انجدان رومی

انجدان رومی ,انجدان رومی برای سرفه,انجدان رومی + سنگ کلیه,انجدان رومی شربت,انجدان رومی+pdf,انجدان رومی خواص,انجدان رومی زردبند,انجدان رومی عکس

توضیحاتی در مورد انجدان رومی

گیاه دارویی انجدان رومی با نام علمی Levisticum officinale از تیره چتریان و از قدیمی ترین گیاهان دارویی و ادویه ای به شمار می رود. منشاء این گیاه آسیای میانه و نواحی شرق مدیترانه گزارش شده است. دیوسکوریدس، پزشک و گیاه شناس یونانی قرن اول میلادی، این گیاه را بخوبی می شناخته و از آن نام برده است. رومیان باستان میوه آنرا برای هضم بهتر غذا می جویدند. از قرن نهم میلادی این گیاه در اروپا برای مصارف غذایی، به عنوان ادویه و همچنین به دلیل خواص دارویی آن کشت می شده است. نام “لویستیکوم” از کلمه لاتین “لاوار” به معنی تمیز کننده و شوینده اخذ شده که حاکی از خاصیت درمانی این گیاه است. پیکر رویشی و حتی مزه و بوی این گیاه شباهت زیادی به کرفس دارد و کاربرد غذایی آن در اروپا به ویژه در کشورهای رومانی و فرانسه به دلیل عطر و مزه آن است که در انواع سوپ و سالاد مصرف می گردد. ریشه پودر شده انجدان رومی نیز جایگزین فلفل سیاه است . همچنین تخم نمک زده آن بر روی نان، پنیر و بیسکویت پاشیده می شود تا طعم و مزه آنها را دلچسب نماید.در این مطلب از سایت جسارت در مورد خواص و عوارض مصرف گیاه انجدان رومی در طب سنتی صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

معرفی گیاه انجدان رومی

انجدان (نام علمی: Levisticum officinale) گیاهی است علفی و دارای ساقه ضخیم استوانه است به قطر سه تا چهار سانتیمتر و به ارتفاع یک تا دو متراست. این گیاه برگهایی ضخیم، گوشتدار، منقسم به برگچه‌هایی با ظاهر لوزی شکل و دندانه‌های نامساوی به رنگ سبز تیره و منتهی به دمبرگ استوانه‌ای مشخص دارد. گلهای انجدان رومی بسیار کوچک به ابعاد سه میلی‌متر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به دوازده شعاع نابرابر هستند و زنبورعسل از گلهای آن، غذای پرارزشی به دست می‌آورد. قسمت مورد استفاده گیاه ریشه آن است که بویی معطر و طعمی تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خواص دارویی بسیار است.

مصارف دارویی انجدان رومی

ریشه انجدان رومی معده را تقویت می‌کند و هضم‌کننده غذاست و مصرف آن در نارسایی‌های کبدی و کلیوی مؤثر است. این گیاه با نام دیگر کاشن در از بین بردن بیماریهای پوست مفید است و ضعف عمومی را برطرف می‌کند. مصرف انجدان رومی در آب آوردن بافت‌های بدن، آب آوردن قوزک پا، ورم کلیه، ورم مثانه، دفع ادرار، رماتیسم مؤثر ذکر شده‌است.

مزه انجدان رومی

این گیاه درمیان سبزی‌های اروپایی‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. مزهٔ آن مانند کرفس است.

انتشار جغرافیایی انجدان رومی

انتشار جغرافیایی این گیاه در مناطقی مانند مازندران، گیلان، آذربایجان، تهران و خراسان ذکر شده‌است. مرکز پیدایش این گیاه انجدان اراک می‌باشد.

ریشه انجدان رومی

در دارونامه های معتبر مواد موثره ریشه انجدان رومی به عنوان موادی مدر معرفی شده است. مصرف عصاره انجدان رومی که از ریشه این گیاه تهیه می شود، علاوه بر خاصیت مدر، باعث مداوای عفونت و التهاب دستگاه ادراری (کلیه و مثانه)، دفع سنگ کلیه و بطور کلی تقویت کلیه می گردد. مصرف عصاره انجدان رومی علاوه بر فعال کردن کلیه باعث تعریق بیشتر نیز می شود و بدین ترتیب با افزایش دفع آب، سموم بدن دفع شده (این خاصیت به بهبود رماتیسم نیز کمک می کند) و بافت های آب آورده بدن از جمله قوزک پا (اِدِم) بهبود می یابند. شاید به همین دلیل است که مصرف پیکر رویشی گیاه انجدان رومی را در کاهش وزن نیز موثر می دانند. از طرف دیگر مصرف عصاره این گیاه اثرات مطلوبی بر روی دستگاه گوارش دارد. بطور کلی مصرف انجدان رومی موجب کاهش ناراحتی های مربوط به سوء هاضمه گشته، باعث تقویت معده و روده، تصفیه کبد و کمک به دفع سنگ صفرا و بهبود نارسایی های کبد می گردد. به همین دلیل مصرف آن برای کاهش آثار مربوط به مسمومیتهای غذایی توصیه می شود. مواد موثره موجود در این گیاه باعث کاهش التهاب های کولون و روده کوچک نیز می گردد. از دیگر خواص این گیاه می توان به آثار آن بر روی سیستم عصبی اشاره نمود. انجدان رومی گیاهی آرامبخش است که باعث تسکین اعصاب بوده و حتی از آن به عنوان گیاه ضد صرع نام برده شده است. از اینرو مصرف گیاه انجدان رومی برای تقویت جسم و روان بسیار مفید می باشد. علاوه بر موارد مذکور، انجدان رومی از جمله گیاهان قاعده آور محسوب می شود، لذا مصرف آن برای بانوان باردار توصیه نمی گردد. در طب سنتی انجدان رومی علاوه بر موارد فوق به عنوان خلط آور و حتی در درمان پسوریازیس نیز استفاده می گردد. خاصیت تعریق انجدان رومی باعث می شود تا در طب سنتی از آن به عنوان خنک کننده بدن در هنگام بالا بودن تب استفاده نمایند. هر چند این گیاه بصورت خود رو در مناطقی از ایران می روید ولی رقم زراعی آن برای اولین بار توسط شادروان مرحوم دکتر رضا امیدبیگی در سال 1374 در کشور کشت گردید و هم اکنون بصورت وسیعی تولید می شود و فرآورده های حاصل از این گیاه با بالاترین کیفیت در اختیار مصرف کنندگان عزیز کشورمان قرار دارد.

نام های انجدان رومی

نامهای دیگر این گیاه عبارتند از: لیفسطیون، کاشن، کاشم، زیره کوهی، کاشم، کاشم رومی، کرفس جبلی، گل شوری و انگدان میباشد.

نکاتی در مورد انجدان رومی

1. طبعی گرم و خشک دارد. 2. ضد انگل معده و روده است. 3. ضد نفخ و سوءهاضمه میباشد. 4. قاعده آور میباشد. 5. برای درمان سرفه و تنگی نفس مفید میباشد. 6. درمان سیاتیک و فلج به صورت کمپرس (ضماد) استفاده شود. 7. از بین برنده بلغم میباشد. 8. باعث ازدیاد ادرار میشود. 9. مصرف زیاد این گیاه باعث زردی پوست میگردد. 10. دمکرده این گیاه برای کم خونی دختران جوان مفید میباشد. 11. مقدار مصرف این گیاه به صورت دمکرده یا جوشانده 2 گرم در 100 سی سی آب روزی 3 فنجان میل شود. 12. در دوران قاعدگی از مصرف این گیاه خودداری شود. 13. برای درمان خیز عمومی و رماتیسم میتوان از دمکرده این گیاه استفاده کرد. 14. برای رفع بوی بد بدن از دمکرده این گیاه روزی 3 فنجان میل شود. 15. برای فراموشی، کندذهنی، کمی حافظه 20 گرم از میوه این گیاه را آسیاب نموده با 250 گرم عسل خوب مخلوط نموده روزی یک قاشق مرباخوری میل شود. 16. خانمهایی که میخواهند هرگز آبستن نشوند بعد از پاک شدن تا یک هفته هر روز 2 گرم از دانه این گیاه میل کنند. 17. دمکرده این گیاه محرک قوه باه میباشد. 18. برای درمان درد مفاصل تخم این گیاه را با روغن ایرسا مخلوط نموده ماساژ دهند. 19. برای از بین بردن لکه سیاه خونی زیر چشم انجدان را با روغن زیتون مخلوط نموده به صورت ضماد بگذارید. 20. برای سردردها و میگرن روغن این گیاه را به شقیقه ها بمالید. 21. افراد گرم مزاج کمتر مصرف کنند.

مشخصات انجدان رومی

این گیاه گیاهی است علفی و دارای ساقه ضخیم استوانه است به قطر سه تا چهار سانتیمتر و به ارتفاع یک تا دو متراست. این گیاه برگهایی ضخیم، گوشتدار، منقسم به برگچه‌هایی با ظاهر لوزی شکل و دندانه‌های نامساوی به رنگ سبز تیره و منتهی به دمبرگ استوانه‌ای مشخص دارد. گلهای این گیاه بسیار کوچک به ابعاد سه میلیمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به دوازده شعاع نابرابر هستند و زنبورعسل از گلهای آن، غذای پرارزشی به دست می‌آورد. قسمت مورد استفاده گیاه ریشه آن است که بویی معطر و طعمی تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خواص دارویی بسیار است.

نام علمی انجدان رومی

Levisticum officinale Koch، نام فرانسه Liveche و نام انگلیسی آن Lovage می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، زیره‌ی کوهی، گلپرکاذب، کرفس الجبل، کاشِم و کاشِن نامیده شده است.

گیاه انجدان رومی

تیره گیاه: جعفری Umbelliferae نوع گیاه: بوته مشخصات ظاهری: گیاهی است علفی و پایا با ساقه‌ای ضخیم و استوانه‌ای به ارتفاع حدود یک و نیم متر گاهی موارد بیشتر، برگ‌های آن ضخیم، گوشتدار و تقسیم شده به برگچه‌های لوزی شکل، دندانه‌دار و نامساوی و رنگ برگ‌ها سبز تیره و براق می‌باشد. گلهایش مجتمع به صورت چتر مرکب، کوچک و زردرنگ هستند. میوه آن بیضویِ دراز، زرد رنگ گاهی موارد مایل به قهوه‌ای و پس از رسیدن بسیار معطر می‌باشد. انجدان رومی یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی و ادویه ای به شمار می رود. دیوسکورید در اوایل قرن میلادی در کتاب خود (پنج مقاله) نام لیگیستیکون یا لیبیستیکون را برای آن انتخاب کرد. از قرن دوازدهم اسانس موجود در پیکره رویشی و ریشه این گیاه نزد مردم شناخته شد و برای مصارف دارویی به کار برده می شد. نام لویستیکوم از کلمه لاتین لاوار به معنی تمیزکننده و شوینده گرفته شده است که حاکی از خاصیت درمانی این گیاه است. پیکره رویشی و حتی مزه و بوی این گیاه شباهت زیادی به کرفس دارد. ریشه، میوه، برگها و حتی پیکره رویشی انجدان رومی خاصیت دارویی دارند. همچنین از اسانس ریشه این گیاه در صنایع نوشابه سازی، غذایی و کنسرو سازی استفاده می شود. در فارماکوپه های معتبر مواد موثره ریشه انجدان رومی به عنوان مواد مدر معرفی شده اند. مردم بعضی از کشورها ار ریشه انجدان رومی برای رفع مشکلات مربوط به جهاز هاضمه استفاده می کنند. از دم کرده ریشه به عنوان ماده ای مدر و تمییزکننده کلیه ها و در صنایع دارویی از عصاره الکلی آن برای معالجه بیماری سنگ کلیه و مجاری ادراری استفاده می شود. در حال حاضر در بعضی نقاط جهان از جمله در کشورهای آلمان، آمریکا، مجارستان، چک و اسلواک زمین های زراعی وسیعی برای کشت انجدان رومی اختصاص داده می شود.

نحوه مصرف انجدان رومی

معمولاً ریشه و تخم انجدان را به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند و در طب سنتی برای درمان بیماری‌ها نحوه و مقدار مصرف را پزشک تشخیص داده و تجویز می‌کند.

مضرات انجدان رومی

زیاده‌روی در مصرف آن برای مثانه مضر است و اشخاص گرم مزاج نیز باید از مصرف آن خودداری کنند.

خواص درمانی انجدان رومی

قاعده‌آور و تنظیم کننده عادت ماهیانه، محرک عضلات روده و اشتهاآور، ضد اسپاسم و بهبود دهنده عملکرد کلیه‌ها، ضد استسقاء و برطرف کننده نارسایی‌های کبدی و کلیوی، تصفیه کننده خون و هضم کننده غذا، مقوی معده و بادشکن، افزاینده خونریزی‌های زنانه و تقویت کننده عمومی بدن می‌باشد. در ضمن برای رفع ورم کلیه، ورم مثانه، روماتیسم، یرقان، نقرس و کم خونی نیز مفید است.

موارد مصرف انجدان رومی

این گیاه موارد مصرف زیادی دارد ولی مهمترین موارد مصرف آن پیشگیری و دفع سنگ کلیه ، کمک به کاهش التهاب و عفونت دستگاه ادراری می باشد

مکانیسم اثر انجدان رومی

مکانیسم اثر · مواد موثره موجود در این گیاه باعث شل شدن عضلات کلیه و مجاری ادرار شده و موجب حرکت و خروج سنگ می گردد. · این عصاره موجب افزایش گردش خون در کلیه شده و با به حرکت درآوردن عضلات کلیه به دفع سنگ کمک می کند. · ترکیبات موجود در این گیاه مدر بوده و این امر باعث تسهیل دفع سنگ می شود.

روماتیسم چیست

روماتیسم (Rheumatism) یک واژه غیراختصاصی در پزشکی است که در مورد گروهی از بیماری‌ها که مفاصل و بافت همبند را درگیر می‌کنند به کار می‌رود. روماتیسم مفصلی آرتریت روماتوئید و روماتیسم قلبی تب روماتیسمی گفته می‌شود. به علم مطالعه و درمان این گروه از بیماری‌ها روماتولوژی می‌گویند. بیش از دویست بیماری روماتولوژیک وجود دارد مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان، لوپوس، اسکلرودرمی و درماتومیوزیت.

اصطلاح روماتیسم

اصطلاح «روماتیسم» هنوز هم در مکالمات روزانه و متون تاریخی شنیده و دیده می‌شود، اما دیگر به صورت گسترده در متون پزشکی و تخصصی به کار نمی‌رود؛ زیرا که دیگر بیماری مشخصی به نام روماتیسم شناخته نمی‌شود. لغت سنتی چنان طیف وسیعی از مشکلات را پوشش می‌دهد که اگر در توضیح علائم یک مریض از کلمه «روماتیسم» استفاده کنیم، عملاً چیز خاصی نگفته‌ایم. بااین حال، منابعی که به «روماتیسم» اشاره دارند اکثراً منظورشان آرتریت (التهاب مفصل) است. به هرحال، «روماتیسم غیر مفصلی» که به نام «سندرم درد موضعی» یا «روماتیسم بافت نرم» هم خوانده می‌شود، باعث ناراحتی و مشکلات قابل توجهی است.

بیشتر بخوانید : تره تیزک ♥ ریشه بهمن ♥ سرخاب کولی ♥ نعناع فلفلی ♥ گیاه رازک