آویشن

8 دیدگاه

• ناشناس دسامبر 2016 در 16:16

  خواص آویشن بسیار گسترده است به نوعی که از درمان انواع بیماری ها تا سلامت و زیبایی پوست و مو می توان از آن استفاده کرد. این گیاه دارویی بهترین درمان برای عفونت های تمام قسمت های بدن است. آویشن یکی از گیاهان پرخاصیت دارویی است که از زمان های قدیم مصرف آن به شیوه های مختلف برای درمان انواع بیماری ها توصیه شده است. این گیاه علفی و معطر، دارای خواص دارویی بسیاری است و از آن در صنایع غذایی ، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده متنوعی می شود.

  درمان عفونت های تمام بدن
  تاثیر مثبت آویشن بر درمان انواع بیماری ها

  خواص فوق العاده و بسیار آویشن:

  محمد زکریای رازی معتقد است آویشن نفخ شکن، موجب حرارت بدن و هضم غذا است

  آویشن به عنوان گیاهی ضدعفونی کننده شناخته شده است. محلول شستشوی دهان که حاوی آویشن باشد در درمان عفونت لثه موثر است و به همین دلیل برای تهیه برخی از دهانشویه ها، خمیر دندان ها نیز به کار می رود.

  آویشن در درمان بیماری مجاری تنفس فوقانی از قبیل برونشیت و آسم تاثیرات مفیدی دارد و برای معالجه سرفه و گلودرد استفاده می شود.

  جوشانده آویشن برای درمان اسهال و پیچش روده بسیار توصیه می شود.

  چای دم کرده آن را نیز برای درمان عفونت گوش میانی، نفخ و تهوع استفاده می کنند،

  افرادی که دچار گرفتگی و دردهای عضلانی و مفصلی به خصوص روماتیسم هستند حمام آویشن برایشان بسیار مفید است.

  آویشن یکی از بهترین داروهای گیاهی برای تقویت اعصاب، درمان افسردگی، خستگی و بی خوابی مفید است و مصرف آن موجب کاهش فشارخون و چربی خون می شود.

  آویشن ضدتشنج و ضد صرع و ضد نفخ بوده و برای تقویت بینایی و معده هم مفید است.

  در طب سنتی از این گیاه به عنوان ضد اسپاسم، رفع تنگی نفس و سرفه و سوع هاضمه ودرمان سیاه سرفه، برونشیت، عفونت ریه، سرماخوردگی، آنفلوآنزا و برای درمان نفخ و گرفتگی های عضلانی استفاده می شود.

  آویشن دارای اثرات ضدقارچی و ضدباکتریایی قوی است و این خاصیت به دلیل وجود تیمول و کارواکرول در اسانس این گیاه است

  برای درمان و کاهش ریزش مو کافیست موی سررا با محلول رقیق اسانس آویشن شستشو دهید تا سبب افزایش جریان خون در پوست سر و قوی شود و از ریزش مو جلوگیری کند.

  در خوردن آویشن نباید زیاده روی کرد زیرا باعث بروز آلبومین در ادرار می شود. همچنین مصرف آن برای زنان حامله و باردار توصیه نمی شود.

  در التهاب حنجره و لوزه ها و برای درمان آفت به صورت غرغره کردن استفاده شود. برای این منظور، یک استکان از پودر گیاه را در چهار استکان آب جوش آهسته به مدت 20 دقیقه جوشانیده و پس از صاف کردن، برای شست وشوی دهان استفاده شود.

  یک دمنوش عالی برای درمان بسیاری از بیماری ها

  اگر 10 گرم اویشن را در یک لیتر آبجوش دم کرده و با کمی عسل به بیماران مبتلا به تنگی نفس و کلیه و مثانه و درد مفاصل و سیاتیک و خونریزیهای رحم و ترشحات غیر طبیعی زنان بدهید در دفع بیماری آنها موثر واقع خواهد شد.

  مصرف آویشن برای این افراد ممنوع است

  در بعضی منابع اشاره شده است که مصرف زیاد آویشن یا عصاره آن در دوران بارداری می تواند احتمال سقط جنین را افزایش دهد. بنابراین توصیه شده است که خانمهای حامله بهتر است از مصرف این گیاه خودداری کنند.

  مطالعات نشان می دهد که آویشن می تواند روند انعقاد خون را با تاخیر مواجه کند. بنابراین کسانی که قرار است تحت عمل جراحی قرار بگیرند، از دو هفته قبل از عمل جراحی، نباید آویشن استفاده کنند.
• احمدرضا دسامبر 2016 در 16:17

  آویشن گیاهی است علفی، دارای شاخه‌های زیاد و چوبی به ارتفاع تا 30 سانتی متر که در نواحی کوهستانی در بین تخته سنگ و به ویژه در کشورهای اروپایی می‌روید.

  ساقه‌های آویشن پوشیده از کرک و برگ‌های کوچک زیادی است. برگ‌های آن کوچک، لوزی شکل، نوک تیز و به صورت متقابل، بر روی ساقه قرار دارند. این برگ‌ها به رنگ خاکستری روشن و با بوی بسیار نافذ است و دارای دم برگ‌های کوچکی نیز می‌باشد.

  گل‌ها کوچک، گلی رنگ و یا سفید و به صورت مجتمع در انتهای ساقه قرار گرفته‌اند.

  قسمت مورد استفاده‌ی گیاه، گل و به ویژه برگ‌های آن است. این گیاه، به طور محدود و برای تهیه‌ی داروها، در ایران کشت می‌گردد.

  تاریخچه:

  آویشن باغی نوع کشت شده آویشن وحشی (Thymus serpyllum) است. نام لاتین آویشن وحشی که به عنوان «مادر آویشن» شناخته شده، شاید به دلیل کاربرد سنتی آن برای درمان ناراحتی‌های دوران یائسگی از رشد مارگونه گیاه گرفته شده است.

  Pliny آن را به عنوان پادزهر نیش مار و سم جانوران دریایی و همچنین درمان سردرد توصیه می‌کند.

  رومیان نیز آویشن را می‌سوزاندند زیرا باور داشتند که دود آن عقرب را دور می‌کند.

  منبع جغرافیایی:

  این گیاه، بومی قسمت‌های مرکزی و جنوب اروپا، بالکان و قفقاز است. در اروپای مرکزی، شرق آفریقا، هند، ترکیه، مراکش و آمریکای شمالی، در سطوح وسیع کشت می‌گردد. صادرات آن، اکثر از کشورهای اسپانیا، فرانسه، بلغارستان و مجارستان به دیگر نقاط جهان صورت می‌گیرد.

  ترکیبات مهم:

  مهم‌ترین ترکیب گیاه، اسانس آن است که به میزان 5/2- 1 درصد در برگ‌های آن وجود دارد. مهم‌ترین اجسام اسانس شامل تیمول و کارواکرول که به ترتیب از 70 – 30 درصد اسانس و 30 – 15 درصد اسانس را تشکیل می‌دهند.
  کاربرد دیگر آویشن، مصرف آن به صورت پودر در بعضی ادویه‌جات و ترشی‌هاست، هم چنین به طور مستقیم و یا همراه با دیگر گیاهان، به عنوان بو، مزه و ضد نفخ در صنایع غذایی مصرف زیادی دارد

  ترکیبات دیگر شامل لینالول، سیمن، تیمن و آلفا پی نن هستند. این ترکیبات و درصد آن‌ها به شرایط محل کشت، زمان برداشت و سایر شرایط جغرافیایی، بستگی دارد.

  اثرات مهم:

  مصرف خوراکی آویشن دارای اثر خلط آور و ضد سرفه‌ی خوبی می‌باشد. به همین دلیل محصولات زیاد به ویژه به صورت شربت از آن تهیه شده است. هم چنین در برونشیت، سیاه‌سرفه و نزله‌ها، به خوبی می‌توان از آن استفاده کرد.

  خاصیت ضد میکروب تیمول، بسیار قوی و حدود 25 بار از فنل در مورد تعدادی از میکروب‌ها، بیشتر است.

  هم چنین در بعضی محصولات موضعی، به عنوان ضد خارش، ضد میکروب، مالشی قرمز کننده و محرک، محلول‌های حمام و محلول‌های غرغره برای کاهش تورم دهان و گلو، مصرف می‌شود.

  کاربرد دیگر آویشن، مصرف آن به صورت پودر در بعضی ادویه‌جات و ترشی‌هاست، هم چنین به طور مستقیم و یا همراه با دیگر گیاهان، به عنوان بو، مزه و ضد نفخ در صنایع غذایی مصرف زیادی دارد.

  در طب عوام، اکثراً به خاطر اثرات مسکن، ضد اسپاسم و ضد نفخ، از آن استفاده می‌کنند.

  مهم‌ترین اثرات گزارش شده آویشن باغی:

  سقط کننده جنین، آلرژی زا، ضد درد، ضد آلرژی، ضد آلزایمر، ضد آرتریت، ضد میکروب، ضد سلولیت، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد ادم، ضد التهاب، ضد موتاژن، ضد اکسیدان، ضد تب، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد قارچ، ضد کرم، ضد احتقان، ضد سرفه، ضد نفخ، ضد زخم داخلی، ضد کرم آسکاریس، قابض، بازکننده و برونش ها، آنتاگونیست کلسیم، معرق، خلط آور، کاهش دهنده‌ی چربی خون، کاهش دهنده‌ی پرفشاری خون، محرک سیستم ایمنی بدن، حشره کش، کاهش دهنده‌ی ترشحات بزاقی، مسکن و محرک.
  چای آویشن

  طریقه و میزان مصرف:

  تهیه چای:

  بر روی 2 گرم از پودر برگ آویشن، یک لیوان آب جوش ریخته و پس از 15- 10 دقیقه صاف کرده و می‌نوشیم.

  داروهایی گیاهی تهیه شده از آویشن، اکثراً به شکل مایع و شربت می‌باشند که با استفاده از راهنمای همراه دارو، باید مصرف شود. هم چنین به صورت تی‌بگ‌های مختلف، که اکثراً حاوی 2 گرم پودر و یا خرد شده‌ی برگ آویشن است، در دسترس قرار می‌گیرد.

  خواص دیگر آن، شامل خاصیت ادرار آور، ضد عفونی کننده‌ی مجاری ادرار و ضد کرم است.

  عوارض جانبی:

  تاکنون در مورد عارضه‌ی جانبی ناشی از مصرف مقادیر خوراکی آویشن یا فرآورده‌های وابسته، گزارشی داده نشده است؛ ولی ممکن است در موارد معدودی، دردهای شکمی را ایجاد نماید و یا باعث گرفتگی موقتی گردد.

  نکته‌ی دیگر آن که استفاده‌ی داخلی از تیمول با وجود کولیت، نارسایی قلبی و در زمان حاملگی، توصیه نمی‌گردد.

  مقدار مصرف عادی آن برای افراد بالای یک سال، 6- 3 گرم برگ خشک، در یک نوبت و روزی 3- 1 مرتبه تکرار این مقدار می‌باشد.

  افراد کم‌تر از یک سال، 1- 5/0 گرم از گیاه یا معادل آن از فراورده‌های آویشن را روزی چند مرتبه می‌توانند مصرف کنند.

  هم چنین، میزان مصرف تنتور آن، 40 قطره تا سه بار در روز از این مقدار برای بزرگ‌سالان و تا یک ششم این مقدار، برای افراد زیر یک سال، مناسب است.

  مصرف شربت‌های مختلف، بر حسب دستور کارخانه‌ی سازنده می‌باشد.

  افزون بر این، دم کرده‌ی 5 گرم درصد میلی لیتر آب، به عنوان غرغره یا دهان‌شویه و یا مصارف موضعی، توصیه شده است.

  مصرف در حاملگی و شیردهی:

  گرچه ممکن است مصرف در این دوران، خطراتی در بر نداشته باشد ولی چون مطالعات در این مورد کامل نشده است، لذا بهتر است مصرف با نسخه‌ی پزشک صورت گیرد.

  نکات قابل توجه:

  1- گیاهانی با نام آویشن پهن، آویشن باریک و آویشن شیرازی که در عطاری‌ها و یا بازار ایران وجود دارد، گیاهانی متفاوت از آویشن بوده ولی به علت شباهت در بعضی ترکیبات و یا شباهت ظاهری، بدین نام‌ها نامیده شده‌اند. راجع به این آویشن‌ها، توضیحات لازم ارائه شده است.

  2- گونه‌ی دیگری از آویشن با نام علمی Thymus zygis که شباهت بسیار نزدیکی از نظر ظاهری و ترکیبات، با گونه‌ی اصلی دارد، در بعضی نقاط دنیا به جای آویشن اصلی (Thymus valgaris) مصرف می‌شود. گونه‌ی مذکور در ایران رویش ندارد.

  3- به بعضی از گونه‌های گیاه Thymus در ایران آویشن اطلاق می‌شود. این گیاه در مناطق زیادی از ایران در شمال، غرب و مرکز از جمله مازندران، گیلان، آذربایجان، زنجان، کردستان، اطراف تهران و اطراف قزوین می‌روید.

  4- آویشنی که در اکثر کتب گیاهان دارویی دنیا به عنوان استاندارد و گونه اصلی دارویی نوشته شده است Thymus vulgaris می‌باشد که به طور محدود در ایران کشت می‌گردد و اکثر گیاهانی که تحت نام آویشن در بازارهای ایران عرضه می‌شوند، از نظر جنس و گونه متفاوت می‌باشند ولی در اثرات دارویی مشابهت دارند.
• لادن دسامبر 2016 در 16:17

  آویشن درختچه ای کوتاه و پر شاخه است. شاخه های علفی آن پوشیده از برگ هایی در قسمت فوقانی ساقه است. گل های سفید ریز آن به طور چتری و منفرد می رویند. میوه آن فندق چهار قسمتی است. گیاه آویشن گیاهی است علفی با ساقه های کرکدار و سفید از خانواده نعناع (Lamiasceae) که سرشاخه های گل دار و برگ، آن قابل استفاده می باشد.

  ● موارد استفاده دم کرده آن به هضم غذا کمک می نماید و ضد سرفه و خلط آور است و در برونشیت، سیاه سرفه و التهاب دستگاه تنفس فوقانی استفاده می گردد.

  ● آثار فارماکولوژیک اثر ضد سرفه و خلط آور و ضد اسپاسم این گیاه در مطالعات بر روی حیوانات از عمده ترین آثار آن بوده اند. ضد عفونی کننده، هاضم غذا، ضد سرفه، ضدبو، ضد تشنج، غذا.جوشانده این گیاه در درمان پیچش روده و اسهال موثر است.

  آویشن عامل تصفیه کننده خوبی بوده و در درمان بی خوابی و امراض جهاز هاضمه مفید است. اگر ۵ تا ۱۰ گرم اویشن را در یک لیتر آبجوش دم کرده و با کمی عسل به بیماران مبتلا به تنگی نفس و کلیه و مثانه و درد مفاصل و سیاتیک موثر واقع خواهد شد. آویشن ضد تشنج وضد صرع و ضد نفخ هم است و برای تقویت بینایی و معده مفید است.

  برای جلوگیری از ریزش مو ۲۰ گرم اویشن را در یک لیتر آب جوشانده آن را هرچند روز یک بار به سر بمالید. ضمنا در خوردن اویشن نباید زیاده روی کرد زیرا باعث بروز آلبومین در ادرار می شود. مواد موثره آویشن باغی خلط آور بوده و برای معالجه سرفه مورد استفاده قرار می گیرد. از تنتور و عصاره های الکلی پیکررویشی این گیاه برای معالجه سرفه، گلودرد، برونشیت و آسم استفاده فراوان می شود.

  ● مقدار مصرف ۱۱- ۴ گرم به صورت دم کرده ۳ بار در روز

  ● منع مصرف و عوارض جانبی از مصرف روغن فرار آویشن به صورت خوراکی باید خود داری کرد و فقط به صورت استعمال خارجی کاربرد دارد و علایم مسمومیت با این گیاه و با روغن فرار آن تهوع، استفراغ، درد معده، سرگیجی و در نهایت تشنج، اغما و کلاپس قلبی تنفسی است.
• بیوک دسامبر 2016 در 16:17

  مهم ترین خواص آویشن برای سلامتی

  در مورد گیاهان و داروهای گیاهی نیز مانند داروهای شیمیایی موارد منع مصرف وجود دارد بنابراین شاید بهتر باشد قبل از آشنایی با خواص آویشن، از مضرات احتمالی آن آگاهی یابید. استفاده از آویشن به هر شکلی برای زنان باردار و مادرانی که نوزادان خود را شیر می‌دهند، ممنوع است.‌ بهتر است کودکان زیر چهار سال نیز بدون تجویز یا اطلاع پزشک از این گیاه استفاده نکنند. علاوه بر این، مصرف آویشن برای افراد آلرژیک مورد منع مصرف دارد.

  انواع مختلفی از اسانس‌های آویشن در بازار موجود است که برخی از آنها قوی‌تر از بقیه است؛ بنابراین باید از استعمال مستقیم آنها روی پوست خودداری کرد.‌ و توصیه پایانی این‌که برای استعمال خارجی آویشن از پزشک معالج‌تان مشورت بگیرید و در صورت صلاح دید او، از خواص آویشن بهره‌مند شوید.
• سهند دسامبر 2016 در 16:18

  خواص آویشن برای درمان سرفه

  اولین مورد از خواص آویشن، کمک به درمان سرفه می باشد. آویشن اگر به تنهایی خورده شود برای سرفه‌های خلط‌دار یا تر مناسب است اما در رابطه با سرفه‌های خشک می‌تواند خشکی ناحیه گلو را بیشتر کند. آویشن زمانی که در یک محلول غلیظ (با ترکیب شکر یا عسل) مخلوط شده باشد مانند شربت‌های آویشن موجود در بازار، تاثیر خشک‌کنندگی‌اش کمتر می‌شود. درواقع برای درمان سرفه‌ می‌توان از آویشن به صورت شربت استفاده کرد. اما این نکته را در نظر داشته باشید که مصرف بالای آن هم توصیه نمی‌شود.

  برای تهیه شربت آویشن به منظور مقابله با سرفه، یک مشت آویشن تازه یا خشک را در یک لیتر آب ریخته و به مدت ۲۰ تا ۲۵ دقیقه بجوشانید. محلول را صاف کرده و با عسل شیرین کنید. هر دو ساعت یک فنجان از این شربت را میل کنید. توجه داشته باشید که این دوره‌ی درمانی را نباید بیش از ۳ هفته دنبال کنید.
• زیبا دسامبر 2016 در 16:18

  خواص آویشن برای تمیز کردن و رفع گرفتگی مجاری تنفسی

  یک قطره افشره‌ی خوراکی آویشن را در یک پیاله آب گرم (نه جوش) بچکانید. حوله‌ای روی سرتان انداخته و بخور بگیرید. می‌توانید از برگ‌های خشک آویشن نیز بخور درست کنید. برای این کار یک قاشق غذاخوری آویشن خشک را در یک لیوان آب سرد به مدت یک ساعت بخیسانید و سپس با شعله‌ی کم آن را داغ کنید. بعد بخور بگیرید. توجه داشته باشید اگر علائم سرماخوردگی، برونشیت و غیره برطرف نشد حتماً به پزشک مراجعه کنید.
• دکتر دسامبر 2016 در 16:18

  آویشن و سلامت قلب

  ترکیب غنی از آنتی اکسیدان‌ها ، مواد معدنی و ویتامین‌ها در آویشن دارای تاثیرات کوچک بی شماری بر روی سلامت قلب هستند اما پتاسیم و منگنز موجود در آن بسیار مهم است. پتاسیم یک گشادکننده عروق است.این ماده با شل کردن عروق خون و کاهش فشار خون می‌تواند فشار موجود بر روی سیستم قلبی عروقی را کاهش دهد. جلوگیری از تصلب شرایین و اجتناب از سکته مغزی، حملات قلبی و بیماری عروق کرونر قلب، می‌تواند عمر فرد را افزایش دهد.

  توجه: مصرف آویشن برای افرادی که از فشارخون بالا رنج می‌برند توصیه نمی‌شود. قبل از مصرف حتماً با پزشکتان مشورت کنید.
• سارا دسامبر 2016 در 16:18

  آویشن نیز نظیر دیگر گیاهان دارای مصارف داروئی و آشپزی می باشد و همچنین از ترکیب برگها و روغن این گیاه با سایر گیاهان داروئی در درمان بیماری های مختلف استفاده می شود.

  خواص

  از آویشن برای درمان مشکلاتی نظیر، برونشیت، سیاه سرفه، گلو درد، ناراحتی معده، اسهال، نفخ شکم و اختلالات پوستی استفاده می شود.

  – در صورتی که آویشن را به صورت مستقیم در دهان قرار دهید، این عمل به رفع زخم دهان، تورم لوزه ها و بوی بد دهان کمک می کند.

  – روغن آویشن در درمان عفونت های باکتریایی و قارچی گوش تأثیر دارد.

  – یک لیوان جوشانده آویشن حاوی میزان بسیار زیادی از آنتی اکسیدان ها می باشد.

  – جوشانده آویشن تا حد زیادی در درمان و التیام سرفه ها کمک می کند.

  – جوشانده آویشن برای درمان سوء هاضمه مفید است.

  – آویشن حاوی میران بسیار بالای مواد معدنی ضروری برای بدن می باشد.

  مضرات

  – استفاده مداوم و بلند مدت آویشن می تواند باعث بروز ناراحتی های دستگاه گوارش شود.

  – احتمال بروز حساسیت نسبت به آویشن درافرادی که به پونه حساسیت دارند زیاد است.

  – مصرف آویشن ممکن است موجب سرعت لخته شدن خون شود. به همین دلیل افرادی که باید تحت عمل جراحی قرار گیرند، حداقل 2 هفته قبل از عمل جراحی، از مصرف آویشن خودداری کنند.