خواص گوشت عقاب

گوشت عقاب ,گوشت عقاب حلال است یا حرام,گوشت عقاب حلال است,گوشت عقاب در خواب,چرا گوشت عقاب حرام است,تعبیر خواب گوشت عقاب,خواص گوشت عقاب

توضیحاتی در مورد گوشت عقاب

عقاب یا تیز بال یا آلُه به گروهی از پرندگان شکاری عضو تیرهٔ عقابیان (Accipitridae از راستهٔ شاهین‌سانان Falconiformes) گفته می‌شود. حدود ۶۰ گونه از پرنده‌های شکاری عقاب نامیده می‌شوند که در ۱۱ سرده از خانوادهٔ عقابیان قرار می‌گیرند و بیشتر آن‌ها هم بومی اوراسیا و آفریقا هستند. معیار دقیقی برای تمایز عقاب‌ها از دیگر پرندگان تیرهٔ عقابیان یعنی سُنقُرها، کرکس‌ها، قوش‌ها و کورکورها، وجود ندارد اما به‌طور کلی عقاب‌ها از بقیه پرندگان شکاری -به جز برخی از کرکس‌ها- جثهٔ بزرگتری دارند و از پاهایی بزرگتر و نیرومندتر، منقارهایی بزرگ و خمیده و بال‌هایی پهن‌تر بهره‌مند هستند. تمامی عقاب‌ها شکاریان روزگرد هستند و بینایی فوق‌العاده دقیق و پروازی عالی در ارتفاعات بالا دارند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد گوشت عقاب صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

حکم خوردن گوشت عقاب

پرندگانی که در هنگام پرواز بیشتر بال خود باز کرده و صاف نگه می‌دارند و کمتر بال می‌زنند(کمتر بال خود را حرکت می‌دهند) حرام گوشت و پرندگانی که در هنگام پرواز بیشتر بال می‌زنند و کمتر بال خود را باز کرده و صاف نگه می‌دارند حلال گوشت هستند. همچنین پرندگانی که چینه‏دان یا سنگدان یا خار پشت پا داشته باشد حلال‏ گوشت می‌باشد. (تذکر: پرندگانی که مانند شاهین و عقاب و باز چنگال دارد حرام گوشت هستند.)

همه چیز درباره عقاب

عقاب‌ها به خاطر قدرتی که دارند، در بسیاری از فرهنگ‌ها به عنوان نماد جنگ و نیروی پادشاهی شناخته شده‌اند و تمثال ایشان بر روی بسیاری از سکه‌ها و بناهای تاریخی دیده می‌شود و بسیاری از کشورهای دنیا و سازمان‌ها و گروه‌های مختلف تصویر عقاب را به عنوان نماد خود انتخاب کرده‌اند. عقاب‌ها از نظر آناتومی و مشخصات پروازی به کرکس‌ها شباهت دارند اما سر آن‌ها بر خلاف کرکس‌ها پوشیده از پر است. عقاب‌ها از نظر ظاهری به سنقرها هم شباهت زیادی دارند اما معمولاً بزرگترند و فاصلهٔ دو سر بال‌های ایشان طولانی‌تر است. تفاوت دیگر عقاب‌ها با این دو خویشاوند نزدیک خود در شیوهٔ معمول تغذیهٔ آن‌هاست: عقاب‌ها معمولاً شکارهای زنده را طعمه خود می‌کنند اما کرکس‌ها و سنقرها بیشتر از لاشه‌ها تغذیه می‌کنند. البته عقاب‌ها سنگین‌تر از آن هستند که بتوانند مثل شاهین‌ها و پرنده‌های کوچکتر تیرهٔ عقابیان (همچون برخی از انواع قوش‌ها) در هوا طعمه‌های خود را شکار کنند، پس معمولاً شکار خود را روی زمین غافلگیر کرده و آن را اسیر چنگال‌های نیرومند خود می‌کنند و مثل جغدها در بسیاری از اوقات با کندن سر شکار خود آن را از پای درمی‌آورند

حرام گوشت

حرام گوشت، به حیوانی گفته می‌شود که خوردن گوشت آن ممنوع و در اصطلاح شرعی حرام باشد. اصطلاح حرام گوشت، اصطلاحی است که در ادیان و مذاهب به کار برده می‌شود و به حیوانی گفته می‌شود که خوردن گوشت آن در آن دین یا مذهب حرام شمرده شود. این که چه حیواناتی حرام گوشت هستند بسته به ادیان و مذاهب گوناگون فرق می‌کند. فهرست حیوانات حرام گوشت ذیل گروه‌های ۱. چهارپایان، ۲. خزندگان، ۳. آبزیان، ۴. پرندگان و ۵. حشرات قابل تفکیک هستند. فهرست حیوانات حرام گوشت در ادیان و مذاهب گوناگون تفاوت‌های آشکار و قابل توجهی دارد. 

کوچکترین نوع عقاب

عقاب نیکوبار جنوبی کوچکترین نوع عقاب است که تنها ۴۵۰ گرم وزن دارد و بومی انحصاری جزایر نیکوبار در هند است. عقاب دریایی استلر با میانگین وزن ۶٫۷ کیلو و عقاب فیلیپینی با طول یک متر در کنار عقاب دم‌سفید و عقاب هارپی از بزرگترین انواع عقاب‌ها هستند. عقاب ماهی‌گیر تنها پرنده شکاری است که با نام عقاب شناخته می‌شود اما به تیره عقابیان تعلق ندارد. این پرنده که تقریباً فقط از ماهی تغذیه می‌کند، تنها عضو بازمانده از خانوادهٔ زیستی خود یعنی Pandionidae است.

عقاب طلایی

عقاب طلایی (نام علمی: Aquila chrysaetos) یکی از بهترین پرندگان از لحاظ شکار در نیم‌کره شمالی شناخته شده‌است. مانند تمام عقابان، عقاب طلایی نیز به خانوادهٔ عقابیان تعلق دارد این پرنده همچنین به خاطر همجواری محیط زیست طبیعیشان با کردها در رشته کوه های زاگرس از نمادهای مردم کرد است که به صورت گسترده در ادارات و اماکن دولتی و غیر دولتی متعلق به کردها مورد استفاده قرار میگیرد.

عقاب‌ ها تک‌ همسرند

عقاب‌ها تک‌همسرند و جفت خود را برای زندگی تا پایان عمر انتخاب می‌کنند و آشیانهٔ خود را با شاخه‌ها و ترکه‌های چوب در یک نقطهٔ مرتفع بر روی درخت‌های بلند یا صخره‌ها در داخل قلمر تغذیه‌ای خود می‌سازند و هر سال نیز از همان آشیانهٔ سال قبل استفاده می‌کنند. به طوری‌که آشیانهٔ آن‌ها با افزوده‌شدن فضولات و اضافه کردن سالانه هر سال بزرگتر شده و گاهی بیش از ۵۰۰ کیلوگرم وزن و تا سه متر پهنا پیدا می‌کند. بزرگترین آشیانهٔ درختی پرنده‌ساز را یک جفت عقاب سرسفید در فلوریدای آمریکا ساخته‌اند. آشیانهٔ آن‌ها ۶٫۱ متر عمق، ۲٫۹ متر عرض و وزن حیرت‌انگیزی معادل دقیقاً ۲٬۷۲۲ کیلوگرم داشته‌است عقاب‌ها تمایل دارند در نقاط غیرقابل دسترس آشیانه برپا کنند و حدود شش تا هشت هفته به روی تخم‌های خود می‌خوابند. بیشتر عقاب‌ها فقط دو تخم می‌گذارند که معمولاً تنها یکی از آن‌ها زنده می‌ماند. جوجه‌ها به آهستگی به بلوغ می‌رسند و در سه یا چهار سالگی شمایل بزرگسالی را پیدا کرده و از این زمان است که از مراقبت والدین بی‌نیاز شده و به دنبال جفت و قلمرویی برای خود می‌روند. برخی از گونه‌های عقاب‌ها با توجه به جثه بزرگ و نیرویی که دارند به عنوان شکارچی رأس هرم غذایی در دنیای پرندگان شناخته می‌شوند. عقاب طلایی و عقاب تاج‌دار توانایی کشتن سم‌دارانی با ۳۰ کیلوگرم وزن را دارند و حتی شکار یک غزال ۳۷ کیلویی توسط یک عقاب جنگی مشاهده شده‌است. البته آن‌ها به هیچ وجه توانایی بلند کردن چنین طعمه‌هایی را ندارند و آن را در همان محل می‌خورند یا قطعه قطعه کرده و به آشیانه یا محل امنی می‌برند. تاکنون سنگین‌ترین شکار و به‌طور کلی محموله‌ای که یک پرنده توانسته با آن از زمین بلند شود یک گوزن ۶ کیلو و ۸۰۰ گرمی بوده‌است که یک عقاب سرسفید در آمریکا آن را از جا بلند کرده‌است سر عقاب بزرگ و پوشیده از پر است. چشمانی درشت دارد که هریک از آن‌ها در یک طرف سرش قرار دارد. از قدرت بینائی فراوان بهره‌مند می‌باشد. عقاب‌ها منقار نیرومند و تندی دارند. منقار عقاب طلایی به پنج سانتی‌متر می‌رسد. برخی از عقابها منقاری بزرگ‌تر دارند. عقابها پاهایی نیرومند و به رنگ زرد و روشن دارند و برای درهم شکستن شکار خود از منقار و چنگال پاهای خود استفاده می‌کنند. پاهای عقاب طلائی پوشیده از پر (ریش) است، اما قسمت پائین پاها بدون پر می‌باشد. عقاب نیکوبار جنوبی کوچکترین نوع عقاب است که تنها ۴۵۰ گرم وزن دارد و بومی انحصاری جزایر نیکوبار جنوبی است. عقاب دریایی استلر، عقاب فیلیپینی، عقاب دم‌سفید و عقاب هارپی هم بزرگترین عقاب‌ها هستند. در این سه جدول پنج گونهٔ اول عقاب از نظر وزن، طول بدن و فاصلهٔ دو سر بال فهرست شده‌اند. ارقام جدول بر اساس میانهٔ آماری، یعنی رقمی که نیمی از پرنده‌ها بالاتر از آن و نیمی پایین‌تر از آن قرار می‌گیرند، پرنده‌های اندازه‌گیری شده، ذکر شده‌است.

مشخصات عقاب طلایی

رنگ این پرندگان قهوه‌ای تیره، به همراه پرهایی به رنگ قهوه‌ای روشن یا طلایی در سر و گردن است. به طور متوسّط طول بال‌های آن‌ها ۷ فوت (بیش از ۲ متر) و طول خود آن‌ها ۳ فوت (۱ متر) است. این پرنده معمولاً در ارتفاع ۳۶۰۰ متری زندگی می‌کند و لانهٔ خود را بر روی درختان بلند، در صخره‌ها و غیره می‌سازد. عقاب طلایی بطور معمول سالی یک یا دو جوجه می‌آورد. این پرنده تمام عمر با جفت خود زندگی می‌کند. عقاب‌های طلایی ماده جثهٔ بزرگتری نسبت به جنس نر دارند. عقاب‌های طلایی به دلیل داشتن بال‌های بزرگ نیاز زیادی به بال زدن در آسمان ندارند و روی لایه‌های هوا سر می‌خورند. سرعت معمولی این پرندگان ۵۰ کیلومتر می‌باشد اما هنگام شیرجه زدن می‌توانند سرعتشان را تا ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت افزایش دهند

انواع عقاب

سردهٔ Harpia عقاب هارپی سردهٔ Pithecophaga عقاب فیلیپینی سردهٔ Stephanoaetus عقاب تاج‌دار سردهٔ Nisaetus قوش-عقاب کوهستانی سردهٔ Polemaetus عقاب جنگی سردهٔ Hieraaetus عقاب پرپا سردهٔ Stephanoaetus عقاب تاج‌دار سردهٔ Aquila عقاب طلایی عقاب استپی عقاب خاکی عقاب دوبرار عقاب دم‌گوه‌ای شاه‌باز شاه‌باز اسپانیایی عقاب خال‌دار بزرگ عقاب خال‌دار کوچک عقاب خال‌مخالی هندی سردهٔ Ictinaetus عقاب سیاه سردهٔ عقاب دریایی (Haliaeetus) عقاب دم‌سفید دریایی عقاب دریایی پالاس عقاب دریایی استلر عقاب سرسفید سردهٔ Circaetus عقاب مارخور

نحوه شکار عقاب طلایی

عقاب طلایی با استفاده از چابکی و سرعت و همچنین با استفاده از پاشنه قدرتمند خود می‌تواند طعمه‌های کوچک خود از جمله خرگوش، موش کوهی(مارموت)، سنجاب زمینی و پستانداران بزرگ مانند گرگ،روباه، گربه وحشی یا خانگی، بز کوهی و بچه آهوها را شکار کند. آن‌ها همچنین در مواقع کمیاب بودن شکار، مردار حیوانات و خزندگان را نیز می‌خورند. عقاب‌های طلایی دارای شش زیر گونه در کل جهان می‌باشند. بزرگترین جثه را در این زیرگونه‌ها، عقاب‌های طلایی هیمالیایی دارند. طول متوسط بال هایشان ۲٫۲۱ متر است البته بزرگترین عقاب این گونه یک ماده با طول بال ۲٫۸۱ متر است. عقاب‌های طلایی در اطراف قطب شمال در اسکاتلند، اروپا (کوه‌های آلپ، اسپانیا، ایتالیا، یونان، رومانی، یوگسلاوی، سرتاسر سیبری) تا آسیا ،ایران و آمریکا زادآوری دارد. عقاب‌های طلایی، پنجه‌های بسیار محکم و قوی ای دارند و می‌توانند طعمه‌های تا وزن ۸ کیلوگرم را حمل کنند اما به گفتهٔ کارشناسان محیط زیست، این پرندگان توانایی بلند کردن طعمه‌های بسیار سنگین مانند بزکوهی و آهوها را دارند. در بعضی از کشورها نظیر مغولستان این پرنده را برای شکار آموزش می‌دهند. از آن جا که این پرنده قدرت شکارگری بسیار بالایی دارد، از عقاب طلایی برای شکار گرگ و روباه استفاده می‌کنند. عمر متوسط این عقاب‌ها در طبیعت ۱۱ سال است اما در اسارت تا ۲۸ سال هم عمر می‌کند زیرا در طبیعت با خطرهای گوناگونی مواجه هستند.

پرواز عقاب

پرواز این پرنده به‌قدری زیاد است که، ساعت‌های متمادی می‌تواند به پرواز خود، ادامه دهد و مسافات طولانی را به سهولت طی کند و تا ارتفاع بسیار زیاد اوج گیرد. منقار عقاب بسیار قوی و برنده و دارای پنجه‌هایی پرقدرت و ناخن‌هایی بسیار تیز و خمیده است. در گرسنگی پرطاقت است و تا چند روز می‌تواند تحمل گرسنگی کند. قدرت دید این پرنده نیز بسیار است و کوچک‌ترین حرکت از نظرش پوشیده نمی‌ماند.

محل زندگی عقاب

عقابها در علفزار و جنگل‌های زمین‌های پست و بر فراز کوه‌های بلند و ناهموار و در نقاط دوردست و تقریباً دست نخورده توسط انسان زندگی می‌کنند. با پرها و بالهای بلند، عقاب می‌تواند به آسانی پرواز وشکار خود را از زمین بلند کند. عقاب گاه، با بالهای خود به شکار ضربه می‌زند. اما نمی‌تواند با بال‌هایش بجنگد. عقاب هنگام جنگ از منقار و پاهای نیرومند خود استفاده می‌کند، بیشتر عقابها قهوه‌ای رنگ یا سیاه رنگ هستند. جوجه عقابها تا سن بلوغ خود که چهار سال طول می‌کشد پر و بال کامل ندارند.

عقاب در ایران باستان

عقاب در ایران باستان، دارای ارج فراوانی بود. مظهر توانایی و پیروزی و چابکی و نموداری از خصلت و خصایص ایرانیان به‌شمار می‌رفت. به‌همین جهت بر روی درفش خود نقش عقاب را می‌گذاشتند. در شاهنامه به کرات از اینکه علامت درفش ایرانیان، عقاب بوده است، یاد شده. تا قرن سوم پیش از میلاد، ایرانیان به هنگام جنگ، تندیسی طلایی از عقاب با بال‌های گشوده بر فراز نیزه پیشاپیش سپاه، حرکت می‌دادند و بعدها، رومی‌ها، از ایرانیان اقتباس کردند. عقاب همواره، پرنده‌ای خوش یمن و خوش قدم بوده است که ایرانیان آن‌را به فال نیک می‌گرفته‌اند. چنانکه به قول هرودت هنگامی که داریوش و یاران برای حمله به «گئومات» در تردید بودند، با دیدن زوجی عقاب در آسمان، آن‌را به فال نیک، گرفته‌اند و پیروز شدند

عقاب در فرهنگ های مختلف

عقاب‌ها به خاطر قدرتی که دارند، در بسیاری از فرهنگ‌ها از زمان تمدن بابل گرفته تاکنون به عنوان نماد جنگ و نیروی پادشاهی شناخته شده‌اند و تمثال ایشان بر روی بسیاری از سکه‌ها، بناها و نشان‌های به جا مانده از تمدن یونان و روم باستان دیده می‌شود. امروزه نیز بسیاری از کشورهای دنیا در نشان‌های ملی خود از تصویر عقاب استفاده کرده‌اند. یکی از سمبل‌های ملی ایالات متحده آمریکا که در لوگوی وزارت خانه‌های مختلف آن نیز دیده می‌شوند. عقاب در برخی از آثار به جا مانده از امپراطوری ماد عقاب دیده می‌شود. عقاب نماد منطقه خودمختار اقلیم کردستان است نقش عقاب در راس آرم حکومت اقلیم جای دارد. روی کت نیروهای نظامی آلبانی یک عقاب سیاه دو سر وجود دارد. بر روی لباس نظامی نیروهای ارمنستان یک عقاب و شیر طلایی وجود دارد. روی لباس نظامی نیروهای اتریش یک عقاب سیاه وجود دارد. روی کت نیروهای نظامی مصر یک عقاب طلایی که به سمت چپ نگاه می‌کند وجود دارد. همچنین روی لباس فرم نظامی بسیاری از کشورها از جمله مکزیک، اردن، عراق، اندونزی، نیجریه، نیروی هوایی پاکستان، فیلیپین، پاناما، روسیه، رومانی، صربستان، سوریه نیز عقاب وجود دارد. عقاب دوسر نماد امپراتوری بیزانس بود. پرچم شاهنشاهی ایران هخامنشیان منقش به (عقاب) نوعی پرنده شبیه عقاب است که در همان زمان هم بسیار کمیاب بوده و زیبایی خاصی داشته ونامش شهباز بوده البته نشان شیر وخورشید نیز استفاده می‌شده و پرچم شهباز احتمالاً از نشانهای پادشاهی ایران بوده. پس استفاده از نام عقاب شاید درست نباشد و شهباز صحیحتر است

آشیان ساختن عقاب

به محض این‌که طوفان قصد سرنگونیِ عقاب را بکند، این پرنده بلند‌پرواز، سر خود را به‌سوی آسمان بلند کرده و عمود بر تندباد می‌ایستد و مانند گلوله توپی، به سمت بالا پرتاب ‌می‌گردد. حرکت ظریفی است نه؟! او آن‌قدر با کمک باد مخالف، اوج ‌می‌گیرد تا به ارتفاع مورد نظر برسد و آن‌گاه با چرخش، خود را به‌سوی قله مورد نظر که بالاترین نقطه کوهستان است، می‌رساند و آشیان می‌سازد.