوشیاریدر کودک به صورت موقت و یا بیهوش شدن امکان دارد کودک دچار بی اختیاری در ادرار شود. بروز رفتارهای ناگهانی در کودک مانند دویدن ناگهانی(به ندرت اتفاق می افتد) سفتی عضلات و پرش های ناگهانی انقباض عضلانی لرزش پلک ها در صورتی که تشنج بیشتر از نیم ساعت طول بکشد ، و یا در همین مدت به طور مرتب تکرار شود ، احتمال وجود بیماری های عفونی مغزی مانند مننژیت توسط پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب نوزادان وکودکان ارزیابی می شود.

مراقبت از کودک تشنجی

زمانی که فردی دچار این حالت می شود ، اطرافیان می توانند مراقبت های لازم را در مورد او انجام دهند. باز گذاشتن راه تنفس و کنترل کردن علائم حیاتی بیمار مهم بوده و همچنین مراقبت از بیمار در زمان این حالت برای جلوگیری از آسیب رسیدن به او باید صورت گیرد. زمانی که تشنج به کودک دست داده و بیهوشی به وجود آید ، به او دارویی داده نشود. معمولا مدت زمان بیهوشی بسیار کم است. از کنترل کردن حرکات پرشی کودک جلوگیری شود زیرا این کار مشکل بوده و ممکن است باعث آسیب رسانی به کودک شود. اطفال مبتلا به این حالت ممکن است در حین تشنج به زمین افتاده و همین موضوع ممکن است سبب آسیب رسانی به سر ، ستون فقرات و یا کتف آن ها شود . به همین دلیل در این گونه مواقع احتیاط های لازم انجام شود. اگر بیمار بیشتر از ده دقیقه بیهوش بوده و یا تشنج او بیشتر از پنج دقیقه طول کشیده و یا به طور مکرر دچار تشنج شد ، بهتر است سریعا به اورژانس مراجعه شود

راهکارهایی برای تشنج

* خونسردی خود را حفظ کنید؛ این حالت چنان که گفته شد پس از چند ثانیه تا چند دقیقه تمام می شود. * شخصی را که دچار تشنجی شده به پهلو بخوابانید. * سعی کنید او را در موقعیتی قرار دهید که سر همسطح یا کمی پایین تر از بدن باشد. * اطمینان حاصل کنید که راه های تنفس او باز است و لباس، زیورآلات یا شیئی این راه های تنفسی را مسدود نکرده است. * سعی نکنید به کسی که دچار حمله تشنج شده است مواد غذایی یا دارویی یا مایعات بخورانید. هر دارو یا مایعی باید پس از رفع حالت تشنجی به وی داده شود. * برخی تشنجها باعث انقباض شدید ناحیه دهان و در نتیجه بسته شدن فکین می شود. در این حالت به منظور تنفس بهتر یا پیشگیری از آسیب به زبان، به هیچ وجه سعی نکنید دهان او را به زور و وارد آوردن فشار زیاد برای گذاشتن جسمی میان دندان ها باز کنید، زیرا فشار وارده ممکن است سبب دررفتگی یا شکستگی فک او شود. * اگر به پزشک دسترسی ندارید، کودکانی را که تب بالا دارند پاشویه کنید تا با کاهش حرارت بدن از امکان وقوع تشنج پیشگیری کرده باشید. * اگر به پزشک دسترسی دارید هر چه سریع تر شخص را نزد او ببرید. در صورتی که کودکتان دچار تشنج شده برای تشخیص و اطمینان از عدم ابتلا به مشکلات یا بیماری های عفونی، عصبی، مغزی و مانند اینها نیز او را نزد متخصصان ببرید.

نکاتی برای بیماری تشنجی

* این بیماران باید بر اساس نظر پزشک، اقدام به مصرف دارو نمایند. کاهش یا افزایش داروی مصرفی بر اساس نظر پزشک می باشد. * قطع ناگهانی دارو می تواند منجر به بروز حمله ی پایدار تشنج شود که گاهی به سختی قابل کنترل بوده و حتی منجر به مرگ بیمار می شود. * بیماران مبتلا به صرع باید به مدت 2 تا 5 سال از قرارگیری در شرایطی که در صورت بروز تشنجها می تواند آسیب رسان باشد، اجتناب کنند؛ از جمله این موارد می توان به رانندگی، شنا کردن، کار یا تردد در ارتفاعات، اشاره کرد. * این افراد نباید به تنهایی در جایی رها شوند. بروز تشنج می تواند با آسیب به سر همراه بوده و در صورت نداشتن همراه و دیر رسیدن به مرکز درمانی، به عوارض ناگواری منجر شود. * زنان مبتلا به این اختلال در حین آشپزی باید در حضور فردی دیگر اقدام به آشپزی نمایند که در صورت بروز تشنجها، احتمال سوختگی کمتر باشد. بیماران پس از چند سال مصرف دارو و عدم بروز حملات در صورت نوار مغزی طبیعی با دستور پزشک می توانند درمان خود را به تدریج قطع کنند. این افراد می توانند مانند افراد طبیعی فعالیت کنند.

تشخیص بیماری تشنج

غالبا تشخیص نوع تشنجها برای پزشک نیز دشوار است. اما برای اینکه درمان مناسبی برای بیمار تجویز شود؛ پزشک از تست‌های تشخیصی ویژه‌ای استفاده می‌کند. معمولا در اولین قدم، پزشک با بررسی سوابق پزشکی بیمار به‌دنبال علت یا عواملی می‌گردد که می‌توانند مسبب بروز نشانه‌های تشنج شوند. برای مثال سردرد‌های میگرنی، بی‌نظمی و اختلالات خواب و استرس‌های شدید ازجمله‌ی عواملی هستند که علائمی شبیه به تشنج دارند. در ادامه پزشک با انجام تست‌های آزمایشگاهی مخصوص، عواملی را که ممکن است منجر به فعالیت‌های تشنج‌‌گونه شوند، شناسایی می‌کند. تست‌هایی نظیر آزمایش خون برای بررسی عدم تعادل الکترولیتی، بررسی مایع مغزی-نخاعی (Spinal Tap) برای تشخیص احتمال عفونت‌های مغزی، سم‌شناسی برای بررسی داروها و سموم احتمالی موجود در بدن و بررسی امواج مغزی درطول تشنج برای تشخیص نوع تشنجها از انواع این آزمایشات هستند. همچنین اسکن‌های تصویری نظیر ام آر آی نیز با فراهم آوردن تصویری از امواج مغزی به پزشک کمک می‌کنند تا موارد غیرطبیعی، مسدود بودن احتمالی یکی از عروق خونی در مغز یا وجود تومور را که می‌توانند سبب بروز تشنج شوند؛ تشخیص دهد.

تفاوت تشنج و صرع

فردی که به بیماری صرع مبتلا است ، تشنجهای او معمولا بدون دلیل و یا محرک خارجی بوده و تحت تاثیر عوامل دیگری نمی باشد. به عنوان مثال ، اگر تشنجها به دلیل گرسنگی شدید ، بیخوابی زیاد و یا مصرف داروهای محرک ، باشد ، این تشنجها به دلیل بیماری صرع نیست. تشنجها به طور کلی نوعی علامت است که نشان می دهد مشکل و اختلالی در سیستم عصبی مغز ایجاد شده است. در حالت تشنج ، حرکات بدن غیر طبیعی شده و در سطح هوشیاری کودک تغییر ایجاد می شود. به همین دلیل زمانی که می گوییم کودکی دچار تشنج شده است ، حتما به این معنا نیست که روی زمین افتاده و یا حرکات پرشی شدید داشته باشد ، بلکه ممکن است حتی به صورت تغییردر حرکات بدن و سطح هوشیاری باشد. تشنج علت های مختلفی دارد که ممکن است موقت بوده و پس از آن مشکل بیمار هم برطرف شود ، اما اگر تشنج به طور مرتب و بدون محرک خارجی تکرار شود ، ممکن است کودک مبتلا به صرع باشد، و نیاز به معاینه توسط پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب نوزادان وکودکان می باشد.

نکات تکمیلی در پیشگیری و درمان تشنج

اگر دنبال راهی برای پیشگیری از این حالت می گردید ما به شما نوشیدن دمنوش بهار نارنج و به لیمو را توصیه می کنیم.این دمنوش برای رفع خستگی مفرط ، رفع اضطراب و درمان بیماری یبوست بهترین درمان خانگی است.به طور کلی مسکن است و برای معده خوب است و اعصاب را قوی می کند. ضد تشنج است و از تپش قلب جلوگیری می کند.