از خواص چغندر چقدر می دانید

چغندر حاوی ویتامین های : A، B، C و عناصر : آهن ، کلسیم ، فسفر ، منیزیم ، منگنز ، پتاسیم ، ارسنیک ، روبیدم و از موادی مثل آلبومین ، قندها ، چربی و هیدرات کربن تشکیل شده است چغندر بعلت داشتن ارسنیک و روبیدم از بیماری جذام جلوگیری کرده و چغندرهمچنین بخاطر داشتن فسفر غذای خوبی برای تقویت مغز بوده و موجب تقویت حافظه و اعصاب می شود 

ریشه چغندر، پیازی است. رنگ ریشه چغندر ممکن است زرد، سرخ و سفید باشد. ریشه چغندر به صورت خام قابل استفاده و مصرف است و اغلب آن را پخته مصرف می کنند که همه به نام لبو آن را می شناسند.

ریشه کلفت چغندر، مواد غذایی و به خصوص ساکاروز (شکر) را در خود ذخیره می کند. برگ های چغندر هنگام روز در مقابل نور آفتاب، ساکاروز می سازند و شب ها آن را به ریشه ها می دهند. مقدار ساکارز در هر منطقه متفاوت است.

برای اولین بار، چغندر در مدیترانه و جنوب غربی آسیا دیده شد. چغندر به عنوان غذا از 2000 سال قبل شناخته شده بود.

چغندررومی ها و یونانی ها از این سبزی به عنوان غذا استفاده می کردند. یونانی ها برای خنک شدن خونشان، چغندر مصرف می کردند.

چغندرلبو پاک کننده عالی است و می‌تواند معده را شستشو داده و حکم مسهل را برای برخی افراد دارای یبوست دائمی دارد.
مفیدترین و بهترین بخش چغندر، برگ آن است و چغندرعد ساقه‌های آن و بعد از آن ریشه که پخته آن لبو نام دارد.

قند ریشه چغندر برای مبتلایان به دیابت مضر است.
خوردن پخته چغندر رعشه را معالجه می‌کند.
برگ سرخ رنگ آن اگر خام با سرکه و خردل خورده شود طحال را باز می‌کند و چغندرورم آن را فرو می‌نشاند.

چغندربرای درد پشت و مثانه و امراض مقعد مفید است.
آب برگ چغندر برای درد مفاصل و نقرس، سردرد و دندان‌درد مفید است. ضماد برگ با اسید بوریک باعث بهبود کک و مک و طاسی می‌شود.

چغندر