عمل و درمان انحراف چشم در نوزادان و بزرگسالان
عوارض و طریقه مصرف قرص لونژیل 1/5 چیست
قرص لونژیل قرص لونژیل ,قرص لونژیل چیست,قرص لونژیل 1.5,قرص لونژیل ویکیپدیا,قرص لونژیل و پریود,قرص لونژیل 75 درصد,قرص لونژیل 1.5 چیست,قرص لونژیل ۱.۵ توضیحاتی در مورد قرص لونژیل در حال حاضر در ایران …
رابطه یبوست و سردرد در بدن انسان چیست
رابطه یبوست و سردرد در بدن انسان چیست رابطه یبوست و سردرد در بدن انسان چیست در سایت جسارت.امیدواریم این مطلب از سایت جسارت مورد توجه و تایید شما سروران گرامی قرار …
نام دیگر و خواص درمانی و دارویی گیاه مارچوبه چیست در طب سنتی
نام دیگر و خواص درمانی و دارویی گیاه مارچوبه چیست در طب سنتی نام دیگر و خواص درمانی و دارویی گیاه مارچوبه چیست در طب سنتی در سایت جسارت مارچوبه چیست ,مارچوبه …
انحراف چشم
انحراف چشم ،انحراف چشم در نوزادان،انحراف چشم نوزادان،انحراف چشم در بزرگسالان،انحراف چشم نوزاد نی نی سایت،انحراف چشم نوزاد 3 ماهه،انحراف چشم کاذب،انحراف چشم نوزاد 5 ماهه،انحراف چشم کودک،انحراف چشم چیست،انحراف چشم در نوزادان 6 ماهه،انحراف چشم در نوزادان نارس،انحراف چشم در نوزاد،انحراف چشم در نوزاد دو ماهه
انحراف چشم مشکلی است که هم در نوزادان و کودکان و هم در بزرگسالان دیده می شود.بهتر است بدانید انحراف چشم ممکن است واضح بوده و یا آنکه صرفا بعضی وقتها وجود داشته باشد.در انحراف چشم، در حالی که یک چشم به سمت جلو نگاه می کند، چشم دیگر به سمت داخل، خارج، بالا و یا پایین می چرخدو سکت دیگر را نگاه می کند.بعضی اوقات چشم چرخیده به وضعیت اصلی و مستقیم برگشته و برعکس چشم مستقیم از موقعیت خود خارج می گردد.استرابیسم در کودکان رایج است، ولی امکان دارد در سنین بالاتر نیز دیده شود.در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم در مورد انحراف چشم صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان را جلب کند.
انحراف چشم چیست
استرابیسم نوعی مشکل چشمی است که در آن چشم ها وضعیت ناهمگونی نسبت به یکدیگر داشته و نگاه آنها به جهات مختلف است. این ناهمگونی ممکن است واضح بوده و یا آنکه صرفاً بعضی اوقات وجود داشته باشد. در حالیکه یک چشم مستقیماً به سمت جلو نگاه میکند چشم دیگر به سمت داخل، خارج، بالا و یا پایین چرخیده است. چشم چرخیده بعضی اوقات به وضعیت اصلی و مستقیم برگشته و بر عکس چشم مستقیم از موقعیت خود خارج میشود. استرابیسم در میان گروه سنی اطفال مشکل شایعی بوده و در حدود 4% کودکان دیده میشود ولی ممکن است زمان بروز آن در سنین بالاتر نیز باشد. شیوع آن در پسر و دختر به یک نسبت بوده و گاهی ابتلا فامیلی دارد. با اینحال، بعضی از مبتلایان سابقه چنین مشکلی را در فامیل خود ذکر نمیکنند.
رابطه تنبلی چشم و انحراف چشم
بهتر است بدانید قرارگیری طبیعی چشم ها در طی دوران کودکی، امکان تکامل دید مناسب این سنین را فراهم می سازد. قرارگیری غیر طبیعی مانند آنچه در استرابیسم دیده میشود، سبب کاهش دید یا آمبلیوپی (تنبلی چشم) خواهد شد.مغز تصویر چشم بهتر را تشخیص داده و تصویر چشم ضعیف تر یا آمبلیوپیک را حذف می کند. این موضوع تقریبا در نیمی از کودکان مبتلا به استرابیسم اتفاق می افتد.واقعیت این است که آمبلیوپی را می توان با بستن چشم بهتر و تقویت و بهبود بینایی چشم ضعیف تر، درمان نمود.اگر آمبلیوپی در همان سال های نخست زندگی تشخیص داده شود، درمان آن اغلب موفقیت آمیز است ، ولی در صورتی که درمان آن به عقب افتد، آمبلیوپی یا افت دید وضعیتی دایمی پیدا خواهد کرد. قاعدتا هر قدر آمبلیوپی زودتر درمان شود، دید بهتری تامین خواهد گردید.بالغینی که دچار انحراف چشم می شوند، اغلب از دوبینی شکایت می نمایند.
علل انحراف چشم
قابل ذکر است که به دیواره خارجی هر چشمی، شش عضله چسبیده است که مسئولیت کنترل حرکات چشم را به عهده دارند. در هر چشم، دو عضله چشم را به سمت راست یا چپ می برند. چهار عضله دیگر مسئولیت حرکت چشم به سمت بالا و پایین و یا کنترل حرکات مورب چشم را عهدار هستند.برای تمرکز هر دو چشم بر روی یک نشانه مشخص، لازم است تمامی عضلات چشم با یکدیگر و با عضلات چشم مقابل هماهنگ باشند.هر علتی که در این هماهنگی اختلال ایجاد کند، می تواند منجر به استرابیسم گردد.نقش کنترلی مغز نیز بر عضلات چشم از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین کودکان مبتلا به مشکلات مغزی از قبیل فلج مغزی، عقب افتادگی ذهنی، هیدروسفالی و تومورهای مغزی اغلب دچار استرابیسم می گردند.واقعیت این است که هر عاملی که منجر به کاهش بینایی شود، مانند عیب انکساری، آب مروارید، صدمات چشمی و … نیز می تواند عاملی برای استرابیسم باشد.
علایم انحراف چشم
اصلی ترین علامت استرابیسم، در واقع چشمی است که در جایگاه خود قرار ندارد.گاهی کودک جلوی نور آفتاب یک چشم خود را می بندد و گاهی با کج کردن سر خود به یک موقعیت خاص تلاش می کند که از هر دو چشم خود استفاده کند و گاهی به صورت خستگی شدید چشم و سردرد در حین فعالیت چشمی و گاهی علایم فقدان یک دید عمیق مناسب نیز دیده میگردد. بالغینی که دچار استرابیسم می شوند نیز اغلب از دوبینی شکایت می کنند.
ایزوتروپی (انحراف چشم به داخل)
ایزوتروپی در واقع انحراف چشم ها به سمت داخل بوده و شایع ترین نوع استرابیسم در شیرخواران است. کودکان خردسال مبتلا به ایزوتروپی هیچ گاه از هر دو چشم خود به طور هم زمان استفاده نمی نمایند و دید کاملی ندارند.در بیشتر موارد برای تراز کردن چشم ها، تامین دید دو چشمی و اجتناب از افت دید دایمی، جراحی زود هنگام ضروری خواهد بود. در کودکان کم سن، بینی پهن و چین پوستی قسمت داخلی پلک سبب می شود که در نگاه به چپ و راست چشم ها مخفی شده و بدین ترتیب منحرف به نظر برسند
اگزوتروپی (انحراف چشم به خارج)
بهتر است بدانید اگزوتروپی یا انحراف چشم به سمت خارج، دیگر نوع شایع استرابیسم است. این حالت بیشتر زمانی اتفاق می افتد که کودک روی شیئی در دوردست تمرکز می نماید.اگزوتروپی اغلب متناوب بوده و مخصوصاً در هنگام خستگی یا استرس در کودک بروز می نماید.والدین اظهار می دارند که کودک در مقابل نور آفتاب یک پلک خود را جمع می کند. گر چه عینک، ورزش چشمی یا منشور در این حالت نیز به کنترل چرخش چشم به سمت خارج کمک می کند، ولی در اکثر موارد لازم است نوعی عمل جراحی صورت گیرد.
تشخیص انحراف چشم
بهتر است هر کودکی در طی دوره شیرخواری یا سنین قبل از مدرسه توسط پزشک خانواده، متخصص اطفال یا چشم پزشک معاینه و مشکلات احتمالی او تشخیص داده شود.این موضوع به ویژه در مواردی که عضو دیگری از خانواده مبتلا به استرابیسم و یا تنبلی چشم است، اهمیت بیشتری پیدا می کند.در شیرخواران اغلب درک اختلاف بین انحراف ظاهری چشم، از استرابیسم واقعی مشکل می باشد.در کودکان کم سن، بینی پهن و چین پوستی قسمت داخلی پلک سبب می شود که در نگاه به چپ و راست چشم ها مخفی شده و بدین ترتیب منحرف به نظر برسندولی این طور نیست .این استرابیسم ظاهری به تدریج و با رشد کودک بهبود می یابد و حال آنکه استرابیسم واقعی ارتباطی با رشد کودک ندارد و در این میان،چشم‌پزشک به خوبی قادر به تمایز بین استرابیسم واقعی و کاذب می باشدو آن را تضخیص می دهد.
انواع انحراف چشم
۱. انحراف کاذب
۲. انحراف چشم به طرف داخل
۳. انحراف چشم به خارج
۴. انحراف چشم به طرف بالا یا پایین (انحراف عمودی)
۵. انحراف چشم از نوع چرخشی
انحراف چشم کاذب
مقایسه قسمت‌های سفید و قرنیه (قسمت رنگی) چشم و پلک‌ها را همه میتوانند انجام بدهند. این مقایسه چیزی است که به مرور زمان یاد گرفته‌ایم. هرگاه هماهنگی ظاهری قسمت‌های فوق بهم بخورد نمای انحراف چشم بوجود می‌آید. مثلاً در نوزادان وکودکان کوچک قاعده بینی هنوز پهن است و فاصله دو گوشه داخلی چشم وضعیت طبیعی خود را پیدا نکرده است. در این موارد بنظر میرسد که چشم کودک به داخل انحراف پیدا کرده است. مراجعه به چشم پزشک و انجام معاینات لازم در مورد وجود و یا عدم وجود انحراف چشم پاسخگوی سؤال شما میباشد. نکته بسیار مهم اینکه اگر کودکی مراجعه نمود و تشخیص انحراف کاذب داده شد به این معنی نیست که کودک در معرض انحراف چشم قرار ندارد زیرا کودکان تا سن ۵ سالگی در معرض ایجاد انحراف چشم هستند. البته بیشترین احتمال در سن ۳-۲ سالگی است. پس معاینات مکرر ضرورت دارد.
انحراف چشم به طرف بالا یا پایین (انحراف عمودی)
این نوع انحراف به استثنای مواردی که ثانویه به بعضی بیماری های خاص است فقط با عمل جراحی درمان میشود و نسبت به انواع دیگر انحراف پیچیدگی‌های درمان بیشتری دارد این نوع انحراف ممکن است با افتادگی پلک همراه باشد که در اینصورت باید ابتدا عمل انحراف چشم صورت پذیرد و سپس عمل جراحی برای اصلاح افتادگی پلک انجام گیرد.
درمان بیماری انحراف چشم
بهتر است بدانید اهداف درمان استرابیسم، حفظ دید، مستقیم کردن چشم ها و بازگرداندن دید دو چشمی است.بسته به علت استرابیسم، درمان امکان دارد به صورت تجویز عینک، جراحی کاتاراکت یا اصلاح سایر علل زمینه ای ایجاد انحراف و یا تغییر دادن موقعیت عضلات نامتعادل چشم باشد.بعد از انجام یک معاینه کامل چشمی، شامل مطالعه دقیق قسمت های داخلی، چشم پزشک درمان مناسب اپتیکی، طبی یا جراحی را انتخاب خواهد کرد.اغلب بستن چشم بهتر جهت تقویت بینایی چشم آمبلیوپیک نیز ضروری خواهد بود و لازم است .در صورتی که درمان جراحی لازم باشد، هرقدر در سنین پایین تری انجام شود، شانس تامین دید دو چشمی بیشتر خواهد بودو بهتر است در سن پایین جراحی شود.
انحراف چشم از نوع چرخشی
این نوع انحراف چشم اگر با انحراف عمودی همراه باشد ممکن است انجام عمل جراحی چشم برای اصلاح انحراف عمودی اصلاح انحراف چرخشی را هم بدنبال داشته باشد. ولی در بعضی مواقع در ظاهر چشم انحراف واضحی دیده نمیشود ولی چشم حول محور قدامی خلفی چشم چرخیده است این نوع انحراف عمدتاً بدنبال ضربه بوجود می‌آید و بیمار برای مقابله با آن سر خود را کج نگاه میدارد (بصورت غیر ارادی) و بخصوص در نگاه به طرف پایین یا سمت راست و چپ خود ممکن است احساس دوبینی نماید. درمان این نوع انحراف هم انجام عمل جراحی است که دقیق ترین روش و بهترین روش اصلاح این نوع انحراف بیمار اولین بار در جهان توسط اینجانب در بیمارستان فارابی ابداع گردیده است. این روش جراحی در سال ۲۰۰۵ در کنگره سراسری اروپا معرفی گردید و در سال ۲۰۰۹ در معتبرترین مجله چشم پزشکی امریکا بنام Journol of Pediatric Ophthalmology & Strabismus به چاپ رسیده است.
نکات مهم در انحراف چشم
۱. علم پزشکی علم آمار است و علم ریاضی نمیباشد. به همین دلیل نتایج اعمال جراحی انحراف چشم بطور ۱۰۰٪ قابل پیش بینی نیست و در ۲۰-۱۰٪ از موارد ممکن است بیمار نیاز به عمل مجدد داشته باشد که معمولاً ۲ ماه بعد از عمل قابل ارزیابی میباشد. علت هم این است که افراد مختلف دارای واکنش های متفاوتی در مقابل انجام اعمال جراحی میباشد (همچنانکه علیرغم وجود فرد سرماخورده در یک خانواده، همه افراد خانواده دچار بیماری نمی شوند و یا اینکه همه مبتلایان به یک بیماری مشخص، به یک درمان مشخص، یکسان واکنش نمی دهند). ۲. در افرادی که مبتلا به انحراف چشم هستند، در حقیقت قدرت کنترلی مغز برروی عضلات چشم اختلال دارد و فرمان های نامناسب مغز عامل عمده انحراف میباشد و ما با انجام عمل جراحی فقط موقعیت عضلات چشم را تغییر می دهیم. به همین دلیل چون عامل اصلی انحراف «قدرت کنترل مغز» را نمیتوانیم درمان کنیم احتمال ایجاد انحراف همیشه وجود دارد ولی خوشبختانه شانس انحراف مجدد کم است. ۳. والدین محترم باید توجه داشته باشند که اگر علت انحراف ضعیفی چشم باشد (کودک عینکی باشد) و با تجویز عینک انحراف اصلاح شود و یا این که علاوه بر عینک نیاز به عمل جراحی هم باشد (همچنانکه در متن این نوشتار توضیح داده شد)، چون کودک به علت کاهش بینایی ناشی از ضعیفی چشم باید عینک خود را بزند تا زمانی که نمره عینک از بین نرفته به محض اینکه عینک برداشته شود انحراف ظاهر میگردد، و والدین نباید آن را بعنوان عدم موفقیت در درمان محسوب نمایند. والدین نباید وجود عینک را برای کودک یک نقص تلقی کنند و نگرانی خود را به کودک منتقل کنند زیرا نتیجه مستقیم آن مقاومت کودک در مقابل درمان خواهد بود. ۴. کودکان نمیتوانند عوارض احساس یک نقص عضو مهم یعنی انحراف چشم را (بخصوص برای آینده) برای والدین خود بازگو کنند. بنابراین والدین به همان نسبت که نسبت به فلج مثلاً دست یا پا حساس هستند و تلاش میکنند آنرا درمان کنند باید به درمان انحراف چشم فرزند خود در کودکی همت گمارند زیرا وقتی احساس نقص عضو در چهره کودک، بوجود آید، این احساس در تمام عمر با او خواهد بود. حتی اگر آنرا بازگو نکند و این احساس عوارض روحی روانی غیر قابل جبرانی را برای شخص بوجود می آورد.
علل انحراف چشم در بزرگسالان
دیابت
بیماری تیروئید ( بیماری گریوز)
بیماری میاستنی گریویس
تومور مغزی
ضربه به سر
حوادث عروقی مغز در زمینه دیابت یا فشار خون
گاهی اوقات بدنبال جراحی چشم (مثلا عمل آب مروارید) یا عمل اطراف چشم
علائم انحراف چشم در بزرگسالان
دوبینی (دیپلوپی)
روی هم افتادن یا محو بودن تصویر
احساس کشش اطراف چشم ها
احساس ناراحتی و مشکل هنگام مطالعه
عدم درک عمق
جراحی انحراف چشم
هیچ گاه و در جریان هیچ نوع عمل جراحی، کره چشم از محل خود خارج نمی گردد.قابل ذکر است که جراحی استرابیسم در واقع ایجاد برشی کوچک در بافت پوشاننده چشم است که به چشم پزشک امکان می دهد تا به عضلات زیرین این بافت دسترسی پیدا کند. اینکه کدام عضلات تحت عمل جراحی قرار گیرند بستگی به جهت چرخش چشم دارد.گاهی اوقتها لازم است هر دو چشم تحت عمل جراحی قرار گیرد.جهت عمل جراحی استرابیسم در اطفال، بیهوشی ضرورت دارد، ولی جراحی بزرگسالان با بی حسی موضعی نیز امکان پذیر است.بهبودی سریع است. فرد اغلب ظرف چند روز به فعالیت های طبیعی اش باز می گردد.بعد از جراحی، گاهی استفاده از عینک یا منشور نیز ضرورت پیدا می کند. گاهی اوقات ممکن است اصلاح انجام شده بیشتر یا کمتر از مقدارموردنظر باشد که در آنصورت انجام عملی دیگر ضرورت خواهد یافت.توصیه می شود جراحی اصلاحی استرابیسم هر چه سریع تر انجام شود زیرا شیرخوار به محض اینکه چشم هایش مستقیم شد، امکان دید طبیعی و دید دو چشمی را پیدا می کند.از طرف دیگر لوچی چشم می تواند روی اعتماد به نفس کودک نیز تاثیری منفی داشته باشدو او راناراحت کند.همانند هر عمل جراحی، جراحی بر روی عضلات چشم نیز با عوارضی همراه است.این عوارض شامل عفونت، خونریزی و دیگر عوارض نادری است که می تواند منجر به از دست دادن دید گردد. قابل ذکر است که جراحی استرابیسم معمولا درمانی بی خطر و موثر است و در عین حال هیچ گاه جای عینک و یا آمبلیوپ درمانی را نمی گیرد.پس بهتر است جراحی در سنین پایین تر انجام شود.
هرگونه انحراف از هم‌راستایی صحیح چشمها را لوچی یا استرابیسم (به انگلیسی: Strabismus) می‌گویند. انحراف چشم عبارت است از عدم هماهنگی حرکت عضلات چشم یا عدم توانایی تمرکز بین دو چشم که باعث میشود چشمها در جهات متفاوتی قرار بگیرند. این بیماری یکی از مشکلات شایع چشم پزشکی است ودر ۴٪ موارد در گروه سنی اطفال و بزرگسالان دیده میشود.
ممکن است یک یا هر دو چشم به داخل (چشم‌های ضربدری یا ایزوتروپی) یا خارج (چشم نهنگ یا اگزوتروپی) بچرخند. به ندرت انحراف چشمها به صورت بالا و پایین است. نوعی از انحراف چشم بصورت مخفی است و با حذف دید دو چشمی (بستن یک چشم) مشخص میشود که به استرابسیسم مخفی یا هتروفوریا (Heterophoria) معروف است. استرابیسم آشکار را هتروتروپی heterotropia یا تروپی می‌گویند. ایزوتروپی شایعترین نوع استرابیسم است.
درمان استرابیسم هتروفوریا چیست؟
در دید دو چشمی طبیعی، هر دو چشم به یک نقطه نگاه میکنند. بخش بینایی مغز، دو تصویر رسیده را به صورت یک تصویر سه بعدی ترکیب میکند. در استرابیسم وقتی یکی از چشمها منحرف میشود، دو تصویر متفاوت به مغز ارسال میگردد. در یک کودک خردسال، مغز یاد می‌گیرد که تصویر چشم منحرف شده را نادیده گرفته و تنها تصویر چشم مستقیم یا چشم با دید بهتر را بپذیرد. این امر سبب از بین رفتن درک عمق و دید دو چشمی میشود. بالغینی که دچار استرابیسم می‌شوند چون مغز توانایی پذیرش یا دریافت تصویر هر دو چشم را دارد، دوبینی پیدا میکنند. استرابیسم در کودکان (دید تک چشمی) درصورت عدم درمان در نیمی از موارد منجر به آمبلیوپی (تنبلی چشم) میگردد.
هم‌راستایی چشمها در بدو تولد کاملاً تکامل نیافته است. تکامل حقیقی چشم در ۴-۳ ماهگی خود را نشان می‌دهد ولی ممکن است در کودکی یا دیرتر رخ دهد لذا بررسی استرابیسم بعد از این سن قابل انجام است.
ناهماهنگی حرکات چشمها (در بعضی موارد تنها در موقع نگاه کردن به جهت های خاصی، قابل مشاهده است)، دوبینی (گاهی)، دید با تنها یک چشم همراه با فقدان درک عمقی، خستگی چشم.
حرکت چشم به اطراف توسط شش عضله اطراف چشم و به دستور مغز کنترل میشود. عدم هماهنگی حرکتی از موارد زیر ناشی میگردد:
۱. عدم توازن عضلات دور چشم
۲. فقدان توانایی تمرکز یکسان در چشمها. مغز نمی‌تواند تصاویر دارای تمرکز متفاوت را بپذیرد لذا پیامهای حاصل از یک چشم را در نظر نمی‌گیرد. سرانجام چشم ضعیف‌تر بلااستفاده میشود و یک چشم «تنبل» یا آمبیلوپ ایجاد میگردد.(تنبلی چشم)
۳. آسیب مغزی یا آسیب به سر مثلاً در تصادفات (نادر)
۴. بروز ارثی انحراف چشم، MS، نشانگان داون، بیماری تیروئید (پرکاری گریوز)، تومور چشم و یا مغز، سکته مغزی، فشار خون، دیابت، آسیب مغزی جنین مانند فلج مغزی، آسیب زایمانی، عوارض جراحی چشم مانند آب مروارید ممکن است موجب انحراف چشم شوند.
بدون درمان فوری ممکن است کاهش بینایی در یک چشم دایمی شود. از دست رفتن دید طبیعی در یک چشم و مسایل ناشی از زیبایی ظاهر از عواقب بیماری درمان نشده‌است. بسیاری افراد با دید یک چشمی سازگار می‌شوند و تمامی فعالیتهای خود را با یک چشم انجام دهند. در اینگونه موارد برای ورزش و سایر فعالیتها از جمله جوشکاری که خطر آسیب چشمی دارند، از عینک محافظ استفاده کنید.
تشخیص با توجه به شرح حال طبی و معاینه فیزیکی است و ممکن است شامل آزمونهای تیزبینی، معاینه شبکیه، معاینه کامل عصبی و آزمونهای عضلانی باشد.
درمان استرابیسم مشابه درمان آمبلیوپی (تنبلی چشم) بوده و هدف ازدرمان، بهبود دید و به دست آوردن بهترین دید ممکن، زیبایی ظاهری و ایجاد بهترین جهت برای چشمها و رسیدن به دید دوچشمی میباشد.
درمان شامل تجویز عینک تک دید و در بعضی موارد دو دید، بستن چشم قوی‌تر برای تصحیح عدم توزان تمرکز (باعث می‌شوند چشم ضعیف‌تر به کار بیفتد)، تجویز منشور، بینایی درمانی، تمرینات مربوط به عضلات چشم، سم بوتولینیوم (تنها در بزرگسالان) یا جراحی برای تصحیح وضعیت عضلات چشم باشد.
در هنگام جراحی، میزان نیروی عضلات در یک یا دو چشم تنظیم میشود. مثلاً در جراحی ایزوتروپی، ممکن است عضله داخلی محکم تر را از چشم جدا نموده و مقداری عقب تر مجدداً به چشم وصل نمایند. این کار اثر کِشنده عضله را تضعیف نموده و امکان چرخش چشم به سمت خارج را فراهم می‌سازد. بعضی اوقات نیز می‌توان برای تسهیل حرکت چشم به سمت خارج، عضله خارجی را کوتاهتر نموده و بدین ترتیب نیروی کِشنده آن را افزایش داد. درصورت نیاز نوزاد، توصیه میشود جراحی اصلاحی استرابیسم هر چه سریعتر صورت گیرد.
در بزرگسالان درمان جراحی فقط برای زیبایی ظاهری مناسب است، مگر آنکه پس از بینایی درمانی صورت گیرد. تزریق سم بوتولیسم به عضلات چشـم (به داخل عضله منقبض شده)دربرخی موارد کارساز میباشد. در برخی موارد پزشک برای درمان کمتر بسته نگاه داشتن چشم را تجویز می کند که بهترین کار انجام دستورهای اوست
استرابیسم نوعی مشکل چشمی است که در آن چشم ها وضعیت ناهمگونی نسبت به یکدیگر داشته و نگاه آنها به جهات مختلف است. این ناهمگونی ممکن است واضح بوده و یا آنکه صرفاً بعضی اوقات وجود داشته باشد. در حالی که یک چشم مستقیماً به سمت جلو نگاه می کند چشم دیگر به سمت داخل، خارج، بالا و یا پایین چرخیده است. چشم چرخیده بعضی اوقات به وضعیت اصلی و مستقیم برگشته و بر عکس چشم مستقیم از موقعیت خود خارج می شود.
استرابیسم در میان گروه سنی اطفال مشکل شایعی بوده و در حدود 4% کودکان دیده می شود ولی ممکن است زمان بروز آن در سنین بالاتر نیز باشد. شیوع آن در پسر و دختر به یک نسبت بوده و گاهی ابتلا فامیلی دارد. با این حال، بعضی از مبتلایان سابقه چنین مشکلی را در فامیل خود ذکر نمی کنند.
با یک دید دو چشمی طبیعی، هر دو چشم به یک نقطه نگاه می کنند. بخش بینایی مغز، دو تصویر رسیده را به صورت یک تصویر سه بعدی ترکیب می کند.
وقتی به علت استرابیسم یکی از چشم ها از موقعیت خود خارج می شود، دو تصویر متفاوت به مغز ارسال می گردد. در یک کودک خردسال، مغز چنین یاد می گیرد که تصویر چشم منحرف شده را نادیده گرفته و تنها تصویر چشم مستقیم یا چشم با دید بهتر را بپذیرد. این امر سبب از بین رفتن درک عمق و دید دو چشمی می شود. بالغین که دچار استرابیسم می شوند اغلب بدان علت که مغز توانایی پذیرش یا دریافت تصویر هر دو چشم را پیدا کرده است، دو بینی پیدا می کنند. در این حالت مغز قادر به حذف تصویر چشم منحرف نخواهد بود. ولی متاسفانه در کودکان این اتفاق یعنی حذف تصویر چشم منحرف به سرعت رخ می دهد و این وضعیت منجر به تنبلی یا آمبلیوپی می شود.
قرارگیری طبیعی چشم ها در طی دوره کودکی امکان تکامل دید مناسب این سنین را فراهم می سازد. قرارگیری غیر طبیعی مانند آنچه در استرابیسم دیده می شود، سبب کاهش دید یا آمبلیوپی خواهد شد. مغز تصویر چشم بهتر را تشخیص داده و تصویر چشم ضعیف تر یا آمبلیوپیک را حذف می کند. این موضوع تقریباً در نیمی از کودکان مبتلا به استرابیسم اتفاق می افتد.
آمبلیوپی را می توان با بستن چشم بهتر و تقویت و بهبود بینایی چشم ضعیف تر، درمان نمود. اگر آمبلیوپی در همان سال های نخست زندگی تشخیص داده شود، درمان آن اغلب موفقیت آمیز خواهد بود ولی درصورتی که درمان آن به تاخیر افتد، آمبلیوپی یا افت دید وضعیتی دایمی پیدا خواهد کرد. قاعدتاً هر قدر آمبلیوپی زودتر درمان شود، دید بهتری تامین خواهد گردید.
به دیواره خارجی هر چشمی، شش عضله چسبیده است که مسئولیت کنترل حرکات چشم را به عهده دارند. در هر چشم، دو عضله چشم را به سمت راست یا چپ می برند. چهار عضله دیگر مسئولیت حرکت چشم به سمت بالا و پایین و یا کنترل حرکات مورب چشم را به عهده دارند. برای تمرکز هر دو چشم بروی یک نشانه مشخص، لازم است تمامی عضلات چشم با یکدیگر و با عضلات همکار چشم مقابل هماهنگ باشند. هر علتی که در این هماهنگی اختلال ایجاد کند می تواند منجر به استرابیسم شود.
نقش کنترلی مغز نیز بر عضلات چشم از اهمیت به سزایی برخوردار است. بنابراین کودکان مبتلا به مشکلات مغزی از قبیل فلج مغزی، عقب افتادگی مغزی، هیدروسفالی و تومورهای مغزی اغلب دچار استرابیسم می شوند. هر عاملی که منجر به کاهش بینایی شود مانند عیب انکساری، آب مروارید، صدمات چشمی و …می تواند عاملی برای استرابیسم باشد.
اصلی ترین علامت استرابیسم، در واقع چشمی است که در جای خود قرار ندارد. گاهی طفل در نور آفتاب یک چشم خود را می بندد و گاه با کج کردن سر خود به یک موقعیت به خصوص تلاش می کند که از هر دو چشم خود استفاده کند و گاه بصورت خستگی شدید چشم و سردرد در حین فعالیت چشمی و گاهی علایم فقدان یک دید عمق مناسب نیز دیده می شود. بالغینی که دچار استرابیسم می شوند نیز اغلب از دوبینی شکایت می کنند.
لازم است هر کودکی در طی دوره شیرخواری یا سنین قبل از مدرسه توسط پزشک خانواده، متخصص اطفال یا چشم پزشک معاینه و مشکلات احتمالی او تشخیص داده شود. این موضوع به ویژه در مواردی که عضو دیگری از خانواده مبتلا به استرابیسم یا آمبلیوپی است اهمیت بیشتری پیدا می کند. در شیرخواران اغلب درک اختلاف بین انحراف ظاهری دو چشم از استرابیسم واقعی مشکل است. در کودکان کم سن و سال بینی پهن و عریض و چین پوستی قسمت داخلی پلک سبب می شود که در نگاه به چپ و راست چشم ها مخفی شده و بدین ترتیب منحرف بنظر برسند. این ظاهر استرابیسمی به تدریج و با رشد کودک بهبود می یابد و حال آنکه استرابیسم واقعی ارتباطی با رشد کودک ندارد و در این میان چشم پزشک بخوبی قادر به تمایز بین استرابیسم واقعی و کاذب است.
اهداف درمان استرابیسم، حفظ دید، مستقیم کردن چشم ها و بازگرداندن دید دو چشمی است. بسته به علت استرابیسم، درمان ممکن است به صورت تجویز عینک، برداشتن کاتاراکت یا اصلاح سایر علل زمینه ای ایجاد انحراف و یا تغییر دادن موقعیت عضلات نامتعادل چشم باشد. بعد از انجام یک معاینه کامل چشمی شامل مطالعه دقیق قسمت های داخلی، چشم پزشک درمان مناسب اپتیکی، طبی یا جراحی را انتخاب خواهد نمود. اغلب بستن چشم بهتر جهت تقویت بینایی چشم آمبلیوپیک نیز ضروری خواهد بود.
ایزوتروپی در واقع انحراف چشم ها به سمت داخل بوده و شایع ترین نوع استرابیسم شیرخواران است. کودکان خردسال مبتلا به ایزوتروپی هیچگاه از هر دو چشم خود بطور هم زمان استفاده نمی کنند.
در اکثر موارد برای تراز کردن چشم ها، تامین دید دو چشمی و اجتناب از افت دید دایمی، جراحی زود هنگام ضروری خواهد بود.
در جریان جراحی، میزان نیروی عضلات در یک یا دو چشم تنظیم می شود. مثلاً در جراحی ایزوتروپی، ممکن است عضله داخلی محکم تر را از چشم جدا نموده و مقداری عقب تر مجدداً به چشم وصل نمایند. این کار اثر کِشنده عضله را تضعیف نموده و امکان چرخش چشم به سمت خارج را فراهم می سازد. بعضی اوقات نیز می توان برای تسهیل حرکت چشم به سمت خارج، عضله خارجی را کوتاه تر نموده و بدین ترتیب نیروی کِشنده آن را افزایش داد.
ایزوتروپی تطابقی شکل شایع ایزوتروپی است که بیشتر در کودکان دور بین سنین 2 سال یا بالاتر اتفاق می افتد. کودک در سنین پایین، قادر است برای جبران دوربینی خود، تلاش تطابقی خود را افزایش دهد ولی این کار مشخصاً سبب انحراف چشم ها به سمت داخل می شود. برای جبران ایزوتروپی تطابقی، به کودک عینک داده می شود.
اگزوتروپی، یا انحراف چشم به سمت خارج، دیگر نوع شایع استرابیسم است. این حالت بیشتر زمانی اتفاق می افتد که کودک روی شی ای در دور دست تمرکز می کند. اگزوتروپی اغلب متناوب (Intermittent) بوده و مخصوصاً در هنگام خستگی یا استرس در کودک بروز می کند. والدین اظهار میدارند که کودک در مقابل نور آفتاب یک پلک خود را جمع می کند. گر چه عینک، ورزش چشمی یا منشور در این حالت نیز به کنترل چرخش چشم به سمت خارج کمک می کند ولی در اکثر موارد لازم است نوعی عمل جراحی صورت گیرد.
هیچ گاه و در جریان هیچ نوع عمل جراحی، کره چشم از محل خود خارج نمی شود. جراحی استرابیسم در واقع ایجاد برشی کوچک در بافت پوشاننده چشم است که به چشم پزشک امکان می دهد تا به عضلات زیرین این بافت دسترسی پیدا کند. اینکه کدام عضلات تحت عمل جراحی قرار گیرند بستگی به جهت چرخش چشم دارد. گاهی اوقات لازم است هر دو چشم تحت عمل جراحی قرار گیرد.
جهت عمل جراحی استرابیسم در اطفال، بیهوشی ضرورت دارد ولی جراحی بزرگسالان با بی حسی موضعی نیز امکان پذیر است.
بهبودی سریع است. فرد اغلب ظرف چند روز به فعالیت های طبیعی اش بر می گردد. بعد از جراحی، گاهی استفاده از عینک یا منشور نیز ضرورت پیدا می کند. گاهی اوقات ممکن است اصلاح انجام شده بیشتر یا کمتر از مقدار موردنظر باشد که در آن صورت انجام عملی دیگر ضرورت خواهد یافت.
توصیه می شود جراحی اصلاحی استرابیسم هر چه سریعتر صورت گیرد زیرا شیرخوار به محض اینکه چشم هایش مستقیم شد امکان دید طبیعی و دید دو چشمی را پیدا خواهد کرد. از طرف دیگر لوچی چشم می تواند بر اعتماد به نفس کودک نیز نقشی منفی داشته باشد.
همانند هر عمل جراحی، جراحی بر روی عضلات چشم نیز با عوارضی همراه است. این عوارض شامل عفونت، خونریزی و دیگر عوارض نادری است که می تواند منجر به از دست دادن دید شود. با این حال، جراحی استرابیسم معمولاً درمانی بی خطر و موثر است و در عین حال هیچ گاه جای عینک و یا آمبلیوپ درمانی را نمی گیرد.
رشد کودک به خودی خود استرابیسم را درمان نمی کند.
موثرترین زمان درمان استرابیسم، زمانی است که کودک در سنین پایینی به سر می برد.
مستقیم نمودن چشم ها در هر سنی امکان پذیر است.
درمان استرابیسم ممکن است بدون جراحی و با استفاده از قطره های چشمی، تمرینات چشمی و یا عینک انجام گیرد.
در صورتی که درمان جراحی لازم باشد، هرقدر در سنین پایین تری انجام شود شانس تامین دید دو چشمی بیشتر خواهد بود.
قرارگیری طبیعی چشم ها در طی دوران کودکی، امکان تکامل دید مناسب این سنین را فراهم می سازد. قرارگیری غیر طبیعی مانند آنچه در استرابیسم دیده می شود، سبب کاهش دید یا آمبلیوپی (تنبلی چشم) خواهد شد.
مغز تصویر چشم بهتر را تشخیص داده و تصویر چشم ضعیف تر یا آمبلیوپیک را حذف می کند. این موضوع تقریبا در نیمی از کودکان مبتلا به استرابیسم اتفاق می افتد.
آمبلیوپی را می توان با بستن چشم بهتر و تقویت و بهبود بینایی چشم ضعیف تر، درمان نمود. اگر آمبلیوپی در همان سال های نخست زندگی تشخیص داده شود، درمان آن اغلب موفقیت آمیز خواهد بود، ولی در صورتی که درمان آن به تاخیر افتد، آمبلیوپی یا افت دید وضعیتی دایمی پیدا خواهد کرد. قاعدتا هر قدر آمبلیوپی زودتر درمان شود، دید بهتری تامین خواهد گردید
به دیواره خارجی هر چشمی، شش عضله چسبیده است که مسئولیت کنترل حرکات چشم را به عهده دارند. در هر چشم، دو عضله چشم را به سمت راست یا چپ می برند. چهار عضله دیگر مسئولیت حرکت چشم به سمت بالا و پایین و یا کنترل حرکات مورب چشم را به عهده دارند.
برای تمرکز هر دو چشم بر روی یک نشانه مشخص، لازم است تمامی عضلات چشم با یکدیگر و با عضلات چشم مقابل هماهنگ باشند. هر علتی که در این هماهنگی اختلال ایجاد کند، می تواند منجر به استرابیسم شود.
نقش کنترلی مغز نیز بر عضلات چشم از اهمیت بسزایی برخوردار است. بنابراین کودکان مبتلا به مشکلات مغزی از قبیل فلج مغزی، عقب افتادگی ذهنی، هیدروسفالی و تومورهای مغزی اغلب دچار استرابیسم می شوند.
هر عاملی که منجر به کاهش بینایی شود، مانند عیب انکساری، آب مروارید، صدمات چشمی و … نیز می تواند عاملی برای استرابیسم باشد.
گاهی کودک جلوی نور آفتاب یک چشم خود را می بندد و گاهی با کج کردن سر خود به یک موقعیت خاص تلاش می کند که از هر دو چشم خود استفاده کند و گاهی به صورت خستگی شدید چشم و سردرد در حین فعالیت چشمی و گاهی علایم فقدان یک دید عمیق مناسب نیز دیده می شود.
بالغینی که دچار استرابیسم می شوند نیز اغلب از دوبینی شکایت می کنند.
ایزوتروپی در واقع انحراف چشم ها به سمت داخل بوده و شایع ترین نوع استرابیسم در شیرخواران است. کودکان خردسال مبتلا به ایزوتروپی هیچ گاه از هر دو چشم خود به طور هم زمان استفاده نمی کنند.
در اکثر موارد برای تراز کردن چشم ها، تامین دید دو چشمی و اجتناب از افت دید دایمی، جراحی زود هنگام ضروری خواهد بود.
اگزوتروپی یا انحراف چشم به سمت خارج، دیگر نوع شایع استرابیسم است. این حالت بیشتر زمانی اتفاق می افتد که کودک روی شیئی در دوردست تمرکز می کند. اگزوتروپی اغلب متناوب بوده و مخصوصاً در هنگام خستگی یا استرس در کودک بروز می کند
والدین اظهار می دارند که کودک در مقابل نور آفتاب یک پلک خود را جمع می کند. گر چه عینک، ورزش چشمی یا منشور در این حالت نیز به کنترل چرخش چشم به سمت خارج کمک می کند، ولی در اکثر موارد لازم است نوعی عمل جراحی صورت گیرد.
لازم است هر کودکی در طی دوره شیرخواری یا سنین قبل از مدرسه توسط پزشک خانواده، متخصص اطفال یا چشم پزشک معاینه و مشکلات احتمالی او تشخیص داده شود
این موضوع به ویژه در مواردی که عضو دیگری از خانواده مبتلا به استرابیسم و یا تنبلی چشم است، اهمیت بیشتری پیدا می کند.
در کودکان کم سن، بینی پهن و چین پوستی قسمت داخلی پلک سبب می شود که در نگاه به چپ و راست چشم ها مخفی شده و بدین ترتیب منحرف به نظر برسند. این استرابیسم ظاهری به تدریج و با رشد کودک بهبود می یابد و حال آنکه استرابیسم واقعی ارتباطی با رشد کودک ندارد و در این میان، چشم‌پزشک به خوبی قادر به تمایز بین استرابیسم واقعی و کاذب است.
اهداف درمان استرابیسم، حفظ دید، مستقیم کردن چشم ها و بازگرداندن دید دو چشمی است.
بسته به علت استرابیسم، درمان ممکن است به صورت تجویز عینک، جراحی کاتاراکت یا اصلاح سایر علل زمینه ای ایجاد انحراف و یا تغییر دادن موقعیت عضلات نامتعادل چشم باشد.
هیچ گاه و در جریان هیچ نوع عمل جراحی، کره چشم از محل خود خارج نمی شود.
جراحی استرابیسم در واقع ایجاد برشی کوچک در بافت پوشاننده چشم است که به چشم پزشک امکان می دهد تا به عضلات زیرین این بافت دسترسی پیدا کند. اینکه کدام عضلات تحت عمل جراحی قرار گیرند بستگی به جهت چرخش چشم دارد. گاهی اوقات لازم است هر دو چشم تحت عمل جراحی قرار گیرد.
رشد کودک به خودی خود استرابیسم را درمان نمی کند.